'Woodstock' ? Daar ging het er toch veel vreedzamer aan ? Inderdaad. Op dat legendarische festival schoot de (Amerikaanse) politie niet met rubberkogels en werden vreedzame betogers niet neergeknuppeld door als rambo's verklede 'ordedienaren'. 

Maar toen ik de beelden zag van de op zaterdagavond 16 maart door de straten van Barcelona dansende, muziekmakende, kleurrijk uitgedoste betogers, moest ik aan Woodstock (1969) denken. Hetzelfde jeugdig enthousiasme, dezelfde vredeswil ook: Woodstock was dan wel geen gebeurtenis met een zelfde politiek bewustzijn zoals Barcelona, er werd in de songs toch scherp uitgehaald tegen de oorlog in Vietnam. En net als in Woodstock hadden de organisatoren helemaal niet zoveel volk verwacht. "In Barcelona kwamen driehonderdduizend betogers opdagen, zes keer meer als voorspeld" titelde De Morgen van 18 maart. Volgens de Spaanse kranten El Mundo en El Pais konden het echter ook 400.000 geweest zijn. Dan vergeten we nog de vakbondsbetoging van de dag ervoor, met ook 100.000 deelnemers. Dan vergeten we nog de betogers die aan de Spaanse grenzen tegengehouden werden.

Maar zoals na het vreedzame Woodstock de kater van de flowerpowergeneratie volgde tijdens het gewelddadig verlopen Stones-optreden in Altamont (1970), zo zorgden amokmakers er in Barcelona voor dat het weer op geweld uitliep.

Of was het de politie die even wou bewijzen dat ze niet voor niets massaal opgetrommeld was ? "De voorspelbare vraag is wie het eerst begon" schreef Rob Zoutberg in De Morgen op 18 maart. Zijn titels spraken voor zich: "Grootste andersglobalistische betoging ooit eindigt in chaos na politie-optreden / Rubberkogels jagen mensenzee uiteen." Het conservatieve Aznar-regime liet de wereld zijn Franco-gelaat zien. Meteen wordt het een stuk begrijpelijker waarom er in Baskenland nog altijd geen vrede is.

Uitleggen waarom er zoveel mensen in Barcelona gingen betogen, deed De Morgen van maandag 18/3 niet. Alle aandacht ging weer naar het geweld, ook al op de voorpagina met een foto van op betogers intimmerende agenten. Daarboven de titel: "Andersglobalisten onthaald op Spaanse furie". Jammer dat De Morgen de link niet legde met artikels verder in de krant over de op 18 maart in het Mexicaanse Monterrey gestarte VN-conferentie over ontwikkelings samenwerking.

Dezelfde foto die we in De Morgen op pagina 1 kregen, vonden we in De Standaard van 18/3 binnenin. Op zijn 'cover' besteede De Standaard geen letter/geen beeld aandacht aan het antiglobalistenprotest. Binnenin volgde wel een artikel over de Europese top met als titel "Europese Unie zit weer op Amerikaanse lijn." Het antiglobalistenprotest zorgde enkel voor de begeleidende foto.

Op de televisiejournaals was er op maandag 18 maart al helemaal geen aandacht meer voor wat dan toch de 'grootste antiglobalistenbijeenkomst' ooit is geweest. Over de (VRT-)radio hoeven we niet te spreken: helemaal in de ban van de zelfmoord van Alain Vander Biest en een paar pedofilieschandalen. 

Ook al op zondagavond 17 maart liepen VRT en VTM niet over van enthousiasme voor het massaal protest. Halverwege de 7 u-journaals kregen we er een paar minuutjes van te zien, met weer de nadruk op het gewelddadig einde. De VRT - die anders dan VTM probeerde om enige duiding bij het protest te geven - sprak zelfs van een 'straatoorlog'. 

Vergelijk dit alles met de manier waarop het Woodstock-popconcert door de media tot een legende is uitgegroeid ... 

Gelukkig zijn antiglobalisten soms zo slim om het anders aan te pakken. Zo raakte hun protest op maandag 18 tot op de sportpagina's van De Standaard (en van diverse andere kranten, zie het eerdere verslag van Joeri). Dat lukte met een foto van een 'veiligheidsman' die een antiglobalist wil oppakken die zich voor het begin van een Spaanse voetbalmatch aan een doelpaal vastketende. Het onderschrift bij de foto in De Standaard was duidelijk: "de manifestant sloot zich aan bij het protest in de straten van Barcelona tegen de verregaande liberalisering van de economie." Zo blijft zelfs topvoetbal - voor het establishment ook een leuk 'volksopium' - niet vrij van politiek protest. Beautifull.