arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het BRussells Tribunal concentreerde zich op het programma en de politiek van de overheersend neoconservatieve denktank “The Project for the New American Century”. De PNAC pleit voor globale VS hegemonie, vooral door de dreiging met of het gebruik van militaire macht.

Het Tribunaal, handelend als een onderzoekscommissie, probeerde vast te stellen of er een directe band bestaat tussen de voorstellen van de PNAC en de buitenlandse politiek en militaire strategie van de huidige VS regering, en de uiteindelijke invasie en bezetting van Irak. De Commissie onderzocht eveneens de invloed van de politiek en het programma dat de PNAC bepleit op de stabiliteit en veiligheid in de internationale relaties.

Om haar bevindingen te staven en haar rapport op te stellen, hoorde de Commissie getuigenissen van specialisten in internationale materies en getuigen die terdege op de hoogte zijn van de huidige toestand in Irak. De Commissie maakte ook gebruik van rapporten van de PNAC en van officiële Amerikaanse overheidsdocumenten en van geschreven getuigenissen.

De Commissie kwam tot volgende besluiten:

1. Het programma van de PNAC bestaat uit drie hoofdelementen:
a. de VS hegemonie vestigen in de nieuwe eeuw, hoofdzakelijk door zich te steunen op militaire en technologische superioriteit;
b. de opkomst beletten van rivaliserende globale of regionale machten door het opleggen van de zogenaamde “Pax Americana”;
c. preventieve acties ondernemen tegen wat als bedreigend wordt ervaren voor de Amerikaanse “belangen” en veiligheid.

2. Een aanzienlijk aantal ondertekenaars van het stichtingsdocument van de PNAC in 1997 werden nadien lid van de huidige VS regering zoals ondermeer Dick Cheney, Donald Rumsfeld en Paul Wolfowitz. Officiële documenten van het Witte Huis zoals de “National Security Strategy” van september 2002 tonen aan dat deze principes door de regering werden overgenomen. De invasie van Irak in 2003 was hiervan een concreet gevolg.

3. Volgens een overgrote meerderheid van staten en eveneens op basis van een brede consensus bij rechtsgeleerden, is de invasie van Irak een daad van agressie, een doorbreken van een van de meest fundamentele normen van de internationale rechtsorde. Dit toont aan dat de toepassing van de politiek van de PNAC door de huidige regering ingaat tegen de principes van het VN-verdrag. Het ondermijnt de Verenigde Naties zelf die de hoogste verantwoordelijkheid dragen voor het vrijwaren van de internationale vrede en veiligheid.

4. De invasie van Irak resulteerde in meer dan 10.000 doden onder de burgerbevolking. Elke dag dat de bezetting voortduurt groeit het aantal slachtoffers,het aantal zware overtredingen van het oorlogsrecht en van de mensenrechten, zoals willekeurige opsluitingen, mishandelingen en ontbering van de meest elementaire noden. De situatie van het Irakese volk is duidelijk verslechterd, en de beloften van democratie en vrijheid blijken een illusie. In deze omstandigheden krijgen de woorden “democratie”, “vrijheid” en “mensenrechten” een perverse inhoud.

5. In plaats van stabiliteit en vrede te brengen in Irak en in de regio, hebben de invasie en de bezetting geleid tot instabiliteit en chaos. Meer zelfs, de opzettelijke vernietiging van Irak moedigt de politiek aan van de Israëlische regering van verdere onwettige expansie, van de facto annexatie van de Palestijnse gebieden en van verdere vernietiging van de rechten van het Palestijnse volk. Het Tribunaal heeft vastgesteld dat de PNAC zelf in 2002 expliciet heeft opgeroepen opdat de VS regering haar politiek zou afstemmen op deze van de Israëlische regering. Deze ontwikkelingen hebben de vijandigheid tussen de volkeren van de regio en het Westen enkel doen toenemen, in tegenstelling tot de aangekondigde doelstelling om van de wereld een veiliger plaats te maken.

6. Verschillende elementen laten toe om te besluiten tot een samenhangende VS-strategie om met militaire middelen globale overheersing in te stellen, zoals naar voor geschoven werd door de PNAC in haar rapport: “Rebuilding America’s Defences”. In plaats van een zogenaamde “welwillende hegemonie” leidt deze overheersing veeleer tot een permanente staat van oorlog. De politiek van de PNAC is gebaseerd op brutaal unilateralisme en misprijzen voor de internationale rechtsorde. Als dusdanig vormen deze ideeën van de PNAC een intellectuele misdaad. De oorlog in Irak is slechts één element van een globaal politiek programma, verbonden met de logica van het heersend economisch systeem, geïnspireerd door de neoconservatieve ideologie en gesteund door het religieuze fundamentalisme.

7. Het groeiend verzet tegen de bezettingsmachten en andere onvoorziene moeilijkheden hebben de VS en het Verenigd Koninkrijk ertoe gebracht om, niet zonder enig cynisme, aan de Verenigde Naties te vragen tussen te komen in Irak. Dit ontneemt het Irakese volk haar soeverein recht om over haar eigen toekomst te beslissen. De VN moeten elke medeplichtigheid met de onwettige invasie en bezetting van Irak vermijden, en zeker niet legitimeren. Elke stap in die richting zou deze wereldorganisatie alleen verder in diskrediet brengen. De VN moet haar legitimiteit herstellen door de volledige terugtrekking van alle bezettingslegers te realiseren en door het Irakese volk te helpen zijn volledige soevereiniteit te herwinnen. Elke tussenkomst van de Europese Unie of van de NATO om de bezettingsmachten te helpen moet worden verworpen.

8. Het Tribunaal doet tenslotte een oproep tot de volkeren van de wereld om aan hun regeringen te vragen: • dat zij geen militaire, politieke, financiële of andere steun zouden verlenen aan de bezettingsmachten, • dat zij zich zouden verzetten tegen de uitwerking door de bezettingsmachten of hun binnenlandse medeplichtigen van elk onrechtmatig plan tot privatisering en uitverkoop van de Irakese economie.

Het Tribunaal drukt zijn solidariteit uit met het Irakese volk en zegt zijn steun toe aan de inspanningen die het levert om zijn volledige soevereiniteit te herwinnen.

(voorlopige vertaling van het in het Engels opgestelde document)