arch/ive/ief (2000 - 2005)

3 JAAR GROENE GORDEL FRONT ALS
fellowship of the Lappersfort... en club van Brugge…
RED HUT BOS

Waarom een feestbundel ?

Zoals U weet bestaat het Groene Gordel Front in Brugge en Ommeland in de maand mei 3 jaar. Drie jaar omringen we als een beschermende cirkel het Lappersfortbos... Kaarsjes genoeg, maar 2/7 van ons stadsbos blijft bedreigd... Je leest er alles over in het Lappersfortmuseum online http://ggf.regiobrugge.be Met de antwoorden willen we terugblikken maar ook vooruitkijken naar de komende jaren....En als uitsmijter een cursiefje voor stemlozen van bosdichter Joris Denoo

Een oude en lange strijd...

Op de allereerste 'milieukaart Noordwest-Vlaanderen' 1970/71 van Eckhart KUIJKEN (de verre voorloper van de 'Biologische Waarderings Kaart') stond het Lappersfort als waardevol maar bedreigd gebied weergegeven. In het Struktuurplan Brugge van 1977 staat deze kaart gepubliceerd. In mei 2005 is de dreiging nog steeds aanwezig. Niets nieuws dus, de strijd volhouden blijft de boodschap, hier en overal elders waar natuur en bos te weinig garanties op voortbestaan hebben. Zeker ook nu met de afbakening van de agrarische gebieden, die op een aantal plaatsen een claim legt op waardevolle halfnatuurlijke poldercomplexen e.d… Het Lappersfort is een symbool geworden van de mensheid die nog maar half beseft dat de ecologie de economie draagt. En dat er
grenzen zijn die een bondgenootschap voor “duurzame ontwikkeling” wenselijk maken…Met een eresaluut aan de Lappersforters, die de moed van de daad hadden en de woorden van Annie M. G. Schmidt over het Torteltuinbos http://www.plukvandepetteflet.com realiseerden in een brede verbondenheid met gans Vlaanderen...Tevens dank aan drie bewegingen “ stRaten-generaal en Indymedia en de-ik-zie-je-graag-activisten “ die het Groene Gordel Front inspiratie gaven. Maar ook dank aan de vele tienduizenden Vlamingen & Bruggelingen en de vele honderden bewegingen die op één of andere manier hun solidariteit en sympathie duidelijk maakten. Het was niet tevergeefs en “het grote verhaal van duurzaamheid & dierbaarheid” gaat verder…

Vier vragen en 28 veelkleurige participanten...

Voor het gemak hebben we de antwoorden per vraag gebundeld. Met dank aan de volgende participanten : Jef Ravelingien, priester actief in de West-Vlaamse Basisgroepen + Evert Lagrou, Stedenbouwkundige em. Hoogleraar Dep. Architectuur St. Lucas + Klaas Maertens, aardbewoner a.i. actief in de anarchistische beweging + Michiel Maertens, oud-senator Agalev + Jan Dumolyn, historicus Universiteit Gent + Peter Bossu, voorzitter SP.a - werkgroep Leefmilieu West- Vlaanderen + Hilde Keteleer, dichteres + Joris Denoo, dichter + Willy Spillebeen, auteur + Dirk Lenaerts, Lin Ploegaert, Jos Thijs, Geert Lambrechts, Nicole De Coninck en Noortje Wiesbauer van stRaten-generaal in Antwerpen + Karel Verleyen, jeugdauteur + Marc de Bel, kinderboeken-schrijver en vriend van de Boeboeks + Wim Verdonck, arbeider met een groen hart actief in de liberale vakbond + Pol Vandenbulcke, West-Vlaams provincieraadslid CD&V + Peter De Grande, lid JNM-Brugge + Jasse Cnudde, directeur VBV (Vereniging voor Bos in Vlaanderen) + Vera Dua, voorzitter Groen! + Hans Gevaert, VLD-gemeenteraadslid Brugge + Jan Loones, Vlaams Parlementslid NVA + Mark MAES, actief in vanonderuit Mechelen + Marcel Vermeersch, Bruggeling + Manu Claeys, De Ploeg Antwerpen + Luc van der Kelen, journalist

De vragen...

1) Hoe ziek of arrogant is de democratie wanneer 2/7 van het bekendste Belgische Bos nog altijd gekapt dreigt te worden ? 2) Vlaanderen 2006 : hoe kunnen milieu-, natuur- en burger bewegingen de ideeën van 'duurzame ontwikkeling' op de politieke agenda van de stad zetten ? 3) Bracht de bos-beweging rond het Lappersfort hoop of is het het zoveelste doodlopende straatje ? 4) Een ultieme wens voor onze Vlaamse en Brugse bestuurders ?

De antwoorden !!!

- Hoe ziek of arrogant is de democratie wanneer 2/7 van het bekendste Belgische Bos nog altijd gekapt dreigt te worden ?

• De democratie is niet ziek of arrogant. In het verleden zijn veel ergere zaken gebeurd: b.v.de verkaveling van het natuurreservaat in De Panne, de Atlantik Wall langs de ganse kust, talloze verkavelingen over heel Vlaanderen van interessante boscomplexen.Wat wél veranderde is dat na 1970 (natuurbeschermingsjaar) en 1975 (monumentenjaar) en dank zij de economische crisis van de jaren zeventig en tachtig planning een veel groter draagvlak kregen: een "vermaatschappelijking" . Intussen waren echter vooral in de gewestplannen vanuit een lagere waardering van groen, juridische akten gesteld die ingaan tegen de huidige hogere waardering voor groen maar die moeilijk zo maar kunnen worden teruggeschroefd. De gewestplannen hebben een grondmeerwaarde gecreëerd die in ons systeem moeilijk kan worden ontkend. Er wordt thans veel meer rekening gehouden met andere sectorale belangen dan alleen maar economie. Ik ben dus veel optimistischer dan jullie. De democratie is niet ziek maar het aantal spelers is gevoelig uitgebreid. Daardoor zijn ook bouw-en stedenprocessen veel meer ingewikkeld. Beslissingen moeten gemotiveerd worden. Dus...we gaan erop vooruit. (Evert Lagrou)

• Beste Groene Gordel Front, we moeten - denk ik - eerst vaststellen dat de actie van de Lappersforters wel degelijk resultaat heeft opgeleverd. Als 2/7 van het bos bedreigd is, betekent dit dat 5/7 gered is. De acties zijn dus de moeite waard geweest. Dit is niet zomaar een fait-divers.

Niet iedere veldslag wordt gewonnen. Soms moet je tevreden zijn met wat je hebt bereikt. Soms moet je alternatieven zoeken, want anders haal je 80 percent van je doel, maar komt het over als een nederlaag.

Dit gezegd zijnde, is het verdedigen van het laatste stukje Lappersfortbos een nobele zaak. Het verdedigen van elk stukje bos is dat, om de heel eenvoudige reden dat AL onze steden bos (= lucht voor de mensen) nodig hebben, Brugge niet in het minst.

De eindbalans moet altijd MEER bos zijn, niet evenveel, en zeker niet minder. Het behoud van een bos volstaat niet. De strijd moet gaan om meer bos. Het moet niet altijd en overal op dezelfde plaats zijn, maar het einddoel moet duidelijk zijn. Vlaanderen heeft meer bos nodig.

