Dag Kris, Als ik jouw email-adres niet zou opmerken: kris.merckx@solidair.org, zou ik ook niet weten dat je de chef van de PVDA bent. In elk geval ben ik geen chef, noch van De Nar, noch van enige anarchistische beweging of groep. Ik ben wel een anarchist. Je suggestie om naar die marxistische zomeruniversiteit te komen apprecieer ik, maar valt helaas niet binnen mijn programma deze zomer. Je suggestie dat ik binnen de categorie van de "Mark Eyskens, Willy Claes, Filip Dewinter of andere anticommunisten" zou vallen, is minder onschuldig. Toevallig zijn al die mensen voorstanders van de aggressieve NAVO-politiek (gestuurd door de VS.), en daar heb ik mij nooit voor uitgesproken. En wel integendeel! "Het marxisme (en de sociale realiteit!) leert je dat je bij begrippen als 'democratie' en 'vrijheid' altijd direct de vraag moet laten volgen: democratie en vrijheid voor wie? voor welke klasse?" Het marxisme en de sociale realiteit zijn niet hetzelfde. Mijn begrip van de sociale realiteit is in de eerste plaats het begrijpen van de sociale realiteit binnen mijn bedrijf, mijn buurt, mijn familie, mijn vrienden. Daar grijpt de sociale realiteit plaats. Het is ook de eerste plaats van waaruit ik kan actie ondernemen. Je tweede stelling is veel gevaarlijker: "democratie en vrijheid voor wie? voor welke klasse?". Voor mij is democratie en vrijheid inderdaad voor iedereen. De rijken worden per definitie een steeds kleinere klasse. Minder rijken die steeds rijker worden, en meer en meer armen die enkel maar armer worden. Een echte democratie gaat noodzakelijk samen met een "onteigening van de rijken" en herverdeling die IEDEREEN ten goede komt. Deze wereld is perfect in staat om iedereen te voeden, naar school te laten gaan, om aan elke sociale nood te voorzien. Maar daar moeten we dus wel over rond aan tafel gaan zitten en serieus onderhandelen. En mijn vrees is dat rond tafel gaan zitten met communisten van jullie stijl per definitie op een catastrofe uitloopt. Zeg mij 's: in hoeverre zijn jullie (=PVDA) in staat om jullie Stalinistisch/Maoïstische strategiën te laten varen? Bon, dit is een rethorische vraag, ik weet dat jullie daar niet toe in staat zijn. Dus, mijn anarchistische strategie (dit is mijn persoonlijk idee) is om partners te vinden die WEL bereid zijn om zichzelf in vraag te stellen. En die bereid zijn om een sociale strijd aan te gaan voor een Sociale Revolutie! (voor mensen die niet thuis zijn in die ambetante woorden, leave a comment, ik zal proberen om een antwoord te geven). "In onze westerse burgelijke 'democratie' is er vrijheid voor de multinationals om de derde wereld en de werkers uit te buiten, fiscale fraude te plegen, het milieu te vernietigen, oorlogen om olie te beginnen. Maar hoeveel 'democratische' inspraak hebben de werkers van Arcelor, Sabena, Philips-hasselt, Alcatel... over hun (geliquideerde) jobs?" Kijk, voor mij zijn woorden als "vrijheid" misschien iets duidelijker dan voor jou. Voor mij is vrijheid niet iets relatief, vrijheid is blijheid. Kapitalisme heeft niets te maken met vrijheid, en communisme ook niet. Vrijheid is de mogelijkheid van het individu om zich maximaal te ontplooien binnen de sociale contekst die dat individu kiest. Tegenover de vrijheid van die multinationals om uit te buiten, kan enkel de mogelijkheid staan om zich daar tegen te verzetten. En dat is de ECHTE VRIJHEID, de vrijheid die je zelf verovert. En sla me niet dood met pseudo-syndicalistische argumenten! We gaan een periode in van zware syndicale strijd (en dus sociale strijd) en elke ideologische verminking daarvan is contraproductief. Dus, sorry PVDA, jullie hebben daar geen plaats in. We zullen het zonder jullie doen. Behalve natuurlijk als jullie zo geïnfiltreerd zijn dat we niet meer zonder jullie kunnen. En dat is frustrerend natuurlijk. De echte strijd is de strijd tegen de neo-liberale ideologie, het extremisme dat elke partij heeft besmet in haar rattenrace naar de macht. Ik kan niet spreken voor alle anarchisten, maar ik gok erop dat dit het voorwerp zal uitmaken van de echte strijd! Hans