Op 3 september vond een meeting plaats over vakbondsdemocratie in de Garcia Lorca. Een 200-tal syndicalisten namen eraan deel. Daaronder heel wat militanten van BBTK-BHV, CGSP, ACOD en CMB Bxl, leden van BVV-Brussel, enkele secretarissen van diverse centrales, militanten van de PC, LSP/MAS, SAP/POS, AET en Vonk. 


De meeting stak van wal met een interventie van Polo Marcus, lid van het uitvoerend comité van BBTK-BHV, mede-oprichter van de syndicale delegatie bij ANP, oud-delegee bij GB-INNO-BM en bij Artes. Hij wees op de loodzware druk die door het apparaat wordt uitgeoefend op militanten en secretarissen. Zoals bij iedere bedrijf dat een bankroet tegemoet gaat, gaan er onvermijdelijk mensen door de knieën in de hoop daarmee hun postje te redden. 

Hij citeerde een interview met Van der Smissen in Solidair, het weekblad van de PvdA, waarin die onomwonden stelt dat ze hun putch planden tijdens de zomer omdat ze zeker moesten zijn van hun stuk en omdat iemand als Faust de stemming in een zaal in drie zinnen kan doen omslaan. (Solidair zag er het cynisme niet van in) Zoals gewoonlijk, denk maar aan Jaruzelski of pakweg Pinochet, komt de verantwoording van de putch na de feiten ! Hij verwees naar enkele nieuwe gegevens : 
1) de besluiten van de arbeidsrechtbank werden, na een schrijven aan de regering en justitie door de ABVV-top, in beroep teniet gedaan. 
2) er zijn nieuwe onderzoeken bij BBTK-BHV betreffende manipulaties door één van de putchisten met de syndicale premies. De boekhouder moest mee voor ondervraging. Bovendien werd de boekhouding van BBTK-nat’l (Hoogstr. 40) in beslag genomen. Dat is wat we voorspelden : de putchisten hebben iets in gang gestoken dat zich tegen hen zal keren. Uiteraard zullen ze de schuld daarvoor in de nek van Albert willen duwen. 
3) de stemming over een ordemotie op de illegale (tegen de juridische uitspraak in, samengeroepen door Christian Roland) vergadering van het uitvoerend comité (UC) van 28 aug. 

De vergadering werd niet voorgezeten door A.M. Appelmans, wiens toekomst buiten BBTK-BHV ligt, dat is nu al duidelijk, maar door Filip van Meulder, de officieuze opvolger van A.M. Het UC telt 144 leden waaronder A. Faust. Albert en Verbeure werden de toegang geweigerd door Thierry Nollet. Albert liet dat vaststellen door het gerecht. Bij een stemming daarover manipuleerde men de vergadering als volgt : beloofd werd dat enkel over het uitschakelen van de juridische administrator zou worden gediscussieerd, een zaak waarover algemene consensus bestaat binnen het UC en het UB (uitvoerend bureau). Bovendien werd gesteld : « Faust zullen we horen op een vergadering van het UC op 4.09 » Veel militanten lieten zich daarmee zand in de ogen strooien. Een ordemotie van de ANP-delegatie om Albert toch toe te laten werd op die manier weggestemd. Vervolgens werd een resolutie van 5 bladzijden voorgelegd met daarin alle beschuldigingen aan het adres van Faust. De resolutie werd uiteindelijk gereduceerd tot 4 punten : 
1. terug naar meer transparantie 
2. er komt een statutair congres 
3. er zullen geen sancties genomen worden tegen militanten ongeacht hun positie vandaag 
4. aanvaarding van de voogdij met terugwerkende kracht 

Op die manier stemden 100 van de 108 aanwezigen voor, 8 ontielden zich. Het ontslag van Faust werd eruit gelicht en wordt pas op 4 september besproken in aanwezigheid van Faust. 

