De uilekot/WIS delegatie is gearriveerd in Porto Alegre. Twintig uur 
vlieghavens en vliegtuigen hebben een relatief kleine tol geëist: een 
achterwerk dat veel weg heeft van gemalen gehakt en wat ergernis rond twee 
Tsjechische nulhoofden die zich de ganse reis amuseerden door met hun nieuw 
electronisch videotoestelletje in te zoomen op de lijfelijke eigenschappen 
van het voltallig vrouwelijk reizend gezelschap. 

In Porto zelf moeten de werkzaamheden nog beginnen. De delegatieleden 
stromen hier wel toe. Al bij onze aankomst aan de luchthaven was er file. 
Het lijkt wel of de ´linkse soort´ volle vliegtuigen heeft gecharterd om er 
te raken. De reis hebben we gedeeltelijk door gemaakt in het gezelschap van 
Stefaan De Clercq (Oxfam) en Denise Commane (Codewes). 

Na een helse rit met een taxi zijn we dan op het ministerie van cultuur onze 
contactman (Luciano) gaan zoeken. Die taxi´s, dat word je anders wel gewoon, 
maar mij kostte het de eerste dag meer zweet dan de veertig graden celsius 
die hier in de lucht hangen. 

Met Luciano en twee Zuid-Afrikanen zijn we vervolgens in een restaurant 
beland. Uit gaan eten is hier, naar onze normen, zeer goedkoop. De 
Zuid-Afrikanen vertegenwoordigen hier een organisatie die in de omgeving van 
Kaapstad werkt aan politieke participatie van de maatschappelijk 
achtergestelden. Zij werken samen met de Belgische NGO Mensenbroeders, door 
hen vrolijk Mensen Broeden genoemd. Koek en ei is het daar ook niet, in 
Zuid-Afrika. De ANC-regering heeft enorm veel werk met het installeren van 
een nieuw staatapparaat, nieuwe wetten enz... Het sociale aspect gaat 
daardoor wat verloren en de miserie blijft eindeloos. Uiteindelijk blijft er 
een immens verschil tussen apartheid vroeger en de situatie nu: ´Nu hebben 
we tenminste rechten, vroeger waren we niet eens een individu. We waren niet 
eens negers, er waren alleen blanken en niet-blanken. In de scholen kreeg 
men 1500 rand subsidie voor een blank kind en 800 rand voor een zwarte, om 
maar iets te zeggen.´ 

Luciano beval ons vervolgens galant een hotel aan in de regio, iets wat we 
diplomatisch (hier betekent dat: blijven doorbabbelen over iets anders of 
blijven vragen stellen over de prijs) naar de prullenmand verwezen hebben. 
Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in het huisje van Wilson, een 
verantwoordelijke van de PT (Partido do Trabajo, de organisatoren van de 
Participatieve Democratie) in de streek. Zijn zoon, Valerio, werd 
opgevorderd als gids. Méer moet dat niet zijn. De eerste avond brachten we 
thuis door en bespraken we de Braziliaanse en de Belgische politieke 
situatie. Geen sinecure. De PT, radikaal links, bestaat hier uit een viertal 
fracties. De sociaal-democratie heeft evenveel partijen die meedoen aan de 
verkiezingen. Bij gemeenteraadsverkiezingen is er een soort van directe 
democratie: niet alleen de gemeenteraadsleden, maar ook de schepenen en de 
burgmeester worden rechtstreeks verkozen. De PT heeft daardoor, samen met 
een aantal bondgenoten, de meerderheid in het schepencollege maar de 
minderheid in de gemeenteraad. Begin maar. Bon, de situatie is ingewikkeld, 
maar ze slagen er toch in om een sociaal programma in mekaar te steken dat 
o.m. voorziet in de bouw van duizend huizen per jaar. Dit om de 
sloppenwijken te verminderen. En dat zijn er genoeg, méér dan genoeg. 
Eigenlijk willen we daar een dézer dagen eens op bezoek. We zullen zien. 

En dan de Belgische situatie. Beginnen die gasten geen vragen te stellen 
over de monarchie seg. Dat bezorgt ons (Geert Van Wayenberge, Anne Lemeire 
uit Wallonië en ikzelf) al een half uur discussie onder mekaar. 

LOCAAL FORUM 

Ondertussen zijn we op het Forum van de Locale autoriteiten beland, een 
organisatie die net voor het Wereld Sociaal Forum plaats vindt. Het volk 
hier ziet er nogal serieus uit. Veel plastrongs en vleugen parfum. We moeten 
nog uitvissen of er evenveel engagement te vinden is en of ´t hier niet bij 
veel woorden en dikke nekken blijft. On verra, we moeten U met iets kurjeus 
houden! 

Verhofstadt heeft hier ondertussen weer een match verloren tegen Di Rupo. Di 
Rupo liepen we daarnet tegen ´t lijf. Die mens heeft dat goed bekeken en 
besloot acte de présence te geven op het Forum van de Autorititeiten. Onze 
Guy daarentegen, heeft het naar het schijnt in zijn hoofd gehaald om op het 
Wereldforum zelf te zijn. De mens denkt waarschijnlijk dat hij na zijn 
conferentietje met Naomi Klein en zo tot de rooje kant behoort. Mis gelopen 
dus: het organiserend internationaal comité heeft gisteren besloten dat hij 
mag op reis gaan als hij wil, maar dat hij hier in elk geval het woord niet 
krijgt. Zo ziet eens mens maar hoe ge soms aan de andere kant van de wereld 
meer te zeggen hebt dan onze eerste minister. Als hij komt zullen we hem in 
elk geval warm ontvangen! Vliegt de Blauwe snoet, storm in Alegre! 

FDB