arch/ive/ief (2000 - 2005)

In “Niet de joden overdrijven” (De Standaard, 3 juli) doet Mia Doornaert voor de zoveelste maal hard haar best om elke kritiek op Israël en elke solidariteit met het Palestijnse volk in het verdomhoekje van het antisemitisme te duwen. Aan een onderwijsbrochure over het Palestijns-Israëlisch conflict hebben volgens haar “mensen meegewerkt die antisemitisch getinte geschriften op hun naam hebben staan”. “De jongste campagnes van ngo’s ten gunste van de derde wereld demoniseren Israël en Amerika”, vindt ijzeren Mia verder. Ze sleurt er zelfs “een uiterst-linkse partij” bij die “het uithongeringskamp dat Noord-Korea geworden is verheerlijkt” om tot haar ultieme stelling te komen: in progressieve kringen is “alleen Israël een schurkenstaat, en alleen geweld tegen joden excuseerbaar.”
Doornaert maakt er een intellectueel bijzonder oneerlijk potje van door halve waarheden, hele leugens en onfrisse manipulaties op een hoopje te gooien. Ze is daarbij ook laf, want buiten Mohammed Chakkar van de Federatie van Marokkaanse Verenigingen noemt ze niemand bij naam. Even helpen: ze doelt op Lucas Catherine, het Actieplatform Palestina (waar o.a. Broederlijk Delen, Pax Christi, Oxfam-Solidariteit, Oxfam-Wereldwinkels, FOS en Geneeskunde voor de Derde Wereld deel van uitmaken), 11.11.11 (waar zowat àlle ngo’s lid van zijn) en de Partij van de Arbeid. Vreest ze van hen een recht op antwoord, of een aanklacht wegens laster en eerroof? Vandaag is eerder het omgekeerde waar: het zijn de zionistische organisaties en lobby’s die in het offensief gaan. Zo ondermijnde het Simon Wiesenthalcentrum met een e-mailbombardement de campagne van het Actieplatform Palestina om Israëlische landbouwproducten te boycotten. En bij het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding loopt zelfs een klacht tegen “het alternatieve en pro-Palestijnse mediacollectief Indymedia” (gelezen in dezelfde Standaard van 3 juli). Houdt de vrije meningsuiting op waar de kritiek op Israël begint? Verliest, naast het Palestijnse volk, straks ook de waarheid haar rechten?