arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ravijn tussen de burger en de politici

Volledig en in betere lay out te vinden op:
http://www.directe-democratie.be/publicaties/berichten/wb15-06-2005.html

INHOUD

1. Particratie rijmt niet op democratie
2. Ravijn tussen de burger en de politici
3. Het establishment begrijpt het nooit.
4. Stembus wordt gebruikt om elite af te straffen
5. De Europese Unie verkeert in een grote crisis.
6. Wie zijn mening mag geven, weet meer
7. Frankrijk ging al tien keer stemmen
8. De Prodi's en Dehaenes geven een motie van wantrouwen aan de democratie
9. Europa is verwittigd
10. President Vaclav Klaus: referendum zou nutteloos zijn
11. Leterme tegen EU-referendum
12. Voorstel voor bindend referendum
13. Den Haag wil vaker volksraadplegingen
14. EU-grondwet ook in Luxemburg in de problemen
15. Uitnodiging debat: Europa na het Franse en Nederlandse nee

* Zwitsers ja voor Europa zonder grenzen

De burger aan het woord:

* Referenda over Europese grondwet
* La démocratie, c'est nous
* Voor een sociaal Europa
* Groot gelijk
* Geldverslindende machine
* Dat ze het ons dan uitleggen
* Teken van hoop
* Tegenslag voor Europa
* De arrogantie van Jean-Luc Dehaene
* Het electoraat heeft zich niet in de luren laten leggen
* Het lijkt wel of men niet 'nee' mag stemmen, als men dat recht tenminste krijgt
* Een pleidooi voor meer referenda

Aanpassing grondwet Taiwan enkel nog via referendum

-------------------------

Particratie rijmt niet op democratie

Een editoriaal van Michaël Bauwens

De vloedgolf aan analyses na het Franse en Nederlandse referendum lijkt bijna opgedroogd. Tijd dus voor een meer diepgaande nabeschouwing.
Frankrijk en Nederland zijn twee landen die doorgaans voor 'democratie' doorgaan, maar die in de praktijk, net zoals België, zuivere particratieën zijn.
Zie bv. voor Nederland:
http://www.directe-democratie.be/publicaties/berichten/geen-democratie-NRC.html
Alle beslissingen worden er stuk voor stuk door de politieke elite genomen en de bevolking heeft via verkiezingen alleen een beperkte invloed over welk deel van de politieke elite het meeste te zeggen heeft. Bij een referendum - zelfs al is het enkel raadgevend - speelt er echter steeds een democratisch element mee. Ten eerste heb je bij een referendum eventjes geen situatie van overheid versus burgers of belangengroepen en middenveld tegenover volksvertegenwoordiging, maar een uniek geval van 'gelijkheid'. Iedere stem, of het nu die van een president of van een clochard is, telt evenveel mee. Bovendien is een referendum - in tegenstelling tot een reguliere stembusgang - niet zomaar een maskerade voor de particratie, maar onderwerp van een concrete politieke beslissing.
Kortom, de particratie ging eventjes van de democratie proeven - wat wel mag met een grondwet waarin het 'd-woord' minstens een dertigtal keren gebruikt wordt. Helaas, net zoals het niet volstaat om te zeggen dat je auto een vliegtuig is om het vehikel effectief de lucht in te krijgen, hielpen al die verwijzingen naar de 'democratische EU' niet om de pijnlijke waarheid bloot te leggen. Zowel in Frankrijk als Nederland bleek een meerderheid van de politici voorstander te zijn, en een meerderheid van de bevolking tegen. De voltallige politieke elite stond dan ook perplex, maar een oplossing was snel gevonden. De politici zijn de echte democraten, maar al die nee-stemmende burgers hadden gewoon niet door dat ze eigenlijk vòòr moesten zijn! Ze hadden zich laten leiden door buikgevoelens, angst, populisme en xenofobie.

