arch/ive/ief (2000 - 2005)

Een man is met drie doven op een bootje een rivier aan het afvaren. Opeens hoort hij vanuit de verte een luidruchtig lawaai. Het lijkt wel het lawaai van een grote waterval. Hij waarschuwt zijn medegezellen in gebarentaal maar die horen natuurlijk niets van het aanstormende geweld. Eén dove is overtuigd, een ander twijfelt en de laatste gelooft er niets van; "eerst zien dan geloven" zegt hij. "We zijn nu zo leuk aan het varen. Moeten we nu echt van koers veranderen?" baalt een andere dove. En zo discussiëren ze verder over het wel dan niet komen van een waterval, over het veranderen van de koers… en wordt er kostbare tijd verloren. Verander de waterval in het broeikaseffect, het bootje in de maatschappij, beleidsmakers als gelovige of ongelovige doven en klimatologen en ecologen als horende, en je hebt een actueel thema. Natuurlijk wordt er aan de raad van de horende getwijfeld; uiteindelijk weet hij niet of er een kleine of grote waterval komt. En stoppen met varen is toch wel een drastische maatregel voor degenen die niets horen. Maar dat men ondertussen ook nog zijn veiligheidsgordel -de tropische regenwouden- stuksnijdt is roekeloos. Zeer roekeloos… . Wil je weten waarom, surf dan voor meer informatie naar www.klimaatsverandering.tk en hierna zal je -hoop ik- een objectief oordeel kunnen vellen hoe de vork aan de steel zit.