arch/ive/ief (2000 - 2005)

Eén op één

Het aantal uitgaansmogelijkheden, zowel op commercieel vlak als in het verenigingsleven, is de voorbije tien jaar ontzettend toegenomen. Toch vinden velen dat het gemeenschapsgevoel onder holebi’s verminderd is. Jongeren en ouderen, mannen en vrouwen, leernichten en brave burgers, bezoekers van holebiverenigingen en horeca, … komen elkaar steeds minder tegen. Veel holebi’s hebben bovendien een negatieve kijk op hun subcultuur. Ze omschrijven die als koud, enkel op seks gericht en niet combineerbaar met een relatie. Eens ze een partner hebben gevonden, trekken veel holebi’s zich dan ook terug uit de holebiwereld.

Dat negatieve beeld gaat voor sommigen ook op voor holebiverenigingen. Ze stellen dat je moeilijk aanvaard wordt wanneer je niet beantwoordt aan de bepaalde normen. Ben je bi, gehuwd, allochtoon of transgender, dan val je gemakkelijk uit de boot. Bovendien is voor velen de drempel om met anderen in contact te komen nog steeds te hoog.

Veel holebi’s hebben hoge verwachtingen over vaste relaties. Een relatie die “hetzelfde” is als een heterorelatie maakt dat velen zich beter aanvaard voelen, door hun omgeving, maar ook door zichzelf. Toch blijkt dat zowel lesbiennes als homo’s vaak ontevreden zijn met hun huidige relatie en/of met de seks daarin. Niet alle relaties zijn even gezond: enkele studies geven aan dat in één op vijf relaties van homo’s en lesbiennes geweld voorkomt.

Het algemeen maatschappelijke ideaal van de monogame 1/1-relatie, dat sterk leeft onder holebi’s, strookt niet altijd met de realiteit. Homorelaties blijken effectief vaak open relaties te zijn, doch soms zonder medeweten van beide partners en vaak zonder dat er goede afspraken zijn gemaakt. Vermits in vaste relaties dikwijls geen condooms gebruikt worden, kan een onveilig sekscontact buiten de relatie ernstige gevolgen hebben. Homomannen worden vaker besmet door partners en vaste seksvriendjes dan door losse sekspartners.

Diversiteit

De diversiteit in relaties onder holebi’s is groot. Toch komen in de beeldvorming van holebirelaties vrijwel uitsluitend “traditionele” holebikoppels aan bod, en wordt over andere relatievormen weinig gepraat. Het cliché dat onder holebi’s méér kan, klopt niet altijd in de realiteit. Er wordt vaak afwijzend geoordeeld over wie van de norm afwijkt.

Ook algemene maatschappelijke trends zoals verminderde solidariteit en gemeenschapsgevoel hebben een weerslag op de holebisubcultuur. Opinies als “wie vandaag de dag als holebi nog gediscrimineerd wordt, heeft dat vooral aan zichzelf te danken” en “sommige holebi’s bewijzen een slechte dienst aan de emancipatie van holebi’s”, worden door een niet onaanzienlijke minderheid van de holebi’s onderschreven. Al te vaak vinden we de grootste en giftigste criticasters van holebi’s in eigen rangen.
De actuele individualistische mentaliteit, waarbij mensen terugplooien op zichzelf en hun intieme kring, maakt het minder duidelijk wat we tegenwoordig als holebi’s nog met elkaar gemeenschappelijk hebben. Zijn er eigenlijk nog waarden en normen waarin we ons allen kunnen terugvinden?

Boze buitenwereld

De hierboven opgesomde problemen zijn niet eigen aan holebi’s of aan homoseksualiteit, maar hangen samen met de positie die holebi’s in de huidige samenleving toebedeeld krijgen. Natuurlijk heeft de overheid hierin een verantwoordelijkheid en de holebibeweging zal niet nalaten om haar daar op te blijven wijzen, maar wachten tot anderen deze manco’s oplossen, is niet de beste strategie. Vroeger bestond, uit zelfverdediging, de reflex om minder leuke aspecten van het holebiwereldje onder de mat te vegen, uit angst voor stereotypering door de boze “buitenwereld”. Het nadeel van deze politiek correcte houding is dat we die pijnpunten daarmee ook voor onszelf onbespreekbaar maken.

De Holebigem-campagne stelt zich daarom tot doel om “de bestaande patronen bij holebi’s rond relatievorming en (veilige) seksualiteitsbeleving, onderlinge groepsvorming en het beleven van de seksuele identiteit te belichten, waarderen en uit te dagen.” Een stevige uitdaging, maar er volgt nog meer: “De dialoog hierrond moet leiden tot een positieve invulling van diversiteit en solidariteit bij holebi’s, in het holebimilieu en bij de samenleving in haar geheel.”

Welkom in Holebigem: zaterdag 3 april 2004.
Aanvang: 13u30, slot: 18u00 (aansluitend receptie)
Deelname is gratis mits inschrijving via http://www.holebigem.be (online vanaf 1 maart 2003)
Adres: Vlaams Parlement, Leuvenseweg 27, Brussel

Bron: Pinkwave