Kunnen we niet een beetje gaan halen in Wallonië ? (Luc van der Kelen)

• De democratie is niet ziek of arrogant. De democratie is vooral niet, punt. Zeker op het vlak van ruimtelijke ordening is de democratie gewoon onbestaande. Burgers krijgen wel vaak inspraak maar op het vlak van natuurbehoud en ruimtelijke ordening merk je pas het enorme verschil tussen inspraak en uitspraak: keer op keer mogen bewoners en natuurbeschermers wel hun mening zeggen, maar als die mening botst met harde, economische belangen wordt ze steevast genegeerd. Een soortgelijke situatie als met het Lappersfort, zien we in de strijd
tegen de prestigeprojecten in de Antwerpse Kievitwijk. Iedereen (stadsbouwmeester, politici, pers,...) geven ons gelijk dat het kantoorproject wat daar neergepoot wordt, de grootste stedebouwkundige miskleun van de laatste jaren is. Iedereen geeft ons gelijk dat het
project gewoon illegaal is op veel vlakken. En toch gaat de bouw
ongehinderd voort... .

Ook de juridische weg blijkt hier geen uitweg: de rechtbank beschouwt de
buurtgroepen die een proces inspanden niet als belanghebbende. De
voorzitter van het buurtcomité had al in de bouwput moeten wonen en een
kraan op zijn kop krijgen voor dat belang kan aangetoond worden.

Een democratie kan niet ziek of arrogant zijn. Een democratie kan gewoon
zijn of niet zijn. Shakespeare is terug van nooit weggeweest. (Klaas Maertens)


• Klaas en ikzelf denken er (en niet alleen over de Chartreuse) nog altijd het zelfde over : directe, maar geweldloze en volgehouden actie is het enige waarvoor de HUIDIGE beleidsmensen bang zijn, en er dan ook zo hard tegenaan gaan.Denk aan de G7 en de anders-globalisten. De WARE democratie - de kracht van het volk, zegt het Griekse woord zelf - ontkrachten, is het middel bij uitstek om de leugen te laten regeren. Bush weet dat, Blair weet dat, Peeters weet dat, Moenaert weet dat. No pasaran ! (Michiel Maertens)

• Ik zat vorige week de hele week in het buitenland, en vind je mail pas nu. Voor buitenstaanders lijkt het Kievitplein-verhaal misschien min of meer afgerond, maar er is nog een hoop werk om ook de omliggende partners (NMBS, Zoo, Vlaamse gewest, stad) mee in het constructieve verhaal te krijgen. Wonderbaarlijk genoeg werd net de projectontwikkelaar hierin een bondgenoot (want mee vragende partij).

Proficiat met jullie alternatief ruimtelijk structuurplan. Ziet er doordacht, de logica zelve én aantrekkelijk uit. Alleen al daarover valt een essay te schrijven. De stad Brugge mag blij en fier zijn dat binnen de stadsgrenzen dergelijke pro deo think tanks opereren. Hopelijk krijgt jullie alternatief veel aandacht bij pers, politici, vakmensen en bewoners.

Intussen hebben we hier in Antwerpen nog altijd GEEN structuurplan.
(Manu Claeys , De Ploeg Antwerpen)

• Het Lappersfortbos is een terecht symbool voor een veel ruimere problematiek van zonevreemde natuurgebieden. In het volste land ter wereld, met een van de meest chaotische vormen van ruimtelijke ordening is er na 60 jaar wanbeleid dringend nood aan verandering. Dat vergt heel wat politieke moed en een langetermijndenken dat we bij de huidige politieke klasse niet gewoon zijn. We geven de aarde door aan onze kinderen. Dit is dus een even groot probleem als de toekomstige pensioenlasten. (Jan Dumolyn)

• In onze samenleving zijn er te vaak en teveel krachten die veel te snel roepen dat onze democratie ziek of arrogant is. Ik pleit ervoor om uitermate voorzichtig met dit verwijt om te gaan. In een democratische samenleving komt het er op aan om als actiegroep maatschappelijk én dus ook politiek draagvlak te zoeken en op te bouwen. Uiteindelijk ben ik zware voorstander van de 'alles is een kwestie van hoop-lijn'. Met andere woorden: altijd op zoek gaan naar wat mensen/groepen/politici/burgers bindt in plaats van breuklijnen te zoeken. Het GGF was daar in het verleden altijd zeer groots in. Laat dit aub zo blijven, want hierin zit de grote kracht! (Peter Bossu)

• Democratie betekent toch dat het gedachtegoed van een meerderheid vertegenwoordigd wordt door enkelingen die het vertrouwen van die meerderheid hebben gekregen. Als zij dat vertrouwen beschamen, dan worden zij over vier of zes jaar afgestraft. Mooi. Dus moeten ze directe resultaten voorleggen. Vandaar: korte-termijn-denken en de makkelijkste, meest directe, meest zichtbare oplossingen kiezen: verkavelingen nu meteen, industrie nu meteen, verkeersuitbreiding nu, verkeersveiligheid nu enz.. (Even terzijde wat deze laatste betreft: verbazend toch hoeveel bomen en struiken er 't allenkant ineens m.i. nutteloos gekapt worden? Langs de autosnelwegen bijv. waar ze ecologisch gezien, denk ik toch, noodzakelijk zijn. Elders worden wel 'bossen' aangeplant, jaja: voor onze achter-achterkleinkinderen. Men plant 'waardevolle bomen' aan! Geen populieren bijv. want die groeien te vlug... En vooral: men praat erover praten wat men al niet zal doen. En men doet het niet, maar ondertussen is de illusie er wel...)
De eventuele beslissing nu om 2/7 van jullie bos, inderdaad het bekendste Belgische bos, alsnog te kappen zal uiteraard door die verkozen enkelingen genomen worden. En hun denken is niet anders dan zoals ik hierboven heb geschetst. Hoe overtuig je hen van mening te veranderen? In 2006 missschien?
Alhoewel... wat het kiesvolk betreft... Het kiesvolk houdt niet van groen anders was 'Groen' niet buiten gebonjourd. Het kiesvolk ligt niet wakker van wat er met onze overblijvende natuur gebeurt. Men weet morgen toch niet meer hoe het vandaag, laat staan gisteren, is geweest. En met natuur wordt je portemonnee niet gevuld! Natuur biedt je evenmin comfort. En als je per se toch natuur rond je wenst, dan reis je wel naar waar die nog te vinden is: in een min of meer ongerept buitenland (dat al vlug hetzelfde zal zijn als hier). De meesten kunnen overigens die 'luxe' dank zij al het voorgaande best betalen.
Laat er geen misverstand over bestaan: ik ben democraat, het is de enige maatschappijvorm die bijna deugt. (Willy Spillebeen)

• De kap van 2/7e van één bos in een heel land is geen barometer voor het democratisch gehalte van gans dat land. Het is een symbooldossier voor vele andere dossiers
die minder sensationeel maar even onrechtvaardig worden afgehandeld. Wegens gebrek aan solidariteit uit de omgeving voeren enkelingen vaak een minstens even moeilijke strijd en dikwijls zonder resultaat. De democratie kan ziek zijn als inzicht, goodwill, solidariteit, inzet en zoveel andere waarden ontbreken, ook bij zijn kiezers. Een zieke democratie is niet alleen het gevolg van de arrogantie van sommige beleidsmensen met hidden agenda's. (stRaten-generaal)

• Je weet dat ik achter jullie ideeën en acties sta. Deze vragen kan ik helaas niet beantwoorden. Hoe ziek is een democratie als men tegen de wil van een grote meerderheid dat bos zou kappen? Dat is een vraag met een antwooordmogelijkheid. De relatie tussen democratie en 2/7 van een bos is me totaal onduidelijk. (Karel Verleyen)

• Waarom zou ik in 20 lijnen antwoorden als de Boeboeks het met veel plezier mijns inziens veel beter doen in amper twee regelkes: "in het zaadje zit al de hele bloem, als je knuffelt, doet het ... BOEM!" (Marc De Bel)