Dixit en exit Dehaene.
Nagenoeg alle overige analyses putten zich uit in verklaringen voor de 'nee'-stem en in mogelijke toekomstscenario's, maar niemand stelde zich meer fundamentele vragen bij wat er precies gebeurd was.
Want als Frankrijk en Nederland - volgens de officiële leer beiden 'democratieën' - echte democratieën zouden zijn, waarom was het dan zo'n schok dat de bevolking anders stemde dan de regering? Is dat niet af en toe normaal? Waarom ging iedereen er van uit - gesteund met de nodige belastingmiljoenen voor propaganda - dat de bevolking hetzelfde zou denken als de politieke elite? Moet het niet omgekeerd zijn? Het paradigma 'Frankrijk en Nederland (en alle andere landen van de EU) zijn democratieën' kan geen antwoord bieden op die vragen. Maar wat als we veronderstellen dat Frankrijk en Nederland (net zoals alle andere landen van de EU) geen democratieën maar particratieën zijn? In dat geval ligt de verklaring voor al die commotie voor de hand. Een particratisch bestuur overleeft immers dankzij de theoretische 'keuze' van de bevolking voor die bepaalde partijencoalitie - dat houdt concreet in dat een meerderheid van de bevolking een soort 'cholera of de pest'-afweging heeft gemaakt ten voordele van één van de partijen die nu in de regering zit. De steun voor zo'n particratische regering is dan ook flinterdun - 'goede politici' slagen erin die steun zo goed mogelijk te behouden - en verandert meestal snel in een algemeen ongenoegen. Dat ongenoegen uit zich normalerwijs bij de volgende verkiezingen in een stem voor de oppositie, die dan opnieuw een coalitie samenstelt, waarmee het hele verhaal opnieuw begint. Hoewel het ongenoegen van de burger over de politiek zich op die manier weliswaar langzaam opstapelt wordt het particratisch systeem (met meerderheid en oppositie) op zich niet in vraag gesteld. Zodra er een referendum wordt gehouden spelen de particraten echter met democratisch vuur. Een referendum is - zoals hiervoor reeds aangehaald - een democratisch instrument dat de leugen van de particratie kan doorprikken, zoals in Frankrijk en Nederland gebeurde. Een systeem waarin de politieke elite en de bevolking diametraal tegenover staan in een concrete politieke kwestie kan zichzelf immers onmogelijk 'democratisch' blijven noemen. De verwarring en commotie - in Frankrijk moest de eerste Minister aftreden - is dan ook te verklaren omdat het particratisch paradigma op zijn grondvesten daverde. Dat een regering het moest afleggen tegen de bevolking was immers normaal, dat was te verklaren - 'de regering had slecht geregeerd en dus koos de bevolking voor de oppositie'. Maar nu bleek dat meerderheid én oppositie een fundamenteel andere mening hadden dan de bevolking, dat het een eigen politieke klasse was geworden die 'democratie' slechts gebruikte als rookgordijn voor een gigantische stoelendans rond de vleespotten van de macht. Die waarheid kunnen en/of willen de meeste politici en journalisten echter nog steeds niet onder ogen zien.

Het valt te bezien hoe het nu verder zal gaan met de EU-Grondwet, maar het zou me niet verbazen als ze die via een achterpoortje toch binnensluizen. De algemene teneur van de lezersbrieven na de referenda bevestigt alvast dat ook wat democratisch zelfbewustzijn betreft de burgers een radicaal andere mening hebben dan de politieke elite. Gelukkig maar.

-------------------------


Ravijn tussen de burger en de politici

Bart Brinckman in De Standaard van 4/6/2005 "85 procent van de Nederlandse Tweede Kamer steunde het ontwerp. Haast tweederde van de bevolking was tegen. Dat is geen kloof meer, dat is een ravijn."

De verhitte discuties richten zich niet meer op de grondwet zelf maar is verschoven naar de cruciale keuze: dictatuur of democratie. Gaan we de keuzes voor de problemen verder opleggen of laten we diegenen die de gevolgen van de keuzes ondergaan zelf die keuzes maken en ontwikkelen? Als de politici willen kunnen zij nu beseffen dat zij hun achterban of bevolking niet mee krijgen als het volk niet mee kan beslissen. Dáár gaat het huidige debat over: of de mensen wel ernstig genomen worden. Zij voelen aan dat dit niet het geval is; het moest een ja worden ongeacht de mening van de burger. [BP]

