Christophe,

In jouw gebruikelijke stijl, begin je me weer van alles in de mond te leggen.  Ik zou gezegd of gesuggereerd hebben:  “Zullen we dan maar meteen besluiten dat ze allemaal achterlijk zijn, dat hun cultuur niet rijp is voor democratie en dat het allemaal despoten zijn? Of klopt er iets niet met het beeld dat de Westerse media ons opdringen?”.  Wie niet met ons is, is tegen ons?’, wie zij dat ook alweer?  ‘Wie een kanttekening durft plaatsen bij wat ik schrijf, die duw ik maar meteen in het andere kamp’, zo lijk jij wel te redeneren.

Ik ben er me ten zeerste van bewust dat de Westerse media ons een beeld van Mugabe proberen op te dringen dat aan hun belangen beantwoord, en dat ze Mugabe omwille van een heel aantal redenen liever kwijt dan rijk zijn.  Maar dat betekent daarom nog niet dat we de ogen moeten dicht doen voor een aantal ongeoorloofde daden van Mugabe.

Bon, je zegt “Zowat alle Afrikaanse leiders hebben Mugabe gefeliciteerd met zijn overwinning en de resultaten erkend. Zij hadden nochtans waarnemers in Zimbabwe.”  Dat is inderdaad juist (en mijn vorige comments sluiten dat niet uit, dat is jouw interpretatie).  Zo lezen we in een lezersbrief van Cllr Kumar Murshid (Chair of National Assembly Against Racism) in The Guardian van vandaag: “You don't have to be a Mugabe apologist to be concerned about the extraordinary bias in the media over the Zimbabwean elections”, en verder: “African nations which have a deeper understanding of and greater stake in the situation have made a clear judgment accepting the elections as flawed but essentially fair.” (http://www.guardian.co.uk/zimbabwe/article/0,2763,668447,00.html)  

Ik volg de situatie maar op afstand, maar op basis van deze informatie kan je dus stellen dat Mugabe de verkiezingen gewonnen heeft doordat hij de meeste stemmen haalde, democratisch dus.  De Europese Unie dient dat te erkennen.

Maar .. en nu komt de nuance die Christophe niet wil zien, Mugabe vreesde blijkbaar dat hij het niet zou halen en ging daarom in de aanloop naar de verkiezingen over tot ondemocratische praktijken (daarover had ik het dus in vorige comments).  Dat is duidelijk in deze zin uit detzelfde lezersbrief in The Guardian: “To his credit the opposition leader has shown great restraint and wisdom in calling on the Zimbabwean people to respond vigorously but peacefully to Mugabe's many excesses”.

Alhoewel ik me dus net als Christophe verzet tegen de demonisering van Mugabe door het Westen (oa. Groot-Brittannie die de rijke Britse grootgrondbezitters wil beschermen), ga ik daarom nog niet alle mensenrechtenschendingen van Mugabe onder de mat vegen.  Amnesty International schrijft  “The election that began on 9 March 2002 has been characterized by intimidation of opposition supporters and denial of accreditation to the vast majority of election monitors from civil society organizations”, en:  “As voting got under way, pro-government militia members were reportedly trying to intimidate potential opposition supporters from casting ballots” (zie:http://web.amnesty.org/802568F7005C4453/0/B6AF757118C230F580256B7B005991AA?Open&Highlight=2,Zimbabwe).

Of: 
“Amnesty International is writing to the Southern Africa Development Community (SADC) Heads of State or Government in advance of their meeting in Blantyre, Malawi, on 13 to 15 January 2002 to urge the assembled leaders to take a firm stance on the escalating human rights crisis in Zimbabwe. There is a potential for the violent repression of political opposition to degenerate into civil war and a possibility of state-sponsored militias undermining any attempt to reassert the rule of law.”
(http://web.amnesty.org/802568F7005C4453/0/7CA67AED988E06D480256B5F00562E5B?Open&Highlight=2,Zimbabwe)

Laat ik dus besluiten met volgend citaat “But his policy (Mugabe’s, SO), however inexcusable, is far from irrational”.  Het Westen oefent inderdaad een ongeoorloofde druk uit op Mugabe.  Dat maakt zijn gedrag begrijpbaar, maar praat het niet goed.  Het is  mijn indruk (en dat is uiteindelijk mijn boodschap) dat jij door je selectieve berichtgeving poogt het onverdedigbare te verdoezelen en goed te praten.  En dat, Christophe, hoort niet voor een media-activist.