De volgende spreker, oud-secretaris van een BBTK-gewest, vond het onaanvaardbaar, de manier waarop mensen worden gebroken. Als we evenveel tijd hadden gestoken in het bestrijden van de MNO’s en de delokaliseringen dan zou het land er nu anders uitzien. Na een reeks voorbeelden van stakings-en bezettingsacties die hijzelf, Faust en Roland (toen hij nog een jonge gauchist was) hebben uitgevoerd, betreurde hij hoe het apparaat mensen die ooit goede militanten waren, hun ziel doet verliezen. Hij vroeg zich af of het dat was dat Marx bedoelde met « vervreemding ». Bxl heeft een strategische rol te vervullen, als internationale hoofdstad heeeft het een positie ergens tussen de VLIG en de IRW. Deze coup was een bureaucratische coup. Iedereen weet dat Faust, toen hij 25j. geleden aan het hoofd van BBTK-BHV kwam, een erfenis van schulden kreeg. Diens eigen beslissingen stootten destijds op tegenwerking binnen het oude apparaat. Ik ben geen voorstander van particularisme, maar ik denk dat men nu in het ABVV ijvert naar een bureaucratisch centralisme. 

In zijn interventie stelde Albert Faust dat hij soms uitgeput is, niet door syndicale strijd, maar door de tonnen leugens die men over hem verspreid. Het publiek is doorgaans weinig geïntersseerd in een debat over syndicale strategieën, spreek over geld en auto’s en de aandacht is getrokken. Hij citeerde een artikel van een poujadist bij het Brusselse reclameblad Vlan die de zaak rond Faust aangrijpt om te stellen dat niet de a-sociale mondialisering, maar de corrupte maffia van de vakbonden en de politici de bron is van alle kwaad. Wie heeft dat soort campagnes gelanceerd, vroeg hij zich retorisch af. De strijd is begonnen, daarbij moet niet enkel Faust, maar iedere militant pro-Faust, zoals ze dat noemen, eruit gegooid worden. In welk proces wordt iemand veroordeeld zonder dat op zijn minst de schijn word opgewekt dat de beschuldigde zich heeft kunnen verdedigen ? Zelfs in een dictatuur houdt men de schijn op dat de beschuldigde het recht heeft op verdediging, dat is het strikte minimum. 

Twee jaar geleden voerde het ABVV campagne tegen de afdanking van delegees. We stelden vast dat als een patroon iemand wil afdanken, hij steeds ergens een zware fout vindt. Zelfs indien een proces dat verwerpt, nooit is er sprake van re-integratie. 650 leden van BBTK-BHV hebben toen vreedzam o.a. het VBO-hoofdkwartier bezet. In tegenstelling tot het ABVV werden we daar wel ontvangen voor een gesprek. Naar aanleiding van die acties heb ik 2 boze brieven gekregen : één van Michel Nollet en één van Christian Roland. Ze stelden dat ze de zaak zouden opnemen in de paritaire comités, we wachten er nog steeds op. De politieke achtergrond blijft natuurlijk het belangrijkste. In een interview in La Libre Belgique stelt André Mordant : we zullen onze statuten precieser moeten herformuleren. In de Cofi werd reeds een wijziging van de statuten voorgesteld. Ik kan mij slechts één regime voorstellen dat de wet veranderd heeft en daarna mensen op basis van die nieuwe wet heeft veroordeeld voor zaken die voordien plaats grepen : het Vichy regime. Dat is nu net wat men in het ABVV wil toepassen. 

Mia De Vits wil een hyper-gecentraliseerd ABVV waarin de delegees niets meer in de pap te brokken hebben. Toegegeven, ze heeft dat aangekondigd op het congres. Christian Roland mag trouwens op zijn tellen passen, zijn positie is bedreigd, niet door mij, maar door het apparaat dat hem ongetwijfeld zal weggooien na gebruik. Ik kan mij vergissen, we zullen wel zien binnen een jaar of zo. 