-------------------------

Het establishment begrijpt het nooit.
"Met een klare meerderheid van 55% van de stemmen kelderden de Fransen de Europese Grondwet. Het nee van 61% van de Nederlandse kiezers was nog vernietigender. En hoewel het als niet-bindend referendum veeleer symbolisch was en de schade toch al was aangericht, kwam de dreun nog harder aan. Dat was het nekschot.
...
Wat de twee referenda nog eens illustreren, is dat het politieke establishment geen voeling meer heeft met het publiek. Politici, met hun kabinetten, hun adviseurs en hun administratie zijn een wereld op zichzelf geworden. Zij komen niet meer buiten hun eigen kringen. Zij zijn een kaste geworden die dezelfde ideeën denkt en hetzelfde jargon hanteert, waar het publiek meestal niets meer van begrijpt. De geslotenheid van die kaste wordt nog versterkt door journalisten en commentatoren die er zelf ook toe zijn gaan behoren. Ook zij spreken dat jargon. Ook zij delen die redeneringen, zodat zij geen tegengewicht meer kunnen vormen. Het resultaat is dat in die kringen maar één gangbare opinie circuleert.
Vele tegenstanders van de Europese Grondwet in Nederland beweerden dat de elite hun het recht ontzegt te denken, of dat ze wel mogen denken zolang ze maar niet tégen zijn. Voor een deel hebben ze gelijk. De manier waarop bepaalde politici tegenstanders uitmaakten voor domoren, was niet netjes. Maar in feite ligt het veel simpeler: andere meningen dringen gewoon niet meer door. De leiders kennen hun publiek niet meer en de kloof wordt groter."
3/6/2005 in de Gazet van Antwerpen

BP---> Het establishment heeft er geen belang bij het te begrijpen. Want als zij het begrijpen zullen zij moeten toegeven dat er democratische maatregelen te nemen zijn. En dat is voor hen heel gevaarlijk. De machthebbers staan liever voor aap en onnozel dan ook maar iets van hun macht te delen.

-------------------------

Stembus wordt gebruikt om elite af te straffen

"Zorgwekkend is volgens analisten dat Franse verkiezingen sinds twintig jaar steeds meer neerkomen op proteststemmen, op het verjagen van de uittredende regering, op afstraffing van het establishment. Dat wijst op een verlies aan vertrouwen in de leiders, van welke politieke kleur ook, op een hardnekkige malaise."

-------------------------

De Europese Unie verkeert in een grote crisis.

Het standpunt van Bart Eeckhout chef nieuws in De Morgen van 3/6/2005
De grondwet, waarin de werking van het uitgebreide Europa ligt vastgelegd, bestaat de facto niet meer. Dat is een gevolg van de referenda in Frankrijk en Nederland, waar in een week tijd een duidelijke tot massale meerderheid van de
bevolking zich tegen de grondwet heeft gekeerd. Hoe het nu verder moet, weet eigenlijk niemand en dus wordt een bekende Belgische politieke praktijk toegepast: stop het probleem in de frigo.
De flauwste reactie op deze impasse is de schuld in de nek schuiven van de verdedigers van het re- ferendum als democratisch instrument. "Dit is het beste argument tegen het organiseren van referenda", bromde oud-premier Jean-Luc Dehaene al na het Franse non. Zijn partijgenoot Herman Van Rompuy gaat nog een stapje verder. Volgens hem is het referendum, als uiting van basisdemocratie of burgerdemocratie, een opstapje naar de dictatuur.
Dat getuigt van erg weinig respect voor het beoordelingsvermogen van de kiezer. Van Rompuy bedoelt dat demagogen met foute bedoelingen de bevolking door middel van een referendum gemakkelijk op het verkeerde pad kunnen leiden met leugenachtige argumenten die enkel de onderbuik aanspreken. Zeg dan gewoon dat het volk te dom is om politiek te begrijpen.
Meer dan het al dan niet organiseren van een referendum is het dit soort dédain dat Europa in de huidige crisis heeft gestort. Het bevestigt het goeddeels foute beeld van Europa als ondemocratische moloch.

BP --> Europa IS ondemocratisch: de burgers kunnen geen referendum afdwingen en er is zelfs geen parlementaire democratie: de wetten worden door de Comissie gedicteerd.

Het argument dat in een referendum de keuze nooit zuiver is, maar gebaseerd op overwegingen die niets met de grond van de zaak te maken hebben, snijdt ook al geen hout. Is het bij gewone verkiezingen immers anders? Het is een illusie om te geloven dat kiezers hun stem enkel laten afhangen van de voorkeur voor een partijprogramma of een ideologie. Ook daar spelen particuliere emoties of de voorkeur voor een kandidaat vaak een grote rol.

BP --> en niet alleen dat, de kiezer moet ook nog eens kunnen inschatten in hoeverre zijn kandidaat slaafs het partijprogramma volgt, van idee, partij of bevoegdheid verandert enzovoort.

