Waarom kozen jullie vandaag Oostende uit als actieterrein en niet Antwerpen?
We weten dat hier dagelijks vliegtuigen vertrekken met voedsel en goederen ter ondersteuning van de Amerikaanse troepen ginder. Het zijn geen wapens, alhoewel we dit niet zeker weten. Het voedsel en de materiële ondersteuning is heel belangrijk voor de troepen ginder. Wij vinden dat als je deze oorlog wil stoppen, dan moet je hen ook afsnijden van hun goederen en van hun voedsel. Dan pas gaan ze terugtrekken.
Denkt u dat zo'n actie iets kan veranderen?
Zo'n actie is vooral om iets in de pers te krijgen. Het is de bedoeling om te kunnen aanklagen dat de Belgische regering huichelt. Ze zijn zogezegd tegen de oorlog maar zijn ze helemaal niet tegen de oorlog. Naar buiten toe zeggen ze wel dat ze tegen zijn, maar ze doen, via de wapentransporten in Oostende en Antwerpen, er gewoon aan mee.
Peter Mertens, woordvoerder Resist
Alle partijen zeggen dat ze tegen de oorlog zijn. Wat is nu het verschil met Resist?
Resist is geboren in de anti-oorlogsbeweging. Een aantal mensen die aan de wieg van Resist stonden, hebben het initiatief tot de oprichting van STOP USA genomen. We hebben lang gediscussieerd of we een politieke vertaling van de anti-oorlogsbeweging voor 18 mei. Uiteindelijk hebben we beslist dat dit toch nodig was om de dubbelzinnige houding van de andere partijen te veroordelen. Eenerzijds zegt men dat België zich op de wereldkaart heeft geplaatst door haar verzet. Anderzijds wordt wel oogluikend toegelaten dat zowel in Antwerpen als Oostende, maar ook in Deurne en Leopoldsburg, voorbereiden worden getroffen voor het verschepen van Amerikaans materieel en troepen. Wij dachten dus dat het ook heel belangrijk was in de verkiezingen dat ondubbelzinnig signaal van een echt verzet tegenover de oorlog aan bod te laten komen.
Is dit wel het moment om deel te nemen aan de verkiezingen? Zou men zich momenteel niet beter concentreren op actie voeren?
Wij hebben van in het begin heel duidelijk gezegd dat wij zouden blijven actie voeren. Wij blijven het parool houden: geen woorden maar daden. Resist zal in de komende periode nog acties voeren. Een aantal organisaties zijn daar een jaar geleden al mee begonnen. De mensen die op de lijst Resist staan, gaan die acties verder blijven voeren. Ze gaan daarbij ook zeggen dat als je een politiek signaal wil geven op 18 mei, als je je verzet wil uitdrukken tegen de nieuwe wereldoorlog die Bush aan zoveel mensen oplegt, dan kan je daar ook een politieke ondubbelzinnige vertaling van geven.
Bent u tevreden over de manier waarop de verkiezingscampagne van Resist verloopt?
Ik denk dat we op dit moment vrij goed uit de startblokken zijn gekomen. Ik denk dat wij een campagne gaan voeren die Dyab kan doen verkiezen in Antwerpen. We hebben besloten dat in Antwerpen, in de kamer, wij gaan gaan voor Dyab Abou Jahjah in het parlement te doen verkiezen. Ik denk dat er heel veel gesproken wordt over Resist, dat er heel veel discussie is, zowel voor als tegen. Ik denk dat zo'n polariserende verkiezingscampagne waar iedereen met het thema van de oorlog bezig is, veel perspectieven biedt.
Hoe wil u Resist bekender maken bij het grote publiek?
Wij gaan van nu tot 18 mei 15 grote meetings houden in Antwerpen met Dyab Abou Jahjah en andere kandidaten van de lijst. Wij gaan acties voeren in de Antwerpse haven en we hebben volgende week zaterdag ons kiescongres in het Zuiderpershuis te Antwerpen. Er zijn ook een aantal mensen van het steuncomité die er willen voor zorgen dat we in de verkiezingsdebatten op de televisie de windstilte rond Resist gaan kunnen doorbreken.
Hoe zit het met de verbreding van Resist?
Ik denk dat de belangrijkste verbreding in het begin de keuze om met de Arabisch Europese Liga naar buiten te komen, was. Zij staan op dit moment in het oog van de storm. Daarnaast hebben nog een aantal mensen hun nek uitgestoken door bij het steuncomité te komen, maar ook door op de lijst te staan. Ik denk dat binnen de mate van het mogelijke de verbreding gelukt is en dat het de aanzet is voor een verdere verbreding met het oog op de verkiezingen van 2006. Het is ook een uniek gegeven in ons land dat progressieve Arabische nationalisten samen met communisten en andere progressieven op 1 lijst staan voor de verkiezingen. Dat is op zich al de meest succesvolle verbreding.