Dag jp,

Bedankt voor uw antwoord. Ik ga nu niet op alles opnieuw antwoorden, want ik wil wat vroeger gaan slapen. Toch het volgende:
Wat we ons hier in het westen onder een stalinistische dictatuur voorstellen is mij nog niet duidelijk. Ge haalt een aantal kenmerken aan: erg van de buitenwereld afgesloten. Wiens schuld is dat? Het is niet Noord Korea dat zich zo wil afsluiten, maar het is omringd door kapitalistische landen die als doel hebben een communistische staat in opbouw te vernietigen. Het is dan toch logisch dat uit zelfverdediging er maatregelen genomen worden, die de eigen staat verdedigen. Vanuit ons rijke westen is het gemakkelijk om dat te bestempelen als beperking van vrijheden e.d.
Arm land: hoe komt het dat het zo arm is? Bijna geen enkele staat geeft steun aan “dit communistisch gevaar”. De armoede bestrijden en aan de ontwikkeling werken, moeten ze bijna volledig op eigen kracht doen. Een grote aderlating is bovendien de grote militaire uitgaven waartoe ze verplicht worden door de voortdurende dreiging uit de imperialistische landen (zwaar op de hand, maar een term die wel aanduidt waarover het gaat, zonder een hele omschrijving nodig te hebben, sorry – tot voor enkele maanden was “kapitalisme” ook zo’n term – het kan soms vlug evolueren). Het pleit voor zo ’n arm land dat het de weinige gelden die het te besteden heeft toch zo goed mogelijk tracht te besteden, in het belang van het gros van de bevolking (let er op dat ik niet de term “de massa’s” gebruik ;-) ).
Wat die persoonsverheerlijking betreft: elke persoonsverheerlijking stoort mij. Blijkbaar heeft elke cultuur echter zijn persoonsverheerlijkingen op een of andere manier nodig. Ook bij hooggeschoolden komt dit voor. – kijk bij ons maar naar de verheerlijking van sportlui of naar de verheerlijking van blauw bloed, waar zelfs in de hoogste universitaire kringen er voorbeelden te vinden zijn waar er voor het vooruitzicht van een baronstitel allerlei capriolen uitvoert bij het verlenen van doctorstitels zij het honoris causae.
Het is juist dat een opvolging van vader op zoon in een dergelijk regime ons hier minstens de wenkbrauwen doet fronsen. Ik heb daar ook mijn bedenkingen bij, maar ik ken de toestand daar niet voldoende om er een oordeel over te vellen. Het is in de eerste plaats het Koreaanse volk dat daar over moet oordelen. Ik weet ook niet hoe het staat met de politieke opvoeding van de brede lagen van de bevolking in Noord Korea, maar slechter als bij ons kan ik mij moeilijk voorstellen. (hiermee bedoel ik politieke opvoeding o.a. bij de vakbonden – bestaat dat nog? in basisgroepen, zoals in de jaren 70 bv. in de jeugdclubs, milieubeweging …) Ik vind dat we hier moeten vertrouwen op de kracht van de democratie. – Is de val van de sovjet unie niet voor een groot deel te wijten aan het stil vallen van de politieke opvoeding van het volk, waardoor o.a. corruptie en persoonlijk belang konden tieren?

Het wordt toch weer veel te laat. Maar ik wil toch nog het volgende kwijt:

Het is inderdaad een probleem dat we hier enkel de westerse pers horen. Of Zuid-Korea echt zo ’n welvaartstaat is betwijfel ik. Kijk maar naar de sociale onlusten, die zelfs onze westerse pers niet helemaal kan verdoezelen, ondanks de gruwelijke repressie. We moeten wel moeite doen om aan informatie te komen, maar helemaal onmogelijk is dat niet. cfr. de muur.
Dat de meerderheid van de Belgen de vraag over het welzijn in Korea in de ene of andere richting zou beantwoorden bewijst niets. Als illustratie kan de mening gelden van de inwoners van het vroegere oostblok, die nu zonder gratis onderwijs, gratische gezondheidszorg, lage huurprijzen, lage prijzen voor de basisbehoeften, lage werkloosheid, wel verlaten straatkinderen, wel maffia enz. moeten leven. Maar ook deze mening komt maar zeer sporadisch aan bod in onze pers.

Bij het beschouwen van andere landen mogen we nooit vergeten om de situatie (ook) te bekijken vanuit het standpunt van de bevolking ter plaatse.

Nu ga ik echt proberen te slapen, 
tot later,
groetjes
Paul DL