We kunnen ons voorstellen dat Herman Van Rompuy het nog altijd een schande vindt dat Freya Van den Bossche of Jean-Marie Dedecker populairder zijn dan hijzelf. Zullen we dan maar gelijk ook de verkiezingen afschaffen?

BP---> In feite zijn die verkiezingen al afgeschaft. Door het systeem van opvolgers, schijnkandidaten, ritsluitingen, particratie, niet opnemen van mandaten en andere politieke spitstechnologie blijkt uit "Een onderzoekje van deze krant dat vandaag het federale en Vlaamse Parlement ruim voor een kwart gevuld worden met politici die niet op eigen kracht verkozen zijn" De Morgen (editoriaal), 30/6/2004
http://www.dewakkereburger.be/UITSLAG130604.html

Rechtstreekse democratie hoeft de vertegenwoordigende parlementaire democratie niet te ondergraven. Het is er een wenselijke aanvulling van.

BP---> het is een noodzakelijke voorwaarde voor een democratie.

Voor een fundamenteel debat als dat over onze toekomst in Europa zou het niet meer dan normaal moeten zijn dat de bevolking geraadpleegd wordt. Zowel in Frankrijk als in Nederland zijn de referenda een motor geweest voor een boeiend en scherp debat over het wezen van onze Europese toekomst.
Daarbij zijn argumenten komen bovendrijven die het de leidende politici bepaald moeilijk hebben gemaakt. Dat is even schrikken, ja. Plots ging het niet meer over grendelmeerderheden in de Europese Raad, maar over de angst van mensen om hun job te verliezen.
We kunnen de keuze voor nee betreuren, maar de schuld ligt niet bij de balorige of angstige kiezers in Roermond of Dijon. De grootste fout is gemaakt door de regeringsleiders, die eerst de schok van de Europese uitbreiding door het continent hebben gejaagd en pas daarna over de nieuwe spelregels gingen onderhandelen. Het toekomstplan dat de regeringsleiders hadden uitgestippeld ligt nu in de prullenmand. Dat hoeft niet het einde van Europa zelf te betekenen, zoals sommige sceptici nu denken of hopen. Het huiswerk moet opnieuw gemaakt worden, hopelijk met de wijsheid die Frankrijk en Nederland aangeleverd hebben.

-------------------------

Wie zijn mening mag geven, weet meer

"Een referendum zorgt ervoor dat de bevolking meer te weten komt", zegt de Zwitserse wetenschapper Alois Stutzer verbonden aan de Universiteit van Zürich. "Dat is goed voor de democratie."

De Nederlanders die vandaag naar de stembus gaan, zijn beter geïnformeerd over Europa dan wanneer het parlement voor hen had beslist over de Europese Grondwet. ,,Het referendum over het grondwettelijk verdrag heeft burgers gedwongen op zoek te gaan naar informatie die ze anders niet zouden zoeken. Bovendien moesten politici informatie geven die ze anders niet of niet zo snel zouden verstrekken'', zegt Alois Stutzer

Vorig jaar publiceerde hij samen met zijn collega Matthias Benz onderzoek naar de mate van geïnformeerdheid over Europese zaken van burgers in landen waar vaker referenda worden gehouden over Europese onderwerpen, zoals Ierland, Zweden, Denemarken en Frankrijk in vergelijking met niet-referendumlanden zoals België, Italië en - toen ook nog - Nederland. Die bleek in de referendumlanden ,,significant hoger'', gemiddeld rond de 10 procent.

Maar wat misschien nog wel belangrijker was dat ook de subjectieve geïnformeerdheid groter is in referendumlanden: burgers voelden zich meer geïnformeerd. Dit bleek een positief gevolg te hebben voor de legitimiteit van de democratische instellingen. ,,Omdat mensen zichzelf een beetje in de materie hadden verdiept, waren ze meer bereid om een politieke beslissing te accepteren, ook als die niet in hun eigen belang was'', aldus Stutzer per telefoon.

Bij referenda, zegt Stutzer, voelden mensen zich altijd ,,verplicht om hun mening te bepalen. Ze vroegen naarstig aan vrienden, kennissen, familieleden naar hun argumenten, hoe zij gingen stemmen en waar zij hun informatie vandaan haalden. Dat is wezenlijk voor een democratisch proces.''

