arch/ive/ief (2000 - 2005)
|
De maskers vallen af by Kif Kif Mediawatch Saturday, Mar. 05, 2005 at 12:20 PM |
De maskers vallen af
Ico Maly
04/03/2005
Het Vlaams Blok/belang laat zijn ware aard weer duidelijk zien en de VRT vindt het interessant en noodzakelijk om hen daarvoor ruimschoots de tijd te geven. Filip Dewinter kreeg gisteren terug een vrij platform om zijn totalitaire ideeën te spuien. Deze keer krijgt de ganse cultuursector een veeg uit de pan: kwaliteit moet plaats maken voor kwantiteit. De zitplaatsen in het theater moeten gevuld worden met ‘gewone mensen’ en niet met intellectuelen. Theaters als de KVS en het Toneelhuis zijn te elitair en verdienen dus geen subsidiëring, aldus het Vlaams Blok.
Eric Arckens (VB) oppert in het Vlaams Parlement dat de KVS, door zijn samenwerking met allochtonen en Franstaligen geen echt Vlaams theater meer is en roept op tot het dichtdraaien van de subsidiekraan. Als voorsmaakje van de plannen van het Belang kan dit tellen! De parallellen met het Nazi -beleid en het beleid van het Front National in Frankrijk kunnen niet genegeerd worden. Kunst is volks, laagdrempelig en Vlaams of het is geen kunst, dat is de leuze van de Dewinter en co. België en Belgische kunst zijn volgens Dewinter onbestaande, er is enkel Vlaamse en Waalse kunst. Magritte en Delvaux zijn volgens hem de uitzonderingen die deze regel bevestigen. Maar worden kunstenaars niet beïnvloed door nieuwe stromingen uit de ganse wereld? Is kunst niet per definitie universeel? Stopt kunst aan de taalgrens? Volgens de blokkers is enkel Vlaamse kunst, goede kunst, wat dat ook mag betekenen. Als het van het Blokbelang afhangt, stevenen we dus af op een regelrechte censuur en verschraling van onze cultuursector.
Cultuurproducten zijn immers maar gerechtvaardigd wanneer ze populair zijn, verkocht kunnen worden en Vlaams zijn. Kunst wordt zo herleid tot massaproductie, waarbij enkel zaken die goedkoop en massaal verspreid (kunnen) worden nog als kunst kunnen beschouwd worden. In andere woorden, elke productie mag hoogstens het niveau halen van Thuis of Familie. De klassieke rol van kunst en kunstenaars verdwijnt, kunstenaars zijn niet meer geoorloofd om kritiek te uiten of om in eerste instantie bezig te zijn met de kwaliteit van hun ‘product’. Kwaliteit dient blijkbaar afgemeten te worden aan de kwantiteit, meer nog dat publiek mag blijkbaar niet bestaan uit intellectuelen en meerwaardezoekers. Een voorstelling die veel volk trekt, is in deze logica kwaliteitsvoller en dit enkel en alleen op basis van het ‘soort’ volk in de zaal. Kan deze logica iets anders opleveren dan een verschraling van het cultuuraanbod?