arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vandaag, 21 oktober 2004, kwamen de werknemers van het algemeen vakbondsfront non-profit eens te meer op straat om hun eisen kracht bij te zetten. De provinciale betogingen bleken een waar succes!!! Wij geven niet toe, integendeel, zoals onze nationaal secretaris Walter Cornelis zei: 'als wij onze tanden ergens inzetten, laten we niet meer los!'

Een paar duizend jaar geleden stond ook zo iemand, nl. CICERO, op de bres voor zijn volk. Zijn toespraak voor de senaat van Rome is verbijsterend actueel:

"Quousque tandem abutere, Demotte, patientia nostra?(Tot waar nog, Demotte, zal je ons geduld nog op de proef stellen?. Quamdiu etiam furor iste tuus nos eludet? (Hoelang nog zal je waanzin ons misleiden?) Quem ad finem sese effrenata iactabit audacia? (Tot welke limiet zal je ongebreidelde stoutmoedigheid gaan?)....
O tempora! O mores! (Wat een tijd! Wat een zeden!)...

En inderdaad, wie heeft méér geduld op het ogenblik dan de gezondheidswerkers??? Geduld met patienten, geneesheren, familie, enz.
Dit schijnbaar eindeloos geduld raakt niet op, neen, het IS op!!!

WIJ GAAN DOOR TOTDAT ONZE EISEN INGEWILLIGD WORDEN

Tenslotte hebben OOK de 'leiders' van ons land (zie Verhofstadt na zijn ongelukje) ons HARD nodig.

Friedrich Nietsche wist het al: de beroepen die ALTIJD zullen blijven bestaan als noodzakelijkheid zijn: de gezondheidszorg (medische ) en het onderwijs.

Dus, beste collega's we laten niet af!!