Daar komt nog bij dat referenda een forum bieden voor partijen en belangengroepen die in een 'normaal' parlementair debat minder kans hebben. Stutzer: ,,Hoe gepolariseerd een parlement ook is, er komt meestal toch informatie naar buiten die de parlementariërs goed uitkomt. Je ziet vaak bij referenda dat deze ook de ruimte bieden voor partijen en belangengroepen die ondervertegenwoordigd zijn in het parlementaire debat, zoals groepen die belangen van de belastingbetaler vertegenwoordigen.''

Toch zorgen referenda ook voor verwarrende ervaringen, zowel voor politici als burgers, schrijven Stutzer en Benz in hun artikel. Een belangrijke oorzaak daarvan is dat de gebruikelijke hulpstukken ontbreken om greep te krijgen op de complexe werkelijkheid. Tijdens nationale verkiezingen zijn die er wel. Zaken als ideologieën, politieke voorkeuren, de sympathie voor deze of gene nationale politieke leider, de prestaties uit het verleden van de zittende regering en de oppositie, allemaal helpen ze de kiezer om de ingewikkelde politieke werkelijkheid te duiden.

Die hulpstukken ontbreken tijdens een referendum over een 'issue', al helemaal over een ingewikkeld onderwerp als de Europese Grondwet. De kiezers worden op zichzelf teruggeworpen, aldus Stutzer. Naarmate ze hiermee echter meer ervaring opdoen, raken kiezers meer bedreven om toch op zakelijke wijze hun mening te bepalen. ,,Als je één keer in de paar jaar een referendum houdt, is dat veel te weinig om het debat echt helemaal over het issue zelf te laten gaan, zo leert de ervaring in Zwitserland, waar veel vaker referenda worden gehouden'', aldus Stutzer ,,Bij ons gaan ze meer over het issue zelf.''

---> In Zwitserland zijn er jaarlijks verschillende referendumdagen met meerdere vragen. Het aantal keren dat de Zwitser kan stemmen hangt af van het democratisch niveau van zijn kanton en gemeente.

Dat politici als Balkenende en Donner voor hun ja-strategie de oorlog gebruikten, en speculeerden over Nederlands isolement, kan worden geïnterpreteerd als pogingen om alternatieve hulpmiddelen te ontwikkelen. ,,maar dan wel als foute pogingen'', zegt Stutzer. ,,Ze produceren angst en horen daarom niet thuis in een gezond democratisch debat.''

---> in een gezonde democratie zou er ook al ettelijke keren de mogelijkheid geweest zijn om over de grondwet te stemmen. Over verschillende jaren zou er een debat gevoerd worden en item per item gestemd kunnen worden. De bevolking moet de mogelijkheid krijgen om bij elke verkiezing enkele vragen aan zijn medemensen voor te leggen. Zo bepaalt de bevolking de inhoud en de agenda.

NRC-Handelsblad van 1 juni 2005 Door redacteur Kees Versteegh

-------------------------


Frankrijk ging al tien keer stemmen

Frankrijk heeft in de afgelopen 45 jaar liest tien referendums gehouden. Een overzicht:

* 28 september 1958: de door generaal Charles de Gaulle voorgestelde grondwet van de Vijfde Republiek wordt met 82,6% aangenomen. Opkomst: 80,6%.
* 8 januari 1961: de bevolking stemt met 75% van de stemmen in met zelfbeschikking voor Algerije. Opkomst: 73,75%.
* 8 april 1962: de Akkoorden van Evian over onafhankelijkheid voor Algerije worden door 90,8% van de bevolking goedgekeurd. Opkomst: 75,33%.
* 28 oktober 1962: een grondwetswijziging die ervoor zorgt dat de president voortaan rechtstreeks wordt gekozen wordt met 62,2% goedgekeurd. Opkomst: 77%.
* 27 april 1969: de staatsrechtelijke hervormingen waar De Gaulle zijn lot aan heeft verbonden worden met 52,4% weggestemd. Opkomst: 80,13%. Een dag later treedt De Gaulle af.
* 23 april 1972: het eerste referendum over Europa. President Georges Pompidou vraagt de Fransen in te stemmen met de toetreding van Groot-Brittannië, Ierland, Denemarken en Noorwegen tot de Europese Unie. De kiezers doen dat met 68,3%. Opkomst: 60,24%.
* 6 november 1988: president François Mitterrand vraagt de kiezers in te stemmen met meer autonomie voor Nieuw-Caledonië. Negentig procent stemt voor. Opkomst: 36,89%.
* 20 september 1992: de Fransen stemmen met 51% in met het Verdrag van Maastricht over Europese eenwording. Opkomst: 69,7%.
* 24 september 2000: de Fransen stemmen met 73,21% in met een verkorting van de ambtstermijn van de president van zeven tot vijf jaar. Laagste opkomst in de geschiedenis: 30,19%.
* 29 mei 2005: president Jacques Chirac vraagt de kiezers of Frankrijk de Europese grondwet ratificeren.

