arch/ive/ief (2000 - 2005)

o Honderden mijnwerkers en aymara’gemeenschapsleden verzetten zich tegen het overdadig traangasgebruik van de Politie.
o Vanaf het plein San Francisco tot aan het Prado vullen witte traangaswolken deze avenida en de hogergelegen straten.
o Niets nieuws onder de zon vanuit de hoek van de overheid.

Moe van alle spot van de regerende groepen, zijn de demonstranten die vandaag marcheerden in de stad moe doch waardig en zelfs hun leiders passeren. De politie verspreidde zich vandaag in de straten, opnieuw met overdadig gebruik van traangas en blijft enkel de Plaza Murillo, waar het Presidentieel Paleis zich bevindt, beschermen.

De beslissing van de aymara provincies

Duizenden inheemsen, uit de 20 provincies in de Altiplano van La Paz demonstreerden opnieuw vanaf 12 uur ´s middags samen met immense rijen mijnwerkers, boerenbewegingen, studenten,… met aan het hoofd hun leiders, ´bewapend´ met o.a. voetzoekers, dynamietstaafjes en stokken.

Eugenio Rojas, burgemeester van Achacachi, provincie Omasuyos, legde zijn deelnamen aan de mars als volgt uit: ´We wisten al dat Carlos D. Mesa, de president van Bolivia, ontslag zou nemen, maar dit is geen oplossing voor de Omasuyos, voor de inheemse volkeren. We hebben besloten dat Vaca Diez en Mario Cosso het congres moeten verlaten. We doen geen afstand van onze eis tot nationalisatie van de ´hycrocarbonos´ en de Asamblea Consituyente, bestaande uit de participatie van 90% van de inheemse volkeren. We zetten onze strijd voort. Mensen zullen in nog grotere getalen komen, om beurt, volgens de strategie van de gemeenschappen´
Als antwoord op de bemerking dat Hormando Vaco Diez nog steeds geen enkel signaal heft gegeven tot politieke wil om het parlement bijeen te roepen en hierdoor het conflict vertragend, antwoordt Eugenio : ´De Omasuyos hebben de sluiting van het Congres geëist, omdat ze de inheemse bewegingen verraden hebben en daarom roepen wij op tot eenheid onder alle gemarginaliseerde groeperingen alsook alle werkers tegen deze hegemonie, deze structuur, deze macht die hun politieke wil opleggen aan de onderdrukten´.
Dus, vragen we :´Wat zal de aymara’beweging doen?. Eugenio antwoordt : we zullen een organisatie uitbouwen op nationaal niveau, omdat we geen vertrouwen meer hebben in de Staat.¨
In dezelfde tred bevinden zich de vrouwen uit de provincies in het kielzog van de strijd. Nelly Ayela van de Federatie van campesinas uit La Paz Bartonlina Siso betuigt :´Carlos D. Mesa had een andere verplichting met ons gemaakt in oktober 2003, een andere agenda. Maar hij heeft zelf besloten af te treden en ook Vaca Diez en Mario Cossio moeten het presidentschap laten. We zullen het hen niet toelaten. Daarom gaan we proberen onzelf te besturen. We hebben hen zovele jaren toegestaan en nu willen ze zelfs onze laatste natuurlijke hulpbron verkopen. Wat ze moeten begrijpen is dat deze strijd voor onze zonen en dochters is. En voor al onze broeders in dit land.´