Het woord ‘negationisme’ is daar gevallen. En ook: ‘de oorspronkelijke geest van de ideeën waar Bakounin en Marx het wel over eens waren: dat het volk zich uiteindelijk, vanuit een historische noodzakelijkheid zal bevrijden van ALLE onderdrukking, wordt geridiculiseerd’. Een belangrijke opmerking.

Ik verwijs daarom graag naar het artikel in kwestie. 

Ik wil er op reageren en het aanvullen. Ik vind het jammer dat homoseksuelen tot de conclusie moeten komen dat de linkse wereld niet wil nadenken over sex. En dan hebben we het niet meteen over standjes allerhande, maar wel als sex als identiteit, als cultuur, als wezen.

Wat mij raakt, is hoe het kan dat er nagedacht wordt over een betere wereld, maar dat er daarin weinig tot geen ruimte blijkt te zijn voor de groepen mensen die nu het felst lijden onder een systeem. Ik ben geneigd om te geloven dat, als we daar niet van afwijken, een alternatief voor het huidige systeem niet rechtvaardiger of vrijer kan zijn dan het huidige. Kwesties als deze (ruimte om te zijn voor homoseksuelen) zijn volgens mij niet gebonden aan een kleur als zodanig, maar wel aan de meest kleinmenselijke trekjes van diegenen die de meerderheidsmening controleren. 

Uit Gunthers tekst blijkt voor mij duidelijk dat homoseksuele actievoerders quasi alleen staan in hun strijd om begrip. Het moet waanzinnig pijnlijk zijn om dag in dag uit geconfronteerd te worden met vingerwijzingen, afkrakende commentaar en vooroordelen.

Mijn aanvulling is een belangrijk feit over een andere groepering die misschien kan zeggen ‘links denkt niet na over sex’, namelijk de transseksuelen.

Transseksuelen zijn niet meteen homoseksueel. Het is een compleet ander fenomeen dat slechts bekend is aan bijzonder weinigen. Waar homoseksuelen zich aangetrokken voelen tot het eigen geslacht (iets waarvoor ze niet zelf hebben gekozen en men hen dus ook onmogelijk kan verwijten), is een transseksueel iemand die geboren wordt in een lichaam dat tegengesteld is aan zijn of haar ziél. Met andere woorden, een vrouw in een mannenlichaam IS een vrouw. Geen mens die blijkbaar kan begrijpen dat ze vrouw zijn, al sinds de eerste prille herinneringen.

Of zoals een beschrijving naar kinderen (op http://www.transsexual.org/aprimer.html – een aanrader!!!) toe het vertelt: ‘imagine that you are you, just as you are right now, but that all of a sudden you have a body of the opposite sex. The whole world thinks you have always been this way, from birth. Even so, you know who you really are. Everybody treats you like how you look. You are not allowed to do most of the thinks you like, or that are normal to you. You are not treated the same, and when you try to be yourself, you get punished. When you try to act like how you look, you find it is a LOT harder to do than you imagined, because it just is not you, and you don’t understand it. Worse, you know how your body should be built. You know what parts should be there, and what parts should not be there. Your whole body feels ‘wrong’. You know what it should feel like, but it does not. You have to go to the bathroom ‘wrong’, you sit, stand and walk ‘wrong’.

In de wereld van vandaag is het blijkbaar nodig om mensen die op deze manier leven en zijn, nog verder na te wijzen, en hun problemen te bagatelliseren. Alsof een dergelijke kwestie van identiteit niet het allerbelangrijkste deel is van het eigen wezen. Als een maatschappij open genoeg zou zijn om deze mensen zichzelf te laten leven zoals ze willen, zou de pijn die ze voelen stukken minder zijn, en zouden wij in hun verhaal onnoemlijk belangrijke kennis opdoen over wat het is om mens te zijn.

Maar in de huidige maatschappij (en daar hebben wij in de voorbije Mugabe-discussie geen zier aan verbeterd) is er voor hen geen plaats. Voor deze mensen, die zichzelf geen identiteit aanmeten, maar die zich al van hun kleuterklas bewust zijn van hun ‘anders-zijn’, is homofobie in al zijn betekenissen (zowel voor homoseksuelen als voor transseksuelen en alles daartussen) géén nevenkwestie, maar de kern van de discussie.

Ik ben geneigd om mij hier bij aan te sluiten. Het recht om te zijn wie je bent is belangrijk. Voor sommigen is het gemakkelijk om zich bij een meerderheidsmening aan te sluiten, omdat ze er niet fundamenteel van afwijken. Voor anderen is die meerderheidsmening gewoon FOUT, geen kans dat men zich erbij aanschakelt. De gevolgen: sociale faux-pas, vooroordelen, walging vanuit de maatschappij, een onderwerp dat snel snel de doofpot in verdwijnt.

Wat deze discussie zo belangrijk maakt, is het feit dat maar liefst 50% (!) van de transseksuelen de dertig niet haalt.  Niet dat hun lichaam minder levensvatbaar zou zijn – het is gewoon een lichaam. 

Nee. De pijn van zélf in een verkeerd lichaam te zitten, aangevuld met de walging die vanuit de maatschappij op deze slachtoffers gefocust wordt, leidt meestal tot zelfdestructie.  Of zoals het verteld wordt op http://www.transsexual.org/what.html : ‘Social oppression, culturally indoctrinated shame, self loathing, and bigotry slaughter transsexuals.’

Of nog:

‘There is tremendous social bigotry -and often outright violence- expressed towards the transsexual, and this often makes the life of the transsexual very difficult. Some transsexuals who have completely successful in transition to the appropriate sex therefore choose varying degrees of secrecy about their state and history. Other transsexuals never succeed in transforming physically to the point of being undetectable as transsexuals, and tend to suffer accordingly. 
Transsexuals suffer many hurdles to achieve their required correction of the error of their birth. They must face society, the medical establishment, the common loss of all family and friends, the cost of treatment, the extreme difficulty of the required 'half-way' phase of transition which may last up to two years, and the inner turmoil of self-doubt and conditioned self loathing of their condition. It has been estimated (in 1981) that about 50% do not survive the malady, ending up dead by the age of 30, usually by their own hand. Almost all of this morbidity is attributed to the additional burden caused by the violent unacceptance of society, the rejection of family and friends, and the inability to find decent care. 
The drive that motivates the transsexual is essentially a matter of life and 
death.’

Sluit deze feiten diep in je hart op, voor je dergelijke kwesties ondergeschikt verklaart aan een sociale strijd. Eerlijk: wat wij willen bereiken met andersglobalisatie is niet zo dringend en alom aanwezig als de strijd die deze individuen dag in dag uit tegen hun directe omgeving én tegenover zichzelf moeten vechten.

Een écht rechtvaardige én eerlijke revolutie, is er één waarin deze mensen terug vrij kunnen zijn, net zoals ze dat in sommige, door het Westen ‘primitief’ genoemde, beschavingen, zoals die van enkele indianenstammen waren. Daar hadden ze de wijsheid om te beseffen dat er drié geslachten zijn: man, vrouw, en anders.