GVA van 30 mei 2005.

BP---> Het zijn referenda die door de overheid zijn geïnitieerd veelal om de eigen positie te bevestigen of te verstevigen. Soms lukt dat niet. Het laat wel zien hoe noodzakelijk een goede referendumwetgeving is waar burgers zelf initiatieven kunnen nemen. Het beetje democratie dat er is smaakt naar meer.

-------------------------

Leterme tegen EU-referendum

"Er komt in Vlaanderen geen referendum over de Europese grondwet. De Vlaamse minister-president, Yves Leterme (CD&V), antwoordde dat op een vraag van VB'er Karim Van Overmeire. Leterme zei dat de Vlaamse regering geen voorstander is van een referendum. De Vlaamse regering diende gisteren het ontwerp van decreet in dat de Europese grondwet ratificeert. Norbert De Batselier (sp.a), de voorzitter van het Vlaams Parlement, zei dat hij bekijkt of alle parlementen in België simultaan de grondwet kunnen ratificeren."
2/6/2005 in De Tijd


-------------------------

Voorstel voor bindend referendum

"In tegenstelling tot het Franse is het Nederlandse referendum niet bindend. In die mogelijkheid is niet voorzien in de Nederlandse grondwet. Daar komt misschien verandering in: drie politieke partijen kondigden gisteren aan daarvoor een wetsvoorstel in te dienen.
Wat de Nederlandse kiezers ook beslissen over de Europese grondwet, het laatste woord is aan de Kamer. Het referendum van gisteren was niet meer dan een advies van de bevolking aan de kamerleden, die de Europese grondwet dus ook bij een negatieve uitslag alsnog kunnen ratificeren.
Alle politieke partijen hadden wel vooraf beloofd om de uitslag te respecteren, als de opkomst ten minste dertig procent zou zijn. Die drempel werd gisteren ruimschoots gehaald. Ook premier Jan Peter Balkenende zei aan de vooravond van het referendum tijdens een tv-interview nog eens duidelijk: Neen is neen''. De Tweede Kamer debatteert vandaag al over de uitslag van het referendum.
De Nederlandse grondwet verbiedt nu om een bindend of correctief referendum te houden. Dat willen de partijen GroenLinks, PvdA en D66 veranderen.

BP ---> Merk op dat in Nederland het de socialistische partijen zijn die democratische initiatieven nemen. Dit in tegenstelling met België; de democratische ideeën komen voornamelijk van liberale en groene hoek en worden door de socialistische hoek tegengewerkt.

Zij kondigden gisteren aan daarvoor zo snel mogelijk een wetsvoorstel in te dienen. GroenLinks, PvdA en D66 willen bovendien dat de bevolking een referendum kan afdwingen, ook al is dat tegen de zin van de overheid.
Een jaar geleden legde GroenLinks al eens een dergelijk voorstel voor aan de Kamer. Toen werd het verworpen. VVD, CDA en de ultra-christelijke partijen ChristenUnie en SGP stemden toen tegen, waardoor de vereiste tweederde meerderheid ontbrak voor een grondwetswijziging. Volgens Femke Halsema, de leidster van GroenLinks, maakt het voorstel nu wel een goeie kans omdat alle politieke partijen hebben ervaren hoe het referendum van vandaag de bevolking heeft aangezet tot debat.
De Europese Unie werd de afgelopen weken inderdaad het onderwerp van een levendig en breed gevoerd debat in Nederland, terwijl er bij onze noorderburen traditioneel maar weinig animo is voor Europa. Ter vergelijking: bij de Europese verkiezingen in juni vorig jaar ging maar goed 39 procent van de kiezers naar de stembus."
2/6/2005 in De Standaard

-------------------------

Den Haag wil vaker volksraadplegingen

"Met democratische gloed in de ogen stelden diezelfde politici woensdagavond voor, om nu meer referenda te gaan houden, over onder meer kernenergie. De democratisering is nu ook niet meer alleen een zaak van linkse partijen.