• Ik weet niet of het met ziekte of arrogantie te maken heeft, onze maatschappij is zo geëvolueerd dat als ik er iets kan aan verdienen het voor mij goed is, ongeacht de gevolgen voor de mensen die achter ons komen. De ik-mentaliteit en het populisme vieren hoogtij in dit land, mensen die het goed menen worden groene terroristen genoemd en worden liefst te kakken gezet voor heel het land. (Wim Verdonck)

• De democratie is niet ziek noch arrogant, hoogstens soms te zelfverzekerd, al is dat vele keren ook nodig. Maar de democratie kraakt onder de zorg voor evenwichten die momenteel, meer dan ooit, moeten gerealiseerd worden: werkgelegenheid - huisvesting - mobiliteit - groene open ruimte en bos, e.a. Enkele voorbeelden: we moeten een levenskrachtig West-vlaanderen behouden, een regio met grote potenties, maar met een eerder beperkte reëele oppervlakte; we hebben een bevolking die - vooral financieel - welvarend wil zijn en werkgelegenheid en ontspanning en ... dicht bij huis wil hebben; economische wetmatigheden die (op macro-vlak) ondernemers aanzet tot een overlevingsstrategie die meestal haaks staat op de sociale noden bij delen van onze bevolking, enzovoort. Ik wil het Lappersfort-bosproject niet minimaliseren, maar de democratie staat elke dag voor die ruime opgave.... (Pol Vandenbulcke)

• Niet ziek!, of toch niet zieker dan normaal is. Democratie is iets menselijks, mensen-werk en weerspiegelt dus wat er leeft onder de mensen of heeft toch alleszins dezelfde fouten. Zolang ik mezelf nog kan betrappen op arrogantie, al was het maar in een flard van een gedachte, zolang hoeft dit me in een democratie niet te verbazen. 1 keer 1 dag stond er 5000 man op straat voor het Lappersfort als bos. Maar spijtig genoeg vinden we elke dag de fouten, die we de besturen verwijten, bij heel veel mensen, zelf onszelf, terug. Ik vraag me dan naar aanleiding van deze vraag ook af of democratie uiteindelijk niet in de eerste plaats
een weerspiegeling van het draagvlak vertegenwoordigt, in plaats van visie en inhoud? (Peter Degrande)

• Dit heeft volgens mij niet te maken met ziek zijn van een democratie.De vraag vind ik slecht gesteld. Het heeft meer te maken met en gebrek aan visie, visie voor een duurzame toekomst voor ons allen. Niet enkel het Lappersfort is bedreigd, er zijn duizenden hectares bos bedreigd. Ongeveer 150 hectare gaan er jaarlijks voor de bijl. Vlaanderen heeft een
zuurstofprobleem, de lucht is vervuild, bossen kunnen daar een belangrijke rol in spelen (zonder te overdrijven, we moeten vooral minder vervuilen). Maar volop kiezen voor bossen is er helaas niet bij. Volop kiezen voor zuiver water al evenmin. En dat is een rekening die we zullen gepresenteerd krijgen, een stille doder, een miljoen keren relevanter, schrijnender dan alle Brussel-Halle-Vilvoordes samen. (Jasse Cnudde)

• De democratie is dan wel heel erg ziek, ja arrogant. Net daarom blijft Groen! verder strijden opdat er zo weinig mogelijk bomen sneuvelen. Zeker voor het stedelijke weefsel is het van levensbelang dat er alles aan gedaan wordt om bomen, bossen zo veel mogelijk te redden en er nieuwe te realiseren (Vera Dua)

• De vraag moet omgekeerd worden. Hoe ziek is de democratie als niet meer de verkozen mensen mogen beslissen welke weg gevolgd wordt. Zij lopen het risico de volgende keer niet herkozen te worden, niet de aktievoerders die zichzelf naar voor schuiven. Begrijp dit niet verkeerd, ik heb veel respect voor mensen die zich durven verbranden of die het gevecht nog durven aangaan. Het gevecht tussen de ideëen is de rijkdom van de democratie. Maar uiteindelijk zijn het de verkozen raadsleden die beslissen, niet de aktievoerders. In het andere geval zou je onmiddellijk aktievoerders hebben die voor tegengestelde ideëen opkomen en dan zou er manu militari gevochten worden. Democratie is een zalig systeem omdat het de beslissing legt bij de grote groep van alle mensen die autonoom hun vertegenwoordigers kiezen. En dat heeft niets te maken met 2/7 van het meest bekende (maar is het wel het mooiste?) bos van Vlaanderen. (Hans Gevaert)

• Democratie is vooral verschrikkelijk moeilijk, maar hoe dan ook nog steeds de minst slechte bestuursvorm. En, het is waar: als er democratie bestaat, dan moet men ervan uitgaan dat het beleid kiest voor het behoud van ons natuurerfgoed, als meest fundamentele waarde. (Jan Loones)

• Democratie wordt op vele manieren uitgelegd. De beste garantie voor echte participatie-democratie is deze van onderuit. Dit kan op democratie-despotisme lijken, maar er is een ernstige tegenwind nodig om het eenzijdige despotisme van bovenaf te lijf te gaan. De symboliek rond het Lappersfort is door beleidsmensen niet begrepen. Ze zijn liever stroman van het bedrijfsleven en de economische dictatuur... Ze gebruiken erg onbehoorlijk wat ze van de toekomstige generaties in leen hebben. Deze laatste zinswending van de actievoerders van het GGF is me het meest bijgebleven en zet aan om verder te doen. (Mark Maes)

• Onze democratie is niet ziek, misschien wel arrogant! Maar ik ben hoopvol! Ik zie overal groepen en groepjes, cirkels, van mensen aan het werk voor een betere wereld. Het zijn mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, ze zijn hier bij en met ons. En ook over de gehele wereld ontmoeten mensen elkaar om te werken aan datgene wat zo belangrijk is voor ons en onze kinderen en kleinkinderen. Zij zijn individueel bezig, er zijn kleine organisaties gevormd, buurtcomités en actiegroepen. Ook grotere organisaties zijn aan het werk en worden door massa's mensen gesteund!

Thema's zijn vooral vrede en open ruimte, lucht, (zuiver) water, niet vervuilde aarde.

Dat kleine bos aan de rand van Brugge dat moet (moet?) wijken is bij ons een symbool, met symboolwaarde, geworden. En niet alleen in en rond Brugge.
In Noord Europa trokken 70 schrijvers op uitnodiging van Greenpeace naar Finland waar de oerbossen ook bedreigd worden.

Vlaanderen, volgens milieusatelliet Envisat, is één van de meest vervuilde gebieden van Europa op gebied van stikstofdioxide.

Onze democratie is wel ziek en ook arrogant wanneer bestuurders, blind of dom, of onwetend, of andere belangen dienend, geen efficiënte actie durven, kunnen, willen nemen!

Groen is zuurstof en zuurstof is leven!

"Laat ons een boom en wat gras dat nog groen is?" (Marcel Vermeersch)

• De kleren van de keizer

Wat moeten we met het woordje groen?
Het is bos, boom, plant maar ook gif.
Waar loopt denken over in doen?
Zoveel vragen tegen ons middenrif.

Waar loopt de dag over in de nacht?
Is er een hemel en vooral is er een hel,
en bestaat die dan uit pure onmacht,
of kunnen we ze afwenden op bevel?

We zijn keizers en willen zo graag
kleren zien dansen in een zoele wind,
maar onze lede ogen zien hoe gestaag

de luchtmetalen eik en beuk ontkleden
hoe het geldgif zijn slinkse weg vindt,
er nog slechts geboren wordt met keizersneden.

