arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vandaag kan de mensenrechtensituatie in de Filippijnen worden samengevat in twee woorden: Hacienda Luisita. Op 16 november 2004 vielen de Filippijnse politie en het leger een stakingspiket van 5000 landarbeiders aan op Hacienda Luisita, in de provincie Tarlac. Sluipschutters openden het vuur op de ongewapende betogers. 14 van hen werden gedood, 114 gewond en 110 gearresteerd. Drie weken later, op 8 december, werd een boerenleider die de slachtpartij had overleefd en een sleutelgetuige in het parlementair onderzoek, voor zijn huis doodgeschoten door mannen in uniform.

Het bloedbad op Hacienda Luisita geeft goed weer hoe het gesteld is met de mensenrechten in het land. Mensen die opkomen voor hun politieke, economische en burgerrechten krijgen te maken met brutale repressie vanwege de staat. Van 1 januari tot 30 november werden door de mensenrechtenorganisatie Karapatan 570 gevallen van mensenrechtenschendingen gedocumenteerd, waarbij 9924 mensen betrokken waren. Dat zijn zo’n 52 gevallen per maand. Dit jaar alleen al werden 68 mensen het slachtoffer van gedwongen ‘verdwijning’. Onder de regering Macapagal-Arroyo, van 2001 tot 2004, werden in totaal 3488 mensenrechtenschendingen genoteerd.

Legale democratische organisaties zijn het voornaamste doelwit van die wreedheden. Op drie jaar tijd werden 48 leden, verkiezingskandidaten en vrijwilligers van progressieve politieke partijen zoals Bayan Muna en Anakpawis vermoord. Ook mensenrechtenwerkers en journalisten zijn het doelwit. Onder de regering Arroyo werden al 14 mensenrechtenwerkers gedood, en 25 journalisten – waarvan 12 dit jaar alleen al.

De Filippijnengroepen België (FGB) zijn uiterst bezorgd om deze gevaarlijke trends. Extreme armoede en uitbuiting gaan hand in hand met repressie door de staat, terwijl de regering Arroyo haar land dieper doet wegzinken in crisis door vast te houden aan de imperialistische globalisering en de zogenaamde ‘oorlog tegen terreur’ o.l.v. de Verenigde Staten. De regering heeft het vredesproces met revolutionaire groeperingen gesaboteerd. Ze verleende openlijk steun aan de VS en de Europese Unie toen die de CPP-NPA (Communistische Partij van de Filippijnen – Nieuwe Volksleger) en zijn stichter, Prof. Jose Maria Sison, op zogenaamde ‘terroristenlijsten’ plaatsten.

Aan de vooravond van de internationale dag voor de mensenrechten beweerde president Arroyo schaamteloos dat het NPA de ergste schender van de mensenrechten is in de Filippijnen. Dit is duidelijk bedoeld om de verantwoordelijkheid van de regering in de mensenrechtenschendingen weg te moffelen en om het klimaat van straffeloosheid te laten voortbestaan. Toch zijn er ook een aantal binnen- en buitenlandse politieke groepen en NGO’s die eenzijdig en buiten alle proporties het NPA beschuldigen van zogenaamde mensenrechtenschendingen.

FGB blijft volop zijn steun en solidariteit geven aan de progressieve volksbeweging in de Filippijnen, die vecht voor echte onafhankelijkheid en democratie. Wij veroordelen de mensenrechtenschendingen die de staatsdiensten begaan tegen het volk, en eisen dat gerechtigheid geschiedt. Wij dringen er bij de Filippijnse regering op aan om haar repressieve maatregelen en haar steun voor de door de VS geleide agressie-oorlogen tegen andere landen te laten varen, om onpartijdige onderzoeken toe te laten en om te verzekeren dat er snel gerechtigheid komt. Wij dringen aan op de uitvoering van het akkoord voor respect voor de mensenrechten en het internationaal humanitair recht (CARHRIHL) dat de Filippijnse regering (GRP) en het Nationaal Democratisch Front (NDFP) hebben ondertekend. Wij zullen ook onze campagne voortzetten om de CPP-NPA en Prof. Jose Maria Sison van de ‘terroristenlijsten’ te krijgen, om zo een klimaat te creëren waarin de mensenrechten worden gerespecteerd, totdat uiteindelijk de basisoorzaken van het conflict in de Filippijnse maatschappij een oplossing krijgen.

Filippijnengroepen België – 10 december 2004