Onze taak nu is absoluut vechten voor het stakingsrecht. Een vakbond, zelfs een rechtse, die verzaakt aan het stakingsrecht, is geen vakbond meer. De top van ABVV en ACV zijn begin dit jaar akkoord gegaan om spontane stakingen en solidariteitsstakingen te verbieden. 

Ik heb steeds gesteld dat het ABVV geen electriciteits- of watermaatschappij is waar iedereen bij aangesloten is, maar alles beslist wordt in de raad van beheer. Wij leveren niet alleen diensten, dat is niet ons concept. Wij zijn een instrument om de belangen van de arbeiders te verdedigen. 

Faust eindigde zijn interventie met het voorlezen van een brief van A.M. Appelmans waarin ze haar walging uitdrukt voor de manier waarop Faust wordt aangepakt en hem haar solidariteit bevestigt. « Je suis terrifié par la violence institutionelle de la cofi » stelt ze daarin. 

Silvio Marra stelde dat bij Clabecq alle middelen werden ingeschakeld om het vertrouwen van de arbeiders in hun delegatie te ondermijnen, de pers, het gerecht, de politie,… Men bedolf ons onder de geruchten om ons verdacht te maken. Als tegenzet organiseerden wij de mars tegen de leugenaars, met zo’n 20.000 deelnemers aan de bron van alle leugens in Namur, bij de Waalse regering en bij de PS. Michel Nollet liep alle bedrijven af om te vertellen dat we de winkeliers van Tubize gemolesteerd hadden. Men beweerde dat wij, die ons geld en ons leven in het opbouwen van de vakbond hebben gestoken, voor 20 miljoen syndicale zegels hadden gestolen. Na 5 jaar processen tegen de 13 van Clabecq werd dat allemaal van tafel geveegd. Ik werd van alles en nog wat beschuldigd, 26 beschuldigingen in totaal, en van alle 5 jaar later vrijgesproken. Intussen blijven die roddels uiteraard hangen. Ik weet wat ik heb meegemaakt. Ik hoef de boeken van BBTK-BHV niet te zien om te weten dat Faust onschuldig is in deze roddels. Als men een delegee aanpakt zegt men nooit dat het is omdat hij de arbeiders verdedigt of omdat hij 32 jaar lid was van de syndicale delegatie, neen, eerst discrediteert men hem, beschuldigt men hem van diefstal etc… zodat diegene die ze aanpakken geen delegee is, neen hoor, het is een dief. Wij werden verweten een maffia te zijn, bandieten, dieven, van alles … om ons te breken. Op 28 september willen we in Tubize de balans ervan opmaken. Ik nodig jullie uit hieraan deel te nemen indien mogelijk. Het is om 18 uur in de zaal La Bruyère, een parochiezaal onder een kerk, niet omdat we katholieken zijn, maar omdat het niet meer mag in het volkshuis. 

Mijn vrouw is al jaren bij de BBTK in Bxl. Ze kent Faust als iemand die haar regelmatig op de hoogte hield , een bron van politieke informatie, iemand die mensen activeerde. Hij heeft mijn volledige steun ! Bij diegenen die zich keren tegen Faust zijn er een aantal die beweren dat ze linkser zijn. Dat ze dat dan in de praktijk bewijzen en niet vergeten dat wat D’Orazio nationaal is, Faust in Brussel is. Bij Clabecq werden we allemaal uitgesloten uit de vakbond, alle 400 ! Als dat mogelijk is, dan is democratie een lege schelp. Het is de PS die cruciaal was in het uitsluiten van de arbeiders, het zijn zij die achter de aanval op Faust zitten. Wij hebben als reactie hierop de MRS opgezet. Nogmaals de boeken van BBTK-BHV interesseren mij niet, Faust heeft mijn volste vertrouwen. 

Pierre Beauvois stelde dat zijn BBTK-secretaris van le Centre tegen de maatregel van BBTK-nationaal heeft gestemd. Hij verwees naar een Frans filosoof die stelde dat de beste manier om de democratie te liquideren erin bestaat dat mensen vervallen in demoralisatie en passiviteit. De putchisten zijn goed op weg. 