Hilde Keteleer, dichteres Lappersfort Poets Society

( 2/7 van het corpus van het Lappersfortbos blijft bedreigd. Men wil hut bos een beetje uitkleden en in de kou zetten... Om de 36 dagen wordt in Vlaanderen 1 Lappersfortbos van
18 ha. gekapt. Zonevreemd...Doodzonde !!! Een pluim voor de moedige mensen die naakt gaan voor de kunst van Tunick. Ooit gingen 5000 mensen gekleed door de straten van Brugge om het integrale behoud van het Lappersfort te vragen. Neen aan het blote bos !!! Dit vergeten we niet : "nothing is ever forgotten" zoals Herne de god van de bossen in het verhaal van Robin Hood van Anthony Horrowitz zegt. Aan de politici en de Fabricom groep deze warme oproep om alsnog de moed te vinden het Lappersfortbos integraal en voor
eens en voor altijd te beschermen. In het Torteltuinbos van Pluk van de Petteflet kap je niet )

- Vlaanderen 2006 : hoe kunnen milieu-, natuur- en burger bewegingen de ideeën van 'duurzame ontwikkeling' op de politieke agenda van de stad zetten ?

• Binnen de Vlaamse regelgeving zijn recent veel en degelijke instrumenten voor duurzame ontwikkeling uitgewerkt. Het bewustzijn is bij het beleid wel aanwezig. Volgens mij moeten de milieubewegingen meer "informele" contacten leggen met politici die hun gedachten goed steunen. Het basisprobleem lijkt me te zijn dat alle democratische partijen erover eens zijn dat de belastingen moeten verlagen vanuit de veronderstelling dat een hoger inkomen ook leidt tot meer consumptie. Dit gaat in tegen duurzame ontwikkeling. Ik pleit voor opnieuw een sterke overheid die zélf de middelen krijgt om waardevolle gebieden op te kopen en via een sterk uitgebouwd grondbeleid de vastgoedmeerwaarde ten voordele van de collectiviteit kan innen. Zoals voor alle sectoren in het persoonlijke, familiale en professionele leven is de individualisering ook in de ruimtelijke ordening nefast. Wij moeten evolueren naar een maatschappij waar de zaken die ons binden gaan primeren op het individueel nut. Nu is dit net omgekeerd. (Evert Lagrou)

• Door directe actie natuurlijk. De kracht die je op straat, op het terrein, in de werkelijkheid kunt tonen, zal bepalen wat we uit de brand kunnen slepen. Politici hebben geen schrik van onderhandelingen en ronkende verklaringen maar des te meer van mensen die op straat komen. (Klaas Maertens)

• Door directe actie op straat en vooral op het terrein. Politici zijn getrainde meesters in het "onderhandelen" en het sluiten van compromissen, omdat ze dag na dag uit niets anders doen, aangezien ze iedereen willen gelijk geven, en dit vaak onmogelijk is. Ze zijn des te meer bang van de kiezer als dat niet kan, als ze hun onmacht moeten laten zien. Dit gebeurt bij de rechtstreekse confrontaties, omdat ze dan met de werkelijkheid worden geconfronteerd en er meestal geen antwoord kunnen, willen of durven op geven, gezien ze dan geen verantwoordelijkheid nemen, uit schrik...Wat ze dan wel doen is de zaak "agenderen" om het toch op de "onderhandelingstafel" te brengen, want dat is voor hen bekend terrein. (Michiel Maertens)

• Het Lappersfortbos is enkel dankzij duidelijke ACTIE op de agenda gezet. Dat is opnieuw nodig. Er is nood aan een groepering van alle Vlaamse burgers en organisaties die rond deze problematiek werken en aan nationale mobilisaties en langdurige campagnes. (Jan Dumolyn)

• Stap voor stap en nooit de moed opgeven. Altijd op zoek gaan naar bondgenoten en luisteren naar wat er leeft, daar conclusies uittrekken en lessen leren uit het verleden.

De lijst met verbanden en feiten die inzake leefmilieu en natuurbehoud (in Vlaanderen) de komende jaren mee het verschil zullen uitmaken is zeer ruim. Het komend decennium wordt hoe dan ook een bepalende tijdsperiode voor de biodiversiteit op aarde, voor de kwaliteit van lucht, water en bodem en uiteindelijk voor het voortbestaan van de mens op deze blauwe planeet. Waar we uiteindelijk zullen in slagen en waarin niet, zal de toekomst moeten uitwijzen. Laat ons om te beginnen ook hier nooit tevreden zijn met middelmatigheid en nooit opgeven wat veel te moeilijk lijkt. Wat nu onmogelijk schijnt, kan binnen twintig jaar heel normaal zijn en wat sommigen nu als vanzelfsprekend voorstellen, kan binnen een jaar als larie ontkracht worden. Zo zeggen vandaag voorstanders van kernenergie dat er geen betere oplossing is voor de opwarming van de aarde dan meer kerncentrales. Een van de zaken dat ze er nooit bijzeggen is dat binnen zestig-tachtig jaar ook het uranium op aarde zal uitgeput zijn. Onderzoek naar en ontwikkeling van nieuwe technologieën was de voorbije honderd jaar bepalend voor zeer veel op aarde. In de nabije toekomst zal dit zonder enige twijfel niet anders zijn.

Wetenschap, politiek en milieubeweging zullen daarom alert moeten blijven voor vervlakking en er steeds van uitgaan dat het in sommige sectoren en met de aanpak van sommige problemen misschien wel goed gaat, maar vaak ook nog (veel) beter kan. Zoals zo vaak is stilstand ook inzake natuur- en milieupolitiek vaak achteruitgang. (Peter Bossu)

• Die bewegingen kunnen toch druk uitoefenen zodat het resterende groen blijft en in de mate van het haalbare wordt uitgebreid. Stel je eens voor dat het kiesvolk massaal 'groen' zou stemmen en dat ook rood en geel véél groener worden... (Blauw is hopeloos, alhoewel, op lokaal vlak...) Hoe dat kan verwezenlijkt worden? Ik ben geen politicus, ben het nooit willen zijn en zal het nooit (meer) worden. Maar ons milieu leefbaar houden voor onszelf en alwie voor vele jaren na ons komen zou toch een topprioriteit moeten zijn. Niet: hoe luxueus en ruim we wonen. Niet: hoe we het snelst en comfortabelst van x naar y kunnen racen om poen te scheppen. Wat nu wel degelijk topprioriteiten zijn voor de meesten onder ons. (Willy Spillebeen)

• Door burgers (kiezers én politici) bewust te maken van waarden die terug te vinden zijn in bos en natuur: rust, schoonheid in éénvoud, verwondering, bewondering, gezondheid ..... . Een langere weg dus dan wat menig actievoerder wil dromen. Bezettingen, netwerken, acties, gedichten, mails, .... zijn kleine maar onmisbare bijdragen op deze lange weg naar een beter samenleven met respect voor verleden, heden en toekomst. (stRaten-generaal)

• Het komt erop aan om politici te vragen dat te doen. Spektakelacties leveren misschien wel mooie beelden op voor de televisie, maar raken de machthebbers niet. Bij de volgende verkiezingen moeten enkele mensen hun nek uitsteken in de te vormen coalitie. (Karel Verleyen)

• Eerst en vooral, alle bewegingen op 1 lijn krijgen. Petities en studies tonen aan dat er wel degelijk interesse is vanuit de man in de straat.(Wim Verdonck)

