Live vanuit Amman: internationale actie tegen bezetting Irak

Deze activiteit is georganiseerd door de Amerikaanse NGO’s Code Pink en Global Exchange. Deze NGO’s voeren een gedreven strijd tegen het imperialisme van de Verenigde Staten. Onder de leden van de organisatie vindt men ook verschillende ouders van soldaten die in Irak sneuvelden en van slachtoffers van de aanslagen op 11 september. Deze mensen zijn zeer ontdaan over de wijze waarop de Amerikaanse regering de tragedie van 11 september misbruikte om de aanval op Irak te legitimeren. Zij wilden Iraakse slachtoffers en vredesactivisten uit andere landen ontmoeten om samen te overleggen hoe we gemeenschappelijk stappen kunnen ondernemen om zo spoedig mogelijk de stopzetting van de illegale bezetting van Irak af te dwingen. De aanwezigen zijn het er roerend over eens dat de ontmaskering van de VS-leugens naar het brede publiek toe hierin een cruciale rol speelt. De organisatie is er eveneens in geslaagd om op twee maanden tijd 600.000 dollar in te zamelen voor hulpgoederen ten voordele van de slachtoffers uit de verwoeste stad Fallujah.

Andere aanwezigen in Amman zijn Irakese slachtoffers, artsen en journalisten, de coördinator van Iraq Occupation Watch, een sheikh uit Fallujah, vertegenwoordigers van Jordaanse humanitaire organisaties en Irakezen die als bemiddelaar voor buitenlandse journalisten en hulpverleners werkzaam waren en zijn sinds de invasie in maart 2003. Tot deze laatsten behoort ook Rana, die reeds als tolk fungeerde voor Hiba Kassim, het Irakese oorlogslachtoffertje dat in juni 2004 door de Belgische NGO Geneeskunde voor de Derde Wereld (G3W) voor een medische behandeling naar België werd gehaald. G3W bezorgde ons voor het vertrek 8 beenprothesen, 2 externe fixators voor de behandeling van botbreuken en medisch basismateriaal dat we hier zullen overhandigen voor de slachtoffers van Fallujah. Verder kregen we nog een budget mee om ter plaatse medisch materiaal aan te kopen.

Tot slot moet hier nog Dahr Jamail vermeld worden, die sedert november 2003 zeven maanden in Irak doorbracht en er als onafhankelijk journalist zijn leven riskeerde om te kunnen berichten over de oorlogsmisdaden die door de officiële media bijna volkomen verzwegen worden.

Tijdens de twee dagen dat we hier zijn, hebben we reeds aan zodanig veel activiteiten deelgenomen dat ik het gevoel heb hier al meer dan een week te hebben doorgebracht. Vergaderingen waarin hartverscheurende verhalen naar boven komen van zowel Irakese als Amerikaanse zijde, persconferenties, ettelijke contacten met vredesactivisten uit oost en west, een vredeswake voor het VN-gebouw in Amman, die door de politie ontbonden werd (maar de pers is gelukkig met haar filmmateriaal en de beelden kunnen ontkomen). Morgen staat een trip naar de Irakese grens op het programma om ook daar een vredeswake te houden. Ik zit hier momenteel om budgetaire redenen in een vuil en bouwvallig hotelletje (maar met uiterst vriendelijk en behulpzaam personeel) op een aftandse computer te typen en weet niet hoeveel tijd ik zal hebben om de berichtgeving reeds tijdens ons verblijf naar België door te spelen. Maar mijn notablok wordt zienderogen voller gekribbeld met getuigenissen van betrokkenen, die schreeuwen om gehoord te worden. Alle twijfels om mijn bankrekening voor deze reis te ruïneren smelten als sneeuw voor de zon, wanneer me elk moment duidelijker wordt hoe belangrijk het is om deze boodschap naar de welvarende staten van het westen uit te dragen.

Zonnige vredesgroeten uit Amman.

arch/ive/ief (2000 - 2005)