Hij deed zich de moeite de balansen van alle Belgische ondernemingen (te verkrijgen op CD-rom bij de NB) te vergelijken met die van BBTK-BHV. De schuld van BBTK-BHV ligt onder het gemiddelde van die bedrijven. Proportioneel heeft BBTK-BHV minder kapitaal nodig om meer meerwaarde aan diensten te realiseren, toch wel de maatsstaf voor gezondheid van een onderneming. Maar liefst 92% van de toegevoegde waarde komt van lonen, kortom BBTK-BHV is niet enkel gezonder dan de meeste bedrijven, maar bovendien veel arbeidsintensiever, toch iets waar we met de vakbonden veel belang aan hechten voor de tewerkstelling. Voorts pleitte hij voor meer direce democratie. 

Een spreker die tevens PS-verkozene (Mafouk R.) is in het Brusselse hield een pleidooi voor meer democratie. 

Serge Noël kwam tussen over het duivelspact tussen het kleine PvdA-apparaat en het grote Vakbondsapparaat.Hij steklde dat Bxl het enige gewest is van tweetalig syndicalisme. Dat wil men nu breken. Men spreekt openlijk over een splitsing tussen Bxl-19 gemeenten en Halle-Vilvoorde dat men naar de VLIG wil overhevelen. Bij deze strijd zullen er geen overwinnaars zijn : men speelt de politiek van de verschroeide aarde. 

Francine Dekoninck van LSP/MAS was de laatste spreker voor de zaal aan het woord werd gelaten. Ze stelde dat het succes van BBTK-nationaal in de verwijdering van Faust lag in de steun van een deel van het apparaat. Ze hebben een reeks ‘linkse’ secretarissen mee in het bad gesleurd en daardoor links verdeeld op Brussels niveau. Ik dacht met Clabecq alles gezien te hebben inzake vuilspuiterijen. Ik heb me vergist. Het lijkt wel alsof men La Dernière Heure leest in Le Soir en La Libre Belgique. De politieke achtergrond bestaat hierin : men wil alle hinderpalen uit de weg ruimen in aanloop naar het nieuw interprofessioneel akkoord en een gedeeltelijke splitsing van de sociale zekerheid. Daarom moest Faust weg. De staatsgreep greep plaats in juli, iets dat ze geleerd hebben van het patronaat om mobilisatie tegen te gaan. Clabecq ging ook dicht net voor de kerstvakantie. Men heeft zelfs de bestaande instanties niet gerespecteerd, dat wordt stilaan een algemene regel. In feite hebben syndicale militanten nog minder rechten in de vakbond dan voor een rechtbank. De bureaucratie, dat begint al in de bedrijven en kruipt zo op naar de top. Sommigen zeggen, ja maar ik heb kinderen : meer dan de helft van de arbeiders hebben kinderen. Ze moeten zich maar eens nat durven maken. Er zijn veel linkse mensen in de vakbond, maar we zitten verspreid, we moeten ons organiseren in een syndicale linkerzijde. De BVV (Beweging voor Vakbondsvernieuwing) is een plaats waar syndicale miilitanten stellen dat de vakbond opnieuw moet toebehoren aan de leden. 

Vanuit de zaal werden nog tal van interessante tussenkomsten opgetekend : 

Leen Van Damme, delegee bij Fortis sedert bijna 30 jaar en al 20 jaar lid van het UC van de BBTK-BHV legde uit hoe ze handig geweerd werd uit de jongste vergadering en hoe al in april iemand van de kascontrolecommissie zonder aanwijsbare aanleiding door Thierry Nollet verwijderd werd. 

Stef Galand legde uit hoe hij al jaren terug steeds op Faust kon rekenen onder andere bij de staking in Boelwerf Temse en bij het concert van de NGO’s n.a.v. in het jubelpark naar aanleiding van het Belgisch voorzitterschap van de EU. 

André Henry, oud delegee bij Glaverbel legde uit hoe de bureaucratie tewerk gaat in het recupereren en breken van mensen. 

Paul Wattiez verwees naar het door De Vits in ’94 getekende pact van Leuven waarin ze zich in princiepe akkoord verklaarde met gewestelijke CAO’s. 

Jo Coulier vertelde dat hij op zijn werkplaats een debat over de zaak zou organiseren met beide partijen. Hij wees ook op de noodzaak om met concrete voorstellen te komen om de linkervleugel in de vakbond te organiseren. 

Het is onmogelijk alle tussenkomsten volledig te verslaan. Hier en daar kunnen aanvullingen nodig zijn. Ik heb getracht me te beperken tot het essentiële. Een zaak is duidelijk: wat hier gebeurt is slechts het topje van de ijsberg. De volgende stap is dat de delegaties en bedrijven gezuiverd zullen worden van kritische elementen. Diegenen die zich laten vangen aan de talloze roddels en modder… kunnen en zullen er morgen zelf het slachtoffer van worden, tenzij ze, zoals sommige voormalige ‘linkse’ secretarissen eveneens (figuurlijk) uit de kleren gaan voor het apparaat. 

Men vindt altijd wel een reden om arbeiders niet te steunen : ze drinken, zijn teveel afwezig, komen te laat op het werk etc… Wie als delegee niet bereid is hen te verdedigen, zal, als het er echt op aan komt, ook niet bereid zijn de andere arbeiders te verdedigen. In de zaak Clabecq luidde het excuus van sommigen dat die van Clabecq te gewelddadig waren en wie weet wat nog allemaal. Het resultaat was dat de meest strijdbare delegatie werd uitgesloten zonder dat ze ooit de kans kreeg zich te verdedigen. Sommige ‘linksen’ deden dienst als doekje voor het bloeden, als excuus-truus om de uitsluitingen aanvaardbaar te maken. Het was immers geen strijd tegen syndicalisten, neen tegen boeven. De zaak Faust is uiteraard verschillend van die van Clabecq. Ik zou me trouwens moeilijk een exacte herhaling kunnen voorstellen. Sommigen zien die verschillen en houden daar rekening mee (bijv. het feit dat die van Clabecq konden terugvallen op de arbeiders van Forges, terwijl Faust werkte in het apparaat). Anderen gebruiken die verschillen als een groen licht om naar de ‘veilige‘ overkant over te lopen. Spijtig, want dat verdeelt links op een cruciaal moment waarop eenheid absoluut nodig is, maar, zullen ze stellen : « Faust was corrupt ». Ze beweren dat met een stelligheid die laat veronderstellen dat ze hem dagenlang aan een intens verhoor hebben onderworpen. De werkelijkheid is dat ze hem niet eens willen horen (toch niet in aanwezigheid van de basis), dat ze maatregelen nemen die absoluut onstatutair zijn, maar goed gepraat worden met de veronderstelling dat Faust toch maar corrupt was. 

Als neusje van de zalm roepen die hypocrieten ons op, na eerst de schone kuis mee georganiseerd te hebben, om de rangen te sluiten en de éénheid te herstellen. Zo gaat dat met dictaturen. Wij zijn bereid de rangen te sluiten, door het ontslag van Faust ongedaan te maken, de statuten te laten respecteren, de basis alle rekeningen te laten controleren en de democratische, verkozen organen te laten oordelen. 

Er is echter nog wat anders, van veel groter belang : met de anti-globaliseringsbeweging is een nieuwe generatie van kritische syndicalisten op komst. De Vits en co weten dat en zien het gevaar ervan in. Dat is de reden voor hun gehaastheid om alles dat strijdbaar is en ervaring heeft, nu al uit te schakelen, nog voor ze de kans krijgen aansluiting te vinden met die nieuwe lagen. 

Eric Byl, lid LSP/MAS