• - Via contact met gelijk- en andersgezinde politieke geëngageerden, sociale bewegingen en via rechtstreekse communicatie met de bevoegde politici en hun fracties, waar onwetendheid of te gekleurde en fractaire informatie soms noopt tot blinde vlekken en onevenwichten in de besluitvorming.
- Hen ( ons ) verder benaderen vanuit een gemotiveerde en positief-besliste houding ( u komt terecht op voor de goede zaak, vindt u ).
- Maar, terzelfdertijd moeten die bewegingen en burgers op voldoende wijze laten blijken dat ze besef hebben voor, en de wil hebben om mee te zoeken naar de evenwichts-uitdagingen die ik schets onder (vraag 1) zonder hun hoofdmissie te vergeten, uiteraard.
- Gevolg: niet alle prioriteiten kunnen maximaal gerealiseerd worden. Dat is helpen dragen aan democratie...(Pol Vandenbulcke)

• Ik zou het bij God niet weten. Wel geloof ik in de eenvoud, het succes van kleine dingen. Kleine dingen waarover verteld wordt aan de keukentafel. Geen grootse redeneringen, hopen cijfermateriaal of sensatie. Gewoon een klein stukje logica waar een goed gevoel aanhangt. Iets waarin mensen kunnen geloven. Zoals een tuinman gelooft in zijn worteltjes. Als het over onze Brugse groene eieren gaat dan denk ik persoonlijk dat het gerust wat minder SOS en wat meer Hanzestad mag zijn. Geen Hanze van architecten en ingenieurs alleen, maar van gewone mensen. Mensen die geloven in een bruisende stad in 't stad. (Peter De Grande)

• Het is zaak om als kleine sector mekaar te zoeken en te vinden. Lokaal en bovenlokaal. En ook tussen organisaties samen. Enkel dit kan de beweging versterken. Maar ook de boodschap moet koppen met spijkers slaan. We moeten meer de nadruk leggen op het kader, het ultieme waarom van onze ijver. En dat is volgens mij :; een duurzame toekomst, propere lucht, zuiver water, gezonde voeding, tijd om te leven... (Jasse Cnudde)

• De partij Groen! tracht de ideeën van de duurzame ontwikkeling permanent op de politieke agenda te zetten. Ze probeert dat zowel op stedelijk als op Vlaams niveau. Groen! rekent daarbij op de basisbewegingen. Basisbewegingen spelen een cruciale rol; het zijn zij die "de politiek" constant op haar verantwoordelijkheid dient te wijzen. (Vera Dua)

• Iedereen heeft het recht om de verkozen burgers te proberen overtuigen van zijn grote gelijk. Zelfs als je ongelijk hebt. De verkozenen moeten dan maar zorgen dat ze zich goed documenteren, dat ze durven eigen standpunten innemen, desnoods los van partijstandpunten. En als aktievoerders nergens gehoor vinden moeten ze maar zelf opkomen voor de volgende verkiezingen en zorgen dat de mensen hen in de gemeenteraad stemmen. Ofwel in een bestaande partij, ofwel in een nieuwe partij. De aktievoerders kunnen ook proberen, de bestaande partijbesturen te overtuigen van hun standpunt. Misschien kunnen ze zich laten opnemen in zo'n partijbestuur. Dat is de weg van de
westerse democratie. Aktievoerders hebben daarin een eigen rol maar vandaag vormt elke straat een aktiekomitee als er een bus verkeerd rijdt of een stoep te smal is. Als al die aktiekomitees mochten beslissen had je alleen maar een 'eigen straat eerst' discours. En dus weer botsingen tussen mijn straat en de jouwe om zo weinig mogelijk verkeer, zoveel mogelijk groen, en vul maar in. (Hans Gevaert)

• De prachtige wijze waarop het Groene Gordel Front - vertrekkend vanuit een sympathieke, weliswaar provocatieve beweging, het 'Lappersfront' - op een zinnige manier de zaak van het Lappersfortbos blijft verdedigen, bewijst hoe milieu- natuur- en burgerbewegingen 'duurzame ontwikkeling' op de politieke agenda van stad en staat kunnen zetten.
Het Lappersfortbos-dossier is ondertussen uitgegroeid tot een symbooldossier dat kan tellen, met een magnifieke aanpak, waarvan ook de webstek getuigt. Het succes hiervan heeft een zodanige weerklank gekregen, zowel binnen als buiten Brugge, dat het beleid het zich niet kan permitteren de mensen te shockeren die daar ondertussen warm voor werden gemaakt. Dat alleen is al een democratisch feit. (Jan Loones)

• Omdat we met een eigen-ik-eerst-mentaliteit moeten afrekenen (negatieve uitwaseming van het individualisme) kunnen we best duurzaamheid lokaal blijven afdwingen. Echter is de bovenlokale doorstroming even belangrijk, want in de duurzaamheidsactie zijn we voor elkaar broodnodig. Dat heeft het GGF goed begrepen. Liever burgerbewegingen dan geïnstitutïonaliseerde verenigingen : vrijwilligers moeten niet voor hun milieukar worden gespannen, wat neerkomt op vrijwilligersactie ter rechtvaardiging van de 'professionele' job...(Mark Maes)

• Aan alle milieu-, natuur-, en burgerbewegingen, actiegroepen: "Doe voort. Stop niet! Kom op straat! Schreeuw het uit! Mijn lieve vrienden, geef niet op! Praat!", "Schrijvers, schrijf! "Acteurs zoek de podia op!", "Muzikanten, roffel de trommen en laat trompetten horen!"

Gekozenen, burgemeester, schepenen, besef dat jullie verantwoordelijkheid dragen. Wat weg is, is weg en het duurt heel lang dat iets terug komt. Bossen weg-plannen is meteen ook een stukje van onze collectieve longen amputeren!

Geen enkel kantoorgebouw of industriepark of weg kan deze longen vervangen! Wat baten mooie huizen én industriecomplexen én nieuwe wegen als wij, en onze liefsten, ziek worden! Oudere bossen wegrationaliseren en jonge bossen aanplanten is ook geen oplossing. De oude zijn weg en hun longfunctie ook en de jonge boompjes zijn quasi baby'tjes die het, bijna per definitie moeilijk hebben omdat de lucht waarin ze geacht worden te groeien reeds zo vervuild is.. En een oud bos is zoals een mooi oud huis, daar schuilt een ziel in en die is er nog niet in een nieuwbouwvilla!

Iedereen heeft een recht op een goede woonst, een rechtvaardig inkomen, onderwijs, medische verzorging, .... Laten we kijken hoe we dit kunnen invullen vanuit misschien nieuwe creatieve ideeën? Laten we wat goed is niet vernietigen voor wat ook nodig is. Is het misschien goed om na te denken wat we allen begrijpen onder 'een goede woonst', ' een rechtvaardig inkomen'...?

Breng dit ter ore van onze burgemeesters, schepenen en alle gekozenen, fluister hun dit in, schrijf hen dit! Spreek hen erover! Spreek hun over respect, voor de bomen in de bossen, voor rust, voor zuivere lucht, helder water, pure aarde, vrede. Voor ons en allen die wij liefhebben.

"Laat ons een bos en wat gras dat nog groen is?" (Marcel Vermeersch)

- Bracht de bos-beweging rond het Lappersfort hoop of is het het zoveelste doodlopende straatje ?

• Wat noem ik 'succes'? Dat ze het bos niet kappen? Dat 'ze' luisteren naar al die bewuste mensen en groepen? Dat ze dit signaal ernstig nemen en zelf het voortouw grijpen om echte oplossingen te zoeken? Dat ze zich niet blijven verbergen achter de 'zorg voor werkgelegenheid'?

Ik weet niet of déze resultaten voor binnenkort zijn...

