arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ooit was Fallaci het idool van een hele generatie, de kritische Italiaanse die zonder vrees de groten der aarde interviewde, die beklijvende oorlogsreportages maakte uit alle brandhaarden van de wereld (Vietnam, Afrika, het Midden-Oosten…), die een aantal schitterende boeken schreef . Wie herinnert zich niet 'Een man', het verhaal over de Griekse verzetsstrijder waar ze later mee huwde, of haar roman 'Insjallah' over de vreselijke burgeroorlog in Beiroet?
Twee jaar geleden verscheen, na vele jaren van stilzwijgen, een nieuw boek van deze 'grande dame':'De woede en de trots'. Een boek, dacht ik, dat de hele hetze rond 'the war on terror' en de demonisering van de islam in een juist daglicht zou zetten. Maar na elke pagina die ik las werd mijn verontwaardiging groter, later kwam de woede. Hoe kan iemand als Fallaci zo een vernietigend en ongenuanceerd boek schrijven over een andere cultuur. Wat bezielde haar?
Maar nu dit, haar nieuwe boek 'De kracht van de rede' Zelden zo een verwerpelijk en zo gevaarlijk boek gelezen. Dit tart elke verbeelding. Het is een vernietigend en racistisch betoog tegen al de moslims over heel de wereld, het is een totaal vertekende en xenofobe analyse van de islam als zogenaamde vijand van de democratie. Ze predikt pure vreemdelingenhaat en pleit voor een totale liquidatie van een multiculturele samenleving. Elk woord, elke zin in haar boek is puur gif.
In haar epiloog schrijft ze: 'De ondergang van het verstand betekent de ondergang van de rede. En alles wat zich vandaag de dag in Europa (een kolonie van de islam), in Eurabia, maar vooral in Italië afspeelt, kan worden teruggebracht tot de ondergang van de rede…. Het is in strijd met de rede om jezelf voor de gek te houden door te denken dat er een goede en een slechte islam bestaat, dus door niet te beseffen dat er maar één poel is waar we, als we zo doorgaan, in zullen verdrinken….'
Hoe kan iemand als jij nog 'redelijk'zijn als je het verstand reeds totaal verloren hebt, mevrouw Fallaci?