arch/ive/ief (2000 - 2005)

Porto Alegre is van start gegaan. En dat met een dik schot in de roo(t)s. Met een vinger in de lucht naar de critici, veel zelfvertrouwen, een verbrede basis en enorm veel moeilijkheden om die stroom mensen op te vangen.

Gisteren hadden we de openingsbetoging van het Wereld Sociaal Forum, da's gewoon om kouwe rillingen van te krijgen. Honderdvijftigduizend mensen van allerlei pluimage in één betoging tegen het neoliberalisme, privatiseringen, voor sociale rechten, tegen de oorlog, dat doet deugd! Méér dan deugd.

Dagelijks nieuws op http://www.uilekot.org

De opening van het Wereld Sociaal Forum trok ongeveer dubbel zoveel mensen dan tijdens vorige edities. Diegenen die denken dat de hype van sociale fora ongeveer voorbij is, worden dan ook onverbiddelijk in het hoekje van de zeurpotten gestoken. Idem dito voor mensen die de ganse zaak afdoen als een praatbarak, een burgerlijk initiatief enz... Sorry lieverds, numeriek zwaar in de hoek gezet! Hier hangt geen hype maar een drive in de lucht.

De beweging neemt ook toe in zijn breedte. Het klassieke volksverzet is hier aanwezig: van de landloze boeren van de MST over bewoners en huurdersverenigingen, vakbonden, oxfam, WWF, Friends of the Earth enz... De omverbiddelijke politici af en toe. Elio Di Rupo en Joëlle Milquet vb... Neen, neen, laat de zuiversten onder ons op hun stoel blijven zitten, uiteindelijk wil dat zeggen dat de andersglobalistische beweging in het Zuiden van het land ernstiger genomen wordt dan in het Noorden. En nog een aantal andere rare vogels: de Esperantobond, de Israëlische vredesbeweging, Emmaüsgangers Evangelische kerken enz...

De boerenbeweging is indrukwekkend vertegenwoordigd en zéér combatief. Via Campesina, die kennen er wat van. Zij zorgen ook mee voor het internationaal gehalte van dit gebeuren. Als eerste indruk zou ik durven stellen dat Afrika en Azië beter vertegenwoordigd zijn dan vroeger.

De Brazilianen hebben zelf wel massaal gemobiliseerd en vullen ongeveer de helft van de betoging. Ganse sectoren uit de Braziliaanse maatschappij komen op voor hun rechten. De boeren voor een degelijke landhervorming, milieubeweging tegen het toelaten van Genetisch gemanipuleerde gewassen, de Openbare Diensten voor méér bewegingsvrijheid, de theaters tegen eén of ander kunstdecreet ( zou Anciaux hier gepasseerd zijn?) Dat duwt de kwestie Lula natuurlijk op de voorgrond. De ene is honderd procent voor Lula, de andere vierkant tegen. Op het eerste zicht presenteert de regering Lula inderdaad weinig maatregelen die tegemoet komen aan de verwachtingen die deze regering opwekte bij haar aantreden. Geen breuk met het internationaal Monetair Fonds, met de Wereldbank, sociale programma's als het Fome Zero die blijven steken bij intenties, maatregelen die nauwelijks progressief kunnen genoemd worden enz...

Er is natuurlijk de internationale context. Als land alleen ga je niet te ver in dit soort van dingen zonder het deksel op de neus te krijgen en je eigen bevolking over te leveren aan internationale boycotacties die dan op termijn ook een achteruitgang van de levensstandaard met zich meebrengen. Toch dient gezegd dat het Argentinië van Kirchner en het Venezuela van Chavez stukken verder gaan op dit moment.

Deze morgen nog vertelt Fabio uit Sao Paolo ons dat de Minister van Onderwijs (Tarso Genro, een sociaal-democraat die in Porto Alegro nog burgemeester was) aan een maatregel werkt om het (katholieke) privé-onderwijs uit een crisis te redden ten koste van het budget voor achtergestelde leerlingen in het publiek onderwijs. Tja...

Maar bon, ik wil die zaken toch nog wel van dichterbij bezien alvorens een oordeel op papier te zetten. De situatie is zéér complex. Lula is heel graag gezien bij de bevolking, voor sommigen een god (met kleine g, jawel, zelfs de goden moeten wat aan invloed inboeten tegenwoordig) zelfs! En de alternatieven laten op zich wachten.Een aantal uit de PT uitgesloten senatoren richten de P-SOL op in een poging om een tegengewicht te creëren, maar op het eerste zicht stelt dat allemaal weinig voor. Ze brengen in elk geval minder volk op de been tijdens de mars dan vb. de PSTU, een groep Trotzkisten die in de jaren dertig in Argentinië afscheurde onder leiding van Moreno. Het is nu ook nog wat voorbarig dus stel ik het nog in vraagvorm: Wat is de politieke impact van dit soort zaken? Welke zin heeft het een tegenmacht te bieden die het gewicht heeft van een halve zak pluimen? De meeste mensen die wij ontmoeten kiezen er voor om binnen de PT kritiek te blijven uiten in plaats van op te stappen. Maar ook dat is misschien voorlopig.

In elk geval wordt duidelijk dat de crisis van Links in Brazilië gevolgen heeft op wereldvlak. Er was opnieuw hoop dat er op politiek vlak toch een nieuw alternatief gevonden was, dat er in Zuid-Amerika een linkse as ontstond die de wereld kon door mekaar schudden. Laat ons dus voorlopig nog maar wat hopen dat dit verhaal de volgende dagen toch niet al te slecht afloopt.