Maar noem dit toch nooit een mislukking: zoveel jeugd en zoveel gezinnen die in beweging kwamen, petities tekenden, anderen gingen aanspreken, poëzie schreven, discussieerden en ruzieden met familie en vrienden die het (nog) niet begrepen... Zoveel mensen die dieper gingen begrijpen dat je niet nog meer aanslagen moogt plegen op natuur en stilte... In brede regionen verbindt men nu 'Brugge' niet alleen met zijn binnenstad, zijn musea , zijn haven en voetbal; maar ook met het 'Lapperfortbos'
En wat ik misschien nog het meest van al bewonder: de volgehouden inzet van de voortrekkers. Alles bijna perfect geweldloos, zelfs toen er een brutale uitdrijving gebeurde. Daarnaast: het verzet was geweldloos, creatief, geestig en steeds met alternatieve voorstellen.
Ik heb echt gedacht aan M. L. King, Gandhi, Nelson Mandela, Romero en hun anonieme geestesgenoten.

Hoe dan ook: er is iets gezaaid. Iets dat ooit vrucht zal dragen. Want het is goed zaad, met een groot waarheidsgehalte. Uiteraard wordt er door andere belangen - die minder puur zijn - onkruid rondgestrooid... Later wordt er een vuurtje mee gestookt.

Laten we niet vergeten dat er ooit machtigen waren die de sociale uitbuiting en de slavernij verdedigden; dat er geen stemrecht bestond, en haast iedereen knikte en applaudiseerde voor deze heren, zelfs de slachtoffers... Het verzet van de eerste 'naïeve' dromers en dwarsliggers heeft soms twee eeuwen moeten duren. Maar hadden ze geen gelijk? (Jef Ravelingien)

• Ja, omdat het de door mij geschetste problematiek (vraag 1 en 2) scherp stelt: conflict tussen grondmeerwaarde en natuurbehoud. De oplossing is echter niet eenvoudig omdat juist de overheid veel te weinig middelen krijgt om corrigerend te werken. Jullie actie heeft veel mensen aangespoord over deze problematiek na te denken.Gedachten gaan nooit verloren. Het beleid is zich -door jullie acties wellicht- zeer bewust van de problematiek! (Evert Lagrou)

• Zelfs al zouden we deze strijd verliezen, dan nog heeft de bosbeweging getoond hoeveel mensen kunnen bereiken door directe actie. Dit straatje loopt niet dood, we zijn het nog maar net ingeslagen! (Klaas Maertens)

• Dit is verre van een doodlopend straatje, het werd zelfs een symbooldossier voor heel Vlaanderen als het over bossen gaat. Iedere burger kent de "boomhutmensen". Maar er is enkel hoop als het voortdurend wordt geactualiseerd. No pasaran ! (Michiel Maertens)

• Nu zijn al 5 zevenden van het bos gered, dat is in elk geval een stap vooruit. Maar het blijft onvoldoende. Hopen moet een actief werkwoord zijn. Niet het gelaten afwachten maar het bewust in beweging komen, wetende dat het de mensen zijn die de geschiedenis maken, en dat elke sociale en ecologische verwezenlijking moet afgedwongen worden. (Jan Dumolyn)

• Zonder twijfel: de bosbeweging in het Brugse bracht hoop! In een nog niet zo ver verleden keurde de Brugse gemeenteraad unaniem een plan goed dat in zich de kapping van het Lappersfortbos droeg. Ondertussen zijn heel wat geesten rijper geworden en zijn er ook bij een pak beleidsmakers nieuwe visies gegroeid. Dankzij de acties rond het Lappersfortbos en de Brugse Groene Gordel is het Lappersfortbos een symbool geworden in Vlaanderen. Het is één van de bekendste natuurbeschermingsdossiers van de voorbije jaren. Uit de geschiedenis zouden we moeten geleerd hebben dat je symbolen niet kapt noch aanvalt, niet doodt en niet platwalst. De dag dat er een boom zou gekapt worden in het Lappersfortbos begint de echte miserie. (Peter Bossu)

• De bos-beweging bracht heel zeker hoop! Het Lappersfort is een symbool geworden, ook ver buiten Brugge. Te meer omdat de actie gebeurd is met en door bewust nu levende jongeren die een gezonde kijk op de toekomst hebben. Nu zijn ze (nog) niet, (hopelijk zijn ze het nooit), op véél geld uit. De kortzichtige politiek heeft tot nu toe toch gedeeltelijk bakzeil gehaald, dat is hoopvol genoeg. En dat de sympathie alom groot is stemt eveneens hoopvol. (Willy Spillebeen)

• Alle acties, groot en klein, sensationeel of integer zijn een hart onder de riem of een duw in de rug voor velen om op eigen terrein, in eigen straat, in eigen klas, ...... op te komen voor de anderen. (stRaten-generaal)

• Deze vraag is in een kristallen bol kijken. Het is hoopvol dat zoveel mensen zich achter de acties hebben geschaard, maar als die niets uithalen, zijn ze alleen goed voor de 'petite-histoire'. (Karel Verleyen)

• Wanneer er mensen zijn die zich inzetten voor zo'n zaak is er hoop.Zolang er geen bomen meer gekapt worden is er hoop. Minister Peeters is maar 5 jaar minister, dat geeft ons hoop.
Hoop is met geen geld te koop, dat geeft ons hoop. En zolang er in het straatje nog poortjes zijn die geopend kunnen worden is er hoop. (Wim Verdonck)

• Ze bracht hoop, want wat ter zake nu kan, kon tien jaar geleden meestal nog niet...
Ze brengt ook respect op voor de initiatiefnemers. Na maandenlang uw berichten en oproepen ontvangen te hebben, wil ik u en uw achterban even speciaal mijn ( en deze van mijn gezin in Roeselare ) waardering uitdrukken voor de niet aflatende gratuïte inzet die u presteert voor het Lappersfortproject . De uiteindelijke beslissingsname is niet zo eenvoudig: in ons kleine Vlaanderen is het evenwicht vinden tussen economie - huisvesting - mobiliteit - bos en open ruimte een gewaagde oefening. Maar pas als ook diegenen die evenwichten willen in stand houden, beluisterd en gewaardeerd worden, dan pas is een samenlevingsmodel de moeite waard om in deze jaren te blijven functioneren. Hou vol, velen kijken naar jullie allen op, zichzelf afvragend waar jullie de moed blijven halen en waarom jullie het blijven doen. Die mensen moeten beseffen dat jullie het alvast niet doen voor julliezelf alleen ( al kan het soms zo overkomen ), maar dat uw drijfveer de komende generaties betreft. (Pol Vandenbulcke)

• JA, het bracht bergen hoop. Bergen die werden uitgedragen en verspreid over de mensen en die nu verdwenen lijken. Maar bergen kun je niet zomaar doen verdwijnen, je kunt ze alleen verstoppen. Ik geloof dat de bergen hoop nu in kleine stukjes verstopt liggen tussen de rommel, maar vroeg of laat spoelt de rommel weg en zullen de 'restjes van de bergen' tot nieuwe fundamenten verworden blijken. (Peter De Grande)

• De Lappersfort-beweging is uniek, nooit heeft een bos zoveel aandacht gekregen. Maar ooit zal elders een zelfde beweging wel weer de kop opsteken. Met een bosbezetting als het moet, met anderssoortige acties als het kan. Een steeds groter wordend bewustzijn van onze versmossende attitude op natuur en milieu, het komt traag maar zeker op gang. Leve het Lappersfort en wat het teweegbracht. En nu maar hopen dat deze kliek de bovenlokale refleks maakt en bij de Vlaamse bossenproblematiek, buiten de eigen buurt, ook aanwezig blijft. Want dan kunnen dingen wel eens gaan veranderen, ten goede.(Jasse Cnudde)