-------------------------

EU-grondwet ook in Luxemburg in de problemen

"De Europese grondwet lijkt stilaan ook in problemen te raken in Luxemburg, het volgende EU-land dat er een referendum over houdt, op 10 juli. Uit een peiling in opdracht van RTL-radio blijkt dat het aantal voorstanders gedaald is tot 59 procent, tegenover 76 procent in oktober."

-------------------------


Zwitsers ja voor Europa zonder grenzen

"De Zwitsers zeiden gisteren ja tegen een Europa zonder grenzen. In een volksraadpleging stemden zij met 54,6 procent in met de toetreding van Zwitserland tot de verdragen van Schengen en Dublin. De goedkeuring was verwacht. De Zwitsers gingen met 58 procent ook akkoord met een geregistreerd partnerschap voor homoseksuele paren.
Schengen en Dublin maken deel uit van enkele bilaterale akkoorden die de Europese Unie en Zwitserland vorig jaar ondertekenden. Zwitserland is geen lid van de EU."
6/6/2005 in De Tijd

BP---> het item per item via een referendum soevereiniteit afstaan werkt veel bevredigender dan het en masse moeten acepteren van ondoorzichtige monsterverdragen of grondwetten. Op democratisch vlak kunnen we van de Zwitsers veel leren. Zwitserland is ook een voorbeeld hoe via door referenda goedgekeurde bilaterale akkoorden volkssoevereiniteit gedelegeerd wordt.

-------------------------

De recente referenda over de EU-grondwet tonen weer eens aan dat er bijna nergens sprake is van een democratie.

Referenda over Europese grondwet
"Positieve "neen"; de kiezer eindelijk gerespecteerd.
Hadden, zoals in België, enkel de volksvertegenwoordigers -de verkozenen- beslist er was "ja" gestemd geworden.
Dankzij de referenda in Frankrijk en Nederland is duidelijk gebleken dat de volksvertregenwoordigers hun volk niet vertegenwoordigen, want het volk heeft "neen" gestemd. Zoals bij alle referenda hoort, werden de kiezers vooraf langdurig, door kranten en TV, voorgelicht, door zowel de voor- als door de tegenstanders over het onderwerp van betrokken referenda, de Europese grondwet. De kiezers konden dus met verstand van zaken hun individuele keuze maken... en hun mening werd door de politici gerespecteerd volgens de democratische grondbeginselen.

Dit in tegenstelling met België waar de kiezers dom gehouden werden over de Europese grondwet en waar de kiezer zelfs zijn mening niet werd gevraagd.
Volgens invloedrijke politici mag men belangrijke beslissingen enkel overlaten aan specialisten, (hiermee bedoelen ze zichzelf) doch als ik diezelfde politici zie klungelen met een probleem van BHV, vind ik dat ze zich beter niet zo smalend zouden uitlaten over een referendum en over het verstandelijk peil van hun kiezezrs.
Dankzij de referenda in onze buurlanden weten wij nu zeker dat het "vijf voor twaalf" is om in België nationale referenda wettelijk mogelijk te maken, wil men het vertrouwen in de politiek herstellen en wil men de democratie in ons land een kans geven."
Lezersbrief van Erik Vallet

-----------

La démocratie, c'est nous
De reacties van de Europese politieke elite waren voorspelbaar. Men is boos, teleurgesteld, gefrustreerd, en vooral overtuigd van het feit dat referenda 'gevaarlijk' zijn. Zo'n beslissing kan volgens hen natuurlijk enkel het gevolg zijn van angst, buikgevoelens en bekrompenheid bij de bevolking en daarmee achten ze het bewezen dat de bevolking alleen in staat is om te beslissen wie van hen de macht krijgt, maar zeker niet om zélf beslissingen te nemen. De politieke elite leefde blijkbaar in de veronderstelling ,, la démocratie, c'est nous ''. In Frankrijk weten ze gelukkig wel raad met dat soort opvattingen.
Lezersbrief van Michaël Bauwens in De Standaard van 31 mei 2005

Vervolg zie http://www.directe-democratie.be/publicaties/berichten/wb15-06-2005.html

-------------------------

Samenstelling: Bert Penninckx bp@directe-democratie.be
Geïnteresseerden kunnen zich gratis abonneren op de Witte Berichten door zich in te schrijven op: http://www.directe-democratie.be
of op: http://www.directe-democratie.be/publicaties/berichten/index.html
of een mail te sturen naar bp@directe-democratie.be