arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vorige week viel er alweer een nieuw Vlaams Behang krantje in de brievenbus. De lokale afdeling van Geel had het in 1 van haar artikels over gevonden heroïnenaalden rond het jeugdcentrum De Bogaard.
In dit artikel beschreef de auteur op een tendentieuze manier de problematiek en linkte het probleem in een adem aan het jeugdhuis en haar bezoekers. Het Vlaams Blok (sorry, Belang) staat bekend om haar vijandige standpunten omtrent jeugdhuizen en bij uitbreiding elke plaats waar jongeren hun eigen leefomgeving en vrije tijd op hun eigen manier kunnen structureren.
De Geelse Behangers stellen zonder overdrijven dat het vinden van enkele heroïnenaalden “een snelle en gerichte ingreep tussen de bezoekers van De Bogaard” vereist en dat dit gebruik in jeugdhuizen “snel om zich heen (kan) grijpen door een bepaalde “groepscultuur”.
Het Vlaams Belang deed bij monde van hun gemeenteraadslid Staf Mertens (tevens auteur van de tekst die nu in hun krantje staat) dit zelfde verhaal enkele maanden geleden ook al op de gemeenteraad. Ook toen werd het met veel stemmingmakerij verteld over "regelmatige vondst van drugnaalden in de privé-tuinen rond de Bogaard waar kleine kinderen in spelen en dus groot gevaar lopen". Uit de bespreking in de gemeenteraad is toen echter zeer duidelijk gebleken dat het hele verhaal op weinig gebaseerd is. De schepen heeft dat duidelijk kunnen aantonen uit gegevens van de politie en Mertens moest toegeven dat het eigenlijk maar om één feit ging. Blijkbaar heeft dhr Mertens of iemand die hij goed kent eenmalig een naald gevonden op een braakliggend terrein in de buurt van het jeugdhuis. En dus niet in een privé achtertuin. Er is geen enkele zekerheid dat het echt om een drugnaald ging en van regelmatige vondsten is dus al helemaal geen sprake. De voltallige gemeenteraad heeft toen zeer afkeurend gereageerd op de manier waarop dit feit werd aangehaald door het raadslid van het Belang. Het was heel duidelijk dat hij geen moer geeft om de reputatie van het jeugdhuis en er veel plezier in zou hebben om die te bekladden. Maar hij ging dus flink op zijn bek toen bleek dat het verhaal compleet opgeklopt was.
Als bezoekers en medewerkers van Jeugdhuis De Bogaard verzetten wij ons tegen het feit dat wij door enkele zinnetjes uit de pen van een of ander ultraconservatief partijlid afgeschilderd worden als junks. Het is voor de auteur van dit stuk natuurlijk mooi meegenomen om enig harddruggebruik en het jeugdhuis over 1 kam te scheren, maar dit pikken wij niet.
In ons jeugdhuis krijgen jongeren de kans zich te ontplooien op de manier waarop zij dat willen, door middel van verschillende werkgroepen of activiteiten. Het jeugdhuis is er door en voor jongeren. De jongere is niet enkel een consument maar geeft door contact, discussie en samenwerking mee vorm aan zijn eigen leefomgeving. Dit alles bevordert de kritische zin van de bezoekers en spoort hen aan zelf initiatief te nemen en zelf na te denken over de werking van het jeugdhuis.
Door middel van werkgroepen kunnen de jongeren ook hun eigen interesses omzetten in iets concreets. Onze werkgroep, acting open minds, een alternatieve politieke werkgroep binnen het jeugdhuis die al verschillende politieke acties op touw heeft gezet in Geel (waaronder enkele tegen het Vlaams Behang) , had eerder al de eer geviseerd te worden door de lokale tak van de racistische partij. Een jeugd die een kritische visie ontwikkelt op de maatschappij en op de eigen leefomgeving is voor het Behang natuurlijk een verschrikkelijke gedachte en wederom worden hun pijlen nu verschoten op ons jeugdhuis.
Wij verzetten ons tegen elke poging om ons jeugdhuis af te schilderen als een drugshol en we verzetten ons ook tegen de racistische partij die zich daarmee bezig houdt, haar doelstellingen en haar methoden. Het Vlaams Belang is als een bikini: wat ze verbergt is belangrijker dan wat ze toont.

De jeugd van Jeugdhuis De Bogaard (Geel)