• De bosbeweging zal in de toekomst enkel maar aan belang winnen! Uit de ervaring met het Lappersfortbos kunnen we enkel maar leren. De bosbeweging zal in de toekomst een belangrijke rol spelen wat betreft het maximale behoud van bossen in Vlaanderen, de uitbreiding van bossen én het bezorgen van een goed statuut voor zonevreemde bossen.
(Vera Dua)

• Tot mijn grote spijt moet ik zeggen dat de bezetting van het bos de standpunten veel harder gemaakt heeft. Het bosje heeft daardoor niet alleen bekendheid gekregen maar is ook veel belangrijker, en dus duurder, geworden. Nu is er aldus een soort stellingenoorlog op gang gekomen waarbij iedereen zich altijd maar dieper ingraaft. Er is natuurlijk ook nog altijd
iets van 'eigendomsrecht', zeker als je alleen maar dingen uitvoert waarvoor je een
vergunning hebt. In alle eerlijkheid denk ik dat er geen grote zekerheid bestaat dat die 2/7 bos als bos behouden blijven. Maar in elk geval hebben de aktievoerders de verdienste dat men overal in Vlaanderen veel alerter geworden is voor het probleem van de - weinige -
bossen die we nog hebben. En dat op zich is al de moeite waard om optimistisch te zijn.Daarvoor was het de moeite om te vechten, niet voor die strook verwilderd bos langs een industrieweg. (Hans Gevaert)

• Ik ben ervan overtuigd dat elke beweging, startend vanuit een onverwoestbaar idealisme, zoals de bos-beweging rond het Lappersfort, hoop brengt. Waar idealisten zich inzetten kan er geen sprake zijn van een 'doodlopend straatje'. Veel zogezegd onmogelijke zaken werden mogelijk gemaakt door kleinschalige acties, zolang deze de goede zaak dienen.
(Jan Loones)

• Ze heeft zeker hoop gebracht, maar al snel werd de actie gerecupereerd door .. jawel de geïnstitutionaliseerde verenigingen en door de partijen. Maar we zullen met dit fenomeen moeten leren leven. Ik vermoed dat de Lappersforters van het eerste uur er een gemengd gevoel hebben aan overgehouden. Hun spontane actie werd slechts door enkelen als ernstig gekoesterd. Ik heb geen glazen bol om hier de toekomst in te zien, maar ik vermoed dat nieuwe spontane acties van jongeren nodig blijven. Als ze maar voldoende en fair worden gesteund. (Mark Maes)

• Nee, de bos-beweging rond het Lappertfort bos is geen doodlopend straatje. Er is hoop. Omdat er beweging is en beweging is actie. Er is weerstand en die is ook ok, veranderingen en inzicht hebben ook te maken met weerstand én durven én risico's nemen. Ik zie dat er nieuwe initiatieven ontstaan zijn. Mensen vinden elkaar in nieuwe actiegroepen. Er zijn nu voorbeelden en er ontstaan spontaan (spontaan??) nieuwe initiatieven. Web-sites worden gecreëerd. Er zijn mannen en vrouwen op de voorgrond aan het werk én er zijn mensen op de achtergrond betrokken en met dezelfde idealen bezig. En we vinden elkaar, én soms ontmoeten we elkaar.

"Laat ons de bomen en de bossen en wat gras dat nog groen is?" (Marcel Vermeersch)

- Een ultieme wens voor onze Vlaamse&Brugse bestuurders ?

• 1. Beleid moet in onze democratie gevoerd worden door de verkozen politici. Het beleid zou daarom veel explicieter haar doelstellingen, knelpunten en planopties moeten verspreiden op grote schaal zodat een dialoog tussen de gekozenen en bevolking kan ontstaan. Dit kan gebeuren door publicaties (in een vroeg stadium van het proces), volksvergaderingen, hoorzittingen...De eens genomen beslissing kan ingaan tegen de belangen van één of meerdere sectoren (groen, bedrijven, buurtbewoners, ...). Wanneer het beleid die beslissing degelijk gemotiveerd heeft moet dit worden aanvaard. Zo werkt onze democratie.
2. De politieke partijen evolueren allemaal naar het middenveld. Het zou nuttig zijn dat de partijen hun maatschappijvisie veel scherper stellen gaande van een groot geloof in de persoonlijke dynamiek (eerder liberaal) tot de nadruk op de maatschappelijke waarden (eerder socialist).
3. Uiteraard moeten zoveel mogelijk middelen gezocht worden om natuurgebieden die recent als dusdanig erkend zijn (maar vroeger een andere bestemming kregen) van bebouwing te vrijwaren. Dan zitten we terug op de politieke dimensie van planning!
(Evert Lagrou)

• Kap het bos niet maar kap er zelf mee. Jullie hebben het verknoeid, heb tenminste het lef om dat toe te geven en geef jullie onderdanen nu eens de kans om het zélf waar te maken. Een grotere knoeiboel dan nu kunnen ze er moeilijk van maken... Laat de mensen die een belang bij het bos hebben de knopen doorhakken. En zoek een job waar jullie wél competent voor zijn. Adressen van beschutte werkplaatsen vind je op http://www.vlab.be .
(Klaas Maertens)

• Kap ermee met het kat-en-muisspelletje, en kies duidelijk voor de Groene Gordel : de volgende generatie zal er ze dankbaar voor zijn, heel dankbaar. Dat bewijst de politieke geschiedenis telkens weer, en zelfs nu op hoe langere hoe kortere termijn. Denk, maar aan de A19 en Pilkem Ridge ! Alleen duurt het ene dossier wat langer dan het ander, tot 25 jaar zelfs, 6 legislaturen, en dan zetelt er zeker al iemand anders in dezelfde stoel, maar niet opgeven je kleinkinderen zullen er je enorm dankbaar voor zijn. Zeker weten.
(Michiel Maertens)

• Een inzicht in de dringende noodzakelijkheid van een leefbare leefomgeving, ook voor de volgende generaties, zonder steeds plat op de buik te gaan liggen voor de grote industrie. Ik zou me in het bijzonder tot de SP.a en ACW-kringen willen richten, van wie ik moed en sociaal en ecologisch bewustzijn verwacht. Het bos is ook goed voor 'de mensen'.
(Jan Dumolyn)

• Voor alle positieven: meebouwen aan een duurzame Brugse Groene Gordel. Voor diegenen die in niks het goed zien en uiteindelijk de samenleving willen verdelen: veel jeuk en korte armpjes. (Peter Bossu)

• Sommige clichés zijn meer dan clichés. Dus: Heren bestuurders, latere generaties hebben recht op een gezond(er) milieu dan dat van vandaag. En jullie zijn vandaag diegenen die de morele verantwoordelijkheid voor morgen dragen. Lig er maar wakker van! Het allerbeste, dat wens ik u. (Willy Spillebeen)

• Een wens alleen voor die bestuurders die het echt niet goed voorhebben met de leefkwaliteit van mensen hier en elders, nu en in de toekomst uit onwil, uit onwetendheid, of uit eigen belang: leer horen, leer zien en blijf vooral niet zwijgen maar luister en debatteer. Aan alle andere bestuurders in Brugge en Vlaanderen: volhouden! (stRaten-generaal)

• De wens is dat ecologie, behoorlijk beheer van ons natuurpatrimonium in overeenstemming kunnen worden gebracht met economische verlangens. Let wel, overeenstemming. Ik kom net uit Finland terug (bezoek met Greenpeace aan de oerbossen) en ook daar zal dit noodzakelijk blijken. Alle partijen geven en nemen een beetje. (Karel Verleyen)

• 1 jaar in de woestijn. (Wim Verdonck)

• Bewaak en bewaar evenwichten. Durf voor uw verantwoordelijkheden gemotiveerd opkomen met aandacht voor zij die het behoud van een economisch welvarende regio nastreven, en tergelijkertijd met evenveel respect voor zij die een stuk erfgoed willen bewaren en die hier veel van hun tijd, levenssrust en soms ook eigen centen aan besteden.

