arch/ive/ief (2000 - 2005)

Internationale actiedag voor de onvoorwaardelijke vrijlating van de gevangenen van Thessaloniki
8 JANUARI 2005

organiseer acties in je stad


DE EUROTOP VAN THESSALONIKI

In juni 2003 ging de top van Europese staatshoofden door in Thessaloniki, Griekenland. Van 19 tot 21 juni, dagen dat de top plaats greep, werd er massaal betoogd tegen de neoliberale politiek en deze wereldorde waar men ons allen aan onderwerpt.

Het werd een dag van harde en intensieve strijd. Het objectief was klaar: verhinderen dat een minderheid beslist over de toekomst van heel de wereldbevolking. De betogers met hun spandoeken en kreten, en de Staat met zijn politiemacht gereed om heel zijn wapenarsenaal te gebruiken, troffen elkaar in de straten van Thessaloniki om hun tegengestelde belangen te verdedigen.
Op 21 juni 2003 eindigde de betoging met 130 gearresteerde personen. Velen werden geïdentificeerd, geïntimideerd en daarna vrijgelaten. Negenentwintig pas nadat ze in beschuldiging werden gesteld van zware feiten: vernielingen, verzet tegen de autoriteiten, verstoring van de openbare orde, brandstichting en bezit en gebruik van wapens.
Acht mensen werden naar de gevangenis gevoerd. Eén van hen, een Amerikaan, werd na tussenkomst van de V.S., vrijgelaten. De rest van de kameraden: Carlos en Fernando uit Spanje, Simon uit Engeland, Kastro uit Syrië en Tsitas, Jonathan, Michalis en Dimitris uit Griekenland bleven in de gevangenis.

MONTAGE

Aanvankelijk wees alles erop dat de politie hen na drie dagen zou laten gaan. Maar de Griekse staat gebruikte die dagen om via haar communicatiemiddelen de bevolking te bedriegen door valse beschuldigingen te uiten, en aldus een mediatieke, politionele en juridische montage op te zetten. Onze zeven kameraden werden beschuldigd van het bezit en het gebruik van explosieven, vernielingen, verzet tegen de autoriteit, ordeverstoring, bezit en gebruik van wapens. De politie beweerde dat zij rugzakken met katapulten, moeren en molotovcocktails droegen. Maar op een video gemaakt tijdens de top is duidelijk te zien hoe de politie de rugzak van Simon verwisselt met een andere waar molotovs enzovoort inzitten! Desondanks haasten de Staten en media zich om de versie van de Griekse staat te verspreiden.

Dit bedrog moest enerzijds de andersglobalistische beweging afremmen, voor de toekomstige topontmoetingen, anderzijds kon de Griekse staat voor de eerste keer zijn antiterroristische wetgeving toepassen. Een wetgeving die werd gecreëerd onder Europese druk, opgesteld als voorwaarde opdat de Olympische Spelen zouden kunnen doorgaan in Athene in 2004. De Griekse staat had nu een gelegenheid om deze wetten al voor de Olympische Spelen eens uit te proberen.

DE STRIJD VOOR DE VRIJHEID

De solidariteitsacties lieten niet op zich wachten. Er vonden samenscholingen plaats, betogingen, protestacties, infoavonden, benefietconcerten in verschillende Europese steden. Op 21 juli was er een internationale actiedag voor de vrijheid van onze kameraden. Parallel deed de advocaat van de zeven gijzelaars van de Griekse staat het zijne opdat zij zo vlug mogelijk terug naar huis konden, naar hun vrienden, kameraden en familie.

Op 30 juni 2003 werd een beroepschrift ingediend dat de vrijlating vroeg zondermeer, wegens de onregelmatigheden die werden begaan tijdens de detentie en wegens de tegenstrijdige en verwarde verklaringen die de politie aflegde. In september van datzelfde jaar werd dat beroep afgewezen. Er werden vervolgens nog verschillende beroepsschriften neergelegd, die telkens werden afgewezen.

Na de herhaalde negatieve antwoorden van de Griekse justitie, en de voorlegging van het beroep voor het Hoogste Gerechtshof, begonnen de zeven kameraden een hongerstaking. Kastro begon de staking op 21 de september en de rest begon op 5 oktober. Die hongerstaking duurde 53 dagen, en onze kameraden werden voortdurend onmenselijk behandeld zowel door de veiligheidsdiensten van de Staat als door de gevangenisbewakers van Diabata waar zij in preventieve hechtenis zaten. Zelfs de artsen van de hospitalen klaagden publiekelijk de vernederingen en mishandelingen aan die deze zeven mensen moesten ondergaan.

Buiten steunden hun kameraden, vrienden, en verwanten met solidariteitsacties de hongerstaking. Op 26 november was de gezondheidstoestand van de kameraden zeer onrustwekkend; het parket gaf de opdracht de stakers met serum in de aders te voeden, wat zij weigerden, net zoals de staat de voordien ingediende beroepen had geweigerd. Dezelfde dag, rond 15 uur, kregen wij het bericht van de vrijlating van de zeven kameraden.

Hun situatie daarna was de volgende:

-Simon en de kameraad uit de verenigde Staten werden vrijgesproken.

-Carlos wacht op een proces voor minder zware misdrijven, waarvoor hij maximum vijf jaar kan krijgen.

-Fernando, Castro, Tsitas, Jonathan, Michalis, Dimitris lieten een onderzoek openen naar hun gevangenisneming.


DE HUIDIGE SITUATIE

De actuele situatie van onze kameraden is de volgende:

Het onderzoek dat werd geopend tijdens de detentie heeft geen enkel nieuw feit aan het licht gebracht, het kan dus zijn dat de aanklachten tegen Fernando, Castro, Jonathan, Tsitas, Michalis, Dimitris minder zwaar zullen zijn (maximumstraffen van vijf jaar).

Carlos en nog zes andere kameraden (van de negenentwintig die na hun arrestatie werden vrijgelaten met aanklachten) zullen op 13 januari 2005 voor de rechter verschijnen, hun straf kan oplopen tot vijf jaar.

Op 26 november werden we met vreugde vervuld, hoe kan het ook anders, maar de wrede realiteit van het systeem dwingt ons opnieuw de straat op te gaan om de onvoorwaardelijke vrijheid van onze kameraden te eisen.

(Oproep van CNT Villaverde (Pº Alberto Palacios 2, 28021 Villaverde Alto (Madrid)
een dvd met opnamen van de top is beschikbaar) e-mail: fcsvillaverdealto@cnt.es )


voor meer info, zie ook onze website