Over de hele wereld zien we twee overlappende vormen van toenemend protest met betrekking tot de oorlog. Maar binnen die grote oorlogsbeweging onderscheid ik drie groeperingen. De eerste, waar ik niet echt iets over ga zeggen, is de groepering die enkel tegen de oorlog is, niet meer dan een onschuldige pacifistische houding. Een tweede en laatste groepering die uit twee stromingen bestaat is een andere zaak: de beweging die zich uitspreekt tegen het VS-imperialisme. De eerste stroming zijn zij die wel tegen dit imperialisme zijn, maar daarom nog niet voor of steun aan het land dat slachtoffer is. Ook met de mensen die deze mening zijn toegedaan heb ik geen enkel probleem. Wel heb ik problemen met de groep die wel sympathiseert met het slachtoffer-land. Ik denk namelijk dat deze mening volledig meedraait in de oorlogsretoriek en dus zeker geen kracht is voor het bekomen van wereldvrede.
Om het concreter te maken neem ik het actuele voorbeeld van Irak erbij. Over de meeste moslimlanden zie je leiders hun legitimiteit verliezen en de bevolking wordt in de armen van de moslimfundamentalisten gedreven. Deze religieuze fundamentalisten verkondingen haat jegens de VS en roepen zelfs de Jihad uit. Wij weten natuurlijk allemaal dat zolang men niets aan de voedingsbodem doet dit een toenemende trend zal blijven. De toekomst schat ik dan ook pessimistisch in, want wereldleiders zijn nu eenmaal op dit vlak kortzichtig. Ik denk dan ook dat er in de nabije toekomst moslimfundamentalisten aan de macht komen, ook al zouden de officiële leiders hun steun aan de VS blijven verder zetten. Het is niet naar deze leiders dat we moeten zien, maar naar de bevolking die in feite uiteindelijk de kracht vormt voor de oorlogsmachine. Zowel de Amerikaanse en internationale troepen als de Irakezen en zij die solidair zijn met hen.
Aan de andere kant in het Westen en voornamelijk in de VS zie je de islamofobie dan weer toenemen door de propaganda en het zit sowieso als het ware al ingebakken in onze hoofden. Voor 11 september was iemand met een Arabisch uiterlijk ook al dikwijls de slechte in strips, feuilletons,… Net zoals de zwarte dat nog langer geleden was. Zo ook in de kranten; al waar het maar mogelijk is, probeert men te linken aan de moslimcultuur, binnenland en buitenland. Zo krijgt iedereen bij ons het gevoel dat er twee werelden zouden zijn. En als iets maar lang genoeg herhaalt wordt, geloven mensen het uiteindelijk nog. In plaats van het simpele principe ‘samenleven’ uit te gaan, legt men bij ons voortdurend de nadruk op hoe anders we wel niet zijn en wordt iedereen en alles gecriminaliseerd.
Door deze evolutie krijg je volgens mij drie kampen, waarvan uiteindelijk twee volledig meedraaien met de theorie van the clash of civilisation, de botsing der beschavingen, kortom de gehele oorlogsretoriek. En dan heb ik het niet over de werkelijke doelstellingen zoals de oorlog om olie, het imperialisme, maar over wat er in de hoofden van de bevolking leeft. ER is als eerste zij die zich achter Bush scharen in de strijd tegen het terrorisme en feitelijk imperialisme. (jaja, het is hun daadwerkelijk gelukt dit te linken aan de oorlog tegen Irak). Ten tweede zijn er zij die meedoen aan een deel van de moslimgemeenschap: fundamentalisten en zij die Sadam de schurk steunen omdat deze voornamelijk geviseerd worden door de VS. Ik weet dat er de 10de veel van die mensen zijn gaan betogen. Ik denk dat deze groep zo volledig meedraait in hoe de oorlog werkt: je hebt de goede en de slechte. Ik kies voor het derde kamp dat het sterkt vertegenwoordigd moet zijn. Wij willen geen oorlog en vinden dat het aan de Irakese oppositie is om in opstand te komen, de VS moet er zoals in Afghanistan niet zijn regime gaan instaleren. Met deze groep is het de bedoeling de publieke opinie te keren en daarvoor moet je niet per see de underdog steunen. Ik begrijp de woede van sommigen niet omdat er op een (spijtig dat hier niet ‘de’ staat) antioorlogsbetoging iemand rond liep met het bord:’tegen Bush, tegen Sadam en tegen Sharon’.
Om mijn mening nog wat meer te staven wil ik er nog een ander perspectief aan toe voegen. Ik vind het voor antioorlogsbewegingen verschrikkelijk belangrijk (wat ik niet vind van bijvoorbeeld de andersglobalistische protesten) dat je populair bent in de ogen van de massa. Dit is de enige weg voorui en ja, daar hoort eenmaal aanpassen aan de massa bij. Dus geweld op zo’n betogingen is absoluut uit den boze. Je moet gewoon alles geven tegen de oorlog en niet voor steun aan het slachtoffer dat zelf al de rol van uitbuiter heeft gehad, zoals Sadam tegenover de Koerden. Bij aanpassen aan de massa hoort ook bij dat die massa in nationaliteiten gelooft. Zo had ik eens een discussie met iemand over migrantenstemrecht. Ik vond dat iedereen over de plaats waar hij woont, werkt, iets opbouwt, kortom leeft natuurlijk iets te zeggen heeft over zijn omgeving. Zij vond dat ook maar als tegenargument kreeg ik te horen dat hij zich dan maar snel Belg moest maken. En ik kon er gewoon niet bij wat iemand dat nu kan schele dat er op de identiteitskaart Belg of iets anders staat, van binnen blijf je toch hetzelfde en dat telt… ik kan er nog altijd niet bij. Maar ja, het systeem pompt al eeuwen het nationalisme in onze hoofden. Daarom gaat dit als gevolg hebben dat de moslimfundamentalisten heel de Amerikaanse bevolking gaan viseren (Jihad) en andersom de VS niet veel schrik zal  hebben van de burgerslachtoffers. Nationalisme en religie ligt aan de basis van deze veralgemening. Dat is erg want er zijn veel onschuldige en passieve mensen bij.
Maar zo is het ook in de oorlogsretoriek en krijg je inderdaad een botsing van de beschavingen: War on terrorism is zo gezegd een oorlog van staten tegen terroristische individuen en netwerken, maar eigenlik blijft het een oorlog van staten tegen staten, mix daar nog armoede als voedingsbodem bij en verder gebruik je het nationalisme als denkwijze bij en zo veralgemeen je de mensheid in twee kampen. Wat we dan volgens mij niet nodig hebben zijn betogers die sympathiseren met het land dat wordt aangevallen.
Dit moet allemaal niet. Ik zou zeggen laat de heersende elite hun vieze spelletjes alleen spelen. Stap in het derde kamp dat de voedingsbodem wil wegnemen, dat gelooft in de gelijkheid van alle mensen zonder nationalisme of godsdienst erbij te betrekken. Dat keert zich toch tegen de gewone bevolking, dus geen Bush, geen Sadam en geen religieus fundamentalisme en vecht enkel uit antikapitalistische overtuigen en voor je rechten. Draai er niet in mee, alleen zo kan vrede de oorlog overwinnen.

Met vriendelijke groeten, Maarten