Midden foute modellen van persoonlijk gewin, moeten we blijven opkomen voor eerlijk beheer van onze ingewikkelde erfenis "schepping". Dat is onder andere voor mij politiek bedrijven. (Pol Vandenbulcke)

• Massa's werkgelegenheid en een bloeiende economie in een bloeiende stad. Nee, deze resultaten (voorgenoemde dus) wil ik niemand toewensen. Want een resultaat is een eindpunt en je kunt veel meer halen uit de weg er naartoe. Daarom wens ik alle bestuurders 'openheid' toe. Een liefdevolle openheid voor nieuwe, andere en oude ideeën, om deze te toetsen aan eigen ideeën en zo ideeën en opvattingen te volmaken. Openheid, meer niet. (Peter De Grande, één mening uit JNM-Brugge)

• Ik wens een coherent beleid (Europa volgen wij gedwee, Europa vindt dat Vlaanderen veel te weinig bossen heeft, laten we Europa dan ook daar in volgen) met gedurfde politici, die een keuze durven maken voor een toekomstgericht, aangenaam om wonen, gezellig en gezond Vlaanderen. (Jasse Cnudde)

• Dat ze het Lappersfortbos eindelijk een duurzame toekomst geven. (Vera Dua)

• De ultieme wens voor de Brugse verkiezingen is wat mij betreft dat er steeds een goed evenwicht gevonden wordt tussen de verschillende - en soms tegenstrijdige - belangen zonder dat iemand zich voortdurend gepakt moet voelen. Ook dat er mensen zoals jullie blijven bestaan die opkomen voor wat zij heilig vinden. En maar hopen dat die mensen er in slagen de 'beslissers' te overtuigen met argumenten (en niet te veel met bezettingen, kraken, ...) En ook dat de juiste mensen, verstandig misschien, maar vooral wijs gekozen worden in de nieuwe gemeenteraad. En dat die mensern - wie ze ook zijn - ook in een schepencollege terecht komen om de juiste - wijze - beslissingen te nemen die rekening houdt met alle aspecten: natuurbehoud, werkgelegenheid in eigen streek, onderwijskansen voor iedereen, een betaalbare gezondheidszorg voor iedereen en vul maar de lijst aan. (Hans Gevaert)

• Vlaanderen en Brugge moeten vooral kiezen voor leefbaarheid. (Jan Loones)

• Waarom niet ingaan op de vraag van zovele rechtgeaarde burgers... Het beleid zou een pluim kunnen opsteken door eens op de inspraak- en particpatievraag écht in te gaan... Blijkbaar zijn de instrumenten van de tegenstanders (vl belang) beter te hanteren dan de democratische waarden en spelregels...Maar het kan verkeren, domme politici!...Word nu toch eens wat wijzer! (Mark Maes)

• Vlaamse en Brugse bestuurders: "Wees wijs, hecht u niet aan korte-termijn doelstellingen en resultaten. Kies voor volksgezondheid nu én morgen én overmorgen. Zo velen vandaag kampen met nieuwe-tijd ziektes. Heel spijtig en te betreuren maar nooit zijn er zoveel mensen geweest die met een depressie te maken hebben. Zelfdodingscijfers waren nooit hoger. De telefoon van het centrum ter preventie van zelfmoord geeft soms bezet. "Akelig" is het woord dat ik hierbij kies! Ziektes zoals allergieën (allergisch aan) en astma kennen pieken. Burn-out is geen onbekend woord meer, talloze boeken over omgaan met stress overspoelen de boekhandels. Nooit was de eenzaamheid en vervreemding zo hoog, nooit hadden we meer grote winkelcentra en winkelcomplexen, zelfs open op zondag, maar,... de tol is hoog. Kiezen jullie voor nog meer drukte, nog verder per auto rijden om ontspanning te gaan zoeken? Herbekijk jullie visie, ga praten met leden van milieu- groepen, luister naar de actievoerders en hun achterban. Ga er géén gevecht mee aan!" Hoeven we eerst nog eens 20 jaar wetenschappelijk statistisch onderzoek te doen, om te weten wat de meerwaarde is van bossen en groene ruimte in onze onmiddellijke omgeving. ..?" "Bestuurders, zorg voor onze bossen, onze longen, bescherm de schamele restanten van ons, ooit, bosrijk, Vlaande-ren. Heb respect, kap geen enkel bos meer. En probeer daarmee een stukje van de "Ver-vreemding" te stoppen die misschien wel aan de basis ligt van zovele van de samenlevings-problemen van vandaag." "Laat ons alle bossen die er nu nog zijn?" (Marcel Vermeersch)

- CURSIEF

STEM VOOR STEMLOZEN

Op de 25e Romerodag in Brugge (maart 2005, 25 jaar geleden werd in San Salvador, El Salvador, bisschop Romero neergeschoten) las ik samen met de andere dichters van de Lappersfort Poets Society Paul Demets, Peter Holvoet-Hanssen en Peter Theunynck gedichten voor op de markt. We zijn al een tijdlang vooral internetterig druk bezig met een en ander. Soms verschijnen we ergens in levende lijve. Diverse andere verenigingen, die stem wilden geven aan stemlozen, traden daar ook op. Wij, de dichters (waar ook jeugdauteur Linda Van Mieghem bij hoort, en de dichter Luuk Gruwez) engageren ons voor het behoud van o.a. het Lappersfortbos. We zijn tegen kappers, weet u wel. Begrijp ons niet verkeerd. Onze aanwezigheid kaderde in de Romeroherdenking. Het onderliggende en overkoepelende gedachtegoed is namelijk hetzelfde. Dat stond verwoord in een inleidende tekst op de bijhorende brochure. In enkele notendoppen: voor inhoud, tegen vorm en formalisme. Voor denken, tegen klakkeloosheid. Voor zingeving, tegen de neoliberale brood-en-spelenmentaliteit. Voor euroregiobewustzijn, tegen verstikkend globalisme. Voor actie en woord, tegen verzuring en moord. Voor een duidelijk hoorbare stem in naam van vele stemlozen. Tegen competities op eender welk terrein, want competitie impliceert een winnaar en veel verliezers: weg met 'de eerste, de beste, de snelste, . ' De stem van de dichters werd die namiddag af en toe gesmoord door beiaardklanken en door het geronk van passerende motoren. Pasen was duidelijk niet veraf. Wat ook niet veraf was, ondanks de woorden van de dichters en hun gedichten: de bijlen. West-Vlaanderen, de lage streek met de minste bossen van Vlaanderen, zal wellicht nog wat grondiger ontbost worden. Jammer. Aan bomen kun je nog wind en beweging aflezen. Mochten er geen bomen in het (stads)landschap meer zijn, dan merkte je alom stilstand, starheid. En dat is ongezond, want dat werkt verzurend. Nou, als u gewoon mocht kiezen, wat zou dat dan zijn? Geruis van boomkruinen of geraas van verkeer?
JORIS DENOO, Lappersfort Poets Society

http://www.regiobrugge.be/lappersfortpoets.php
http://www.jorisdenoo.be http://www.kapersnest.be
-----------------------------------

RED HUT BOS VAN PLUK
http://www.plukvandepetteflet.com http://www.vbv.be