arch/ive/ief (2000 - 2005)

Gabriel is een bekende anarchist in Spanje die al twintig jaar in de gevangenis zat, 13 jaar daarvan bracht hij door in het speciale veiligheidsregime FIES.
Als zoon van Spaanse migranten groeide hij op in Duitsland, maar al heel vroeg verliet hij het ouderlijke huis en keerde terug naar Spanje. Op 16 jarige leeftijd werd hij voor de eerste maal veroordeeld voor een reeks bankovervallen. Hij is één van diegenen die van in het begin de strijd tegen het FIES regime hebben gevoerd, door via brieven en artikelen het bestaan ervan naar buiten te brengen, door talrijke acties, hongerstakingen, etc. (In het boek van Xosé Tarrío, “Huye, hombre, huye. Diario de un preso FIES” wordt hij verschillende malen vernoemd.)
Wij hopen dat Gabriel van zijn vrijheid mag genieten, en wensen hem veel kracht en nog vele jaren van strijd “aan de andere kant”…


"VAN DE ANDERE KANT

Aan mijn kameraden en familie: ik zou voor eens en altijd een einde willen maken aan dat zware verleden van gevangenissen, vervolgingen en ontsnappingen… dat zeg ik met mijn hand op een kloppend hart. Nochtans, ik vrees dat ik voor altijd gedwongen ben te leven met een verleden dat mijn heden en toekomst volledig bepaalt; waarin ik altijd vooruit wordt geduwd in een wanhopige en surrealistische situatie van spanning en confrontatie « met alles en nog wat” wat de wereld, het bestaan, het leven in al zijn aspecten samenstelt, vorm geeft en omvat.
Ik kan niet, ik wil niet en ik moet me niet langer onderwerpen aan de heersende logica’s van al diegenen die mij/ons al die jaren lichamelijk, geestelijk, existentieel hebben gefolterd en pretendeerden ons te oriënteren/controleren en reguleren op de zogenaamde weg van de «socialisering-normalisering ».

AAN DE ANDEREN…
Jullie hebben mij/ons gefolterd tot de limieten van het ondraaglijke; jullie hebben al jullie codexen met vermeende etische-morele-politieke waarden gebroken door middel van jullie formele/concrete wetten-normen-instituties en vertegenwoordigers… zo zij het… Ik had gewild de zaken (alle zaken) anders te kunnen aanpakken, vanuit een meer ontspannen en vrij perspectief-situatie… Desondanks, niet tevreden met de 20 JAAR (veronderstelde limiet van vrijheidsberoving in de oude Penale Codex van de Spaanse staat; vandaag door de regering Aznar opgetrokken tot 40 jaar met terugwerkende kracht) van mijn/ons bestaan dat ze mij/ons hebben afgenomen, willen ze mij/ons nu ook beroven van mijn/ons GEHEUGEN