Even een paar dingen op een rijtje zetten:

Wim DC schrijft dat de Noord-Koreaanse leider zich op 17 september 2002  verontschuldigd heeft voor de ontvoeringen en de intrusie van de spionageboten. Dat is juist, maar waarom mogen de Noord-Koreanen dat niet weten? Na de top stonden de Noord-Koreaanse kranten vol over de verklaringen van Eerste Minister Koizumi inzake het leed dat Japan de Noord-Koreanen aangedaan heeft tijdens de bezetting en WOII, maar over de ontvoeringen en spionage-intrusies repten diezelfde kranten met geen woord. Als het gebaar bedoeld was om de toenadering tussen Noord- Korea en de buurlanden te bespoedigen, zoals Wim DC beweert, waarom mogen de Noord-Koreanen dan niets weten over de verontschuldigingen van Kim Jong Il? Dit enkel feit maakt duidelijk genoeg dat informatie uit Noord-Koreaanse bron niet oprecht is. De Noord-Koreanen leven nog altijd in de overtuiging dat de ontvoeringsverhalen zuivere imperialistische desinformatie is.

Wim DC schrijft ook dat de zaak van de ontvoeringen en de spionageboten "allerminst ongewoon" was in de historische context. Wim haalt hiervoor de jaren 30, 40 en de Koreaanse oorlog van 1950-53 aan. De ontvoeringen van Japanse burgers dateren echter niet van de jaren 30, 40 of 50, maar wel van de jaren 70. Daarenboven, de activiteiten van de bewapende spionageboten hielden slechts op na de top van 17 september 2002. 

Ook het argument over de Amerikaanse troepenmacht in Zuid-Korea snijdt geen hout om de ontvoeringen te rechtvaardigen. Noord-Korea heeft het vijfde grootste leger ter wereld. Het leger telt 1,2 miljoen soldaten, het land besteedt 20 à 25 % van het BNP aan militaire uitgaven. 20% van alle Noord-Koreaanse mannen tussen 17 en 54 jaar bevinden zich onder de wapens. Het Zuid-Koreaanse leger beschikt daarentegen over 650.000 manschappen.  Zelfs met de 37.000 Amerikaanse soldaten blijft het een serieus numeriek overwicht ten voordele van Noord-Korea. Het Noord-Koreaanse leger heeft ook 3000 gevechtstanks, 22 onderzeeërs, 500 gevechtsvliegtuigen en Scud-C, Nodong-1 en Taepodong-raketten. Dat lijkt me genoeg om de buurlanden de stuipen op het lijf te jagen, zelfs zonder verwerpelijke ontvoeringen en spionageschepen. En nog, hoe kan men het ontvoeren van Japanse tienermeisjes en verliefde koppeltjes op Japanse stranden omschrijven als "in de historische context van Korea allerminst ongewoon", tenzij men wel heel cynisch met de waarheid omspringt?

Wat het afvuren van een raket boven Japans grondgebied betreft. Het argument van Wim DC dat het over een drietrapsraket - geen tweetrapsraket - gaat, doet weinig ter zake. De afgevuurde raket was een nieuw ontwikkelde raket, en dus inderdaad geen gewone Teapodong-raket. Feit is dat het ding zonder toelating over Japan is gevlogen en dat er van een gelanceerde 'satelliet' geen spoor te bekennen is in de ruimte. De lancering heeft de Noord-Koreanen in ieder geval in staat gesteld om ballistische rakettechnologie uit te testen. Dat is niet bepaald rustgevend vermits Noord-Korea openlijk verklaard heeft rakettechnologie te verkopen aan de meest biedende (The Economist, 12 sept. 1998).

Vervolgens, over de 5 MW-reactor. Het argument van Wim dat de Yongbyon-site ook een reactor van 50 MW herbergt en dat er bovendien in Taechon een 200 MW-reactor in aanbouw is, brengt ook niets nieuw bij. Feit blijft dat Noord-Korea verdere controles van het AIEA op de 5 MW-reactor en de verrijkingsinstallatie in Yogbyon onmogelijk heeft gemaakt. De zegels werden verwijderd, de controle-installaties onbruikbaar gemaakt en de twee aanwezige AIEA-inspecteurs werden naar huis gestuurd. Dit was een inbreuk op het safeguards-akkoord van 1992 tussen het AIEA en Noord-Korea. Binnen het kader van de NPT-verplichtingen heeft het AIEA als taak erop toe te zien dat nucleair materiaal niet gebruikt wordt om kernwapens aan te maken. Elk lid van het NPT heeft echter het recht om kernenergie voor vreedzame doeleinden aan te wenden. Noord-Korea kon dus de 5 MW-reactor heropstarten om elektriciteit te produceren zonder het AIEA het land uit te zetten. Dat de heropening van Yongbyon indruist tegen het Framework Agreement tussen de USA en Noord-Korea, is een andere zaak. Het AIEA moet er enkel op toezien dat nucleair materiaal niet verdwijnt. Als Noord-Korea dus eerlijke bedoelingen had, was er geen enkele reden om het AIEA voor schut te zetten. Sinds 1992 heeft Noord-Korea voortdurend het AIEA valse, gebrekkige en onjuiste informatie gegeven. Voor een getailleerde uitleg over  de relaties met het AIEA, raadpleeg volgende link: http://www.iaea.org/worldatom/Press/Focus/IaeaDprk/fact_sheet_8jan2003.html ).

En het laatste argument dan, namelijk dat de AIEA-monitoring berust op vrijwilligheid.  Ook hier zit Wim fout. Akkoorden met het AIEA wordt inderdaad vrijwillig afgesloten, maar het nucleair non-proliferatieverdrag legt elke niet-kernwapenstaat de verplichting op om de controles van het AIEA te aanvaarden (Artikel III van het NPT). De recente acties van Noord-Korea in november en december 2002 waren een regelrechte aanfluiting van het NPT. De inbreuk op het NPT-verdrag was zo brutaal, dat Noord-Korea in januari besloten heeft om het nucleair non-proliferatieverdrag op te zeggen (zonder inachtneming van de wettelijke opzegperiode van 3 maanden). Nu heeft Noord-Korea de twijfelachtige eer om samen met Pakistan, India en Israël tot de enigste landen ter wereld te behoren die niets met het NPT te maken willen hebben.

Nog een laatste opmerking over Claudio die schrijft dat ik "leugens, halve waarheden en nog meer leugens" verkondig. Ik ben het eens dat we niet zomaar moeten overnemen wat in de westerse pers verschijnt. We moeten voortdurend kritisch zijn en alle informatie met de nodige argwaan benaderen. Maar wat me shockeert, is dat de vurigste verdedigers van het Noord-Koreaanse regime zeer snel zijn om de informatie in de westerse pers te bestempelen als desinformatie, maar er tegelijkertijd niet voor terugschrikken om de informatie van het Noord-Koreaanse regime zonder de minste achterdocht te slikken (zie de site van de PVDA).  Over een land dat zijn levende en dode leiders aanbidt als religieuze relikwieën, waar vrije informatie onbestaande is, waar de meest elementaire rechten met de voeten getreden worden (zie rapporten AI) en waar geen enkele buitenlander het land kan bezoeken zonder begeleid te worden door een 'gids' die beslist wat de bezoeker mag zien en met wie hij mag praten, zou een beetje meer argwaan wel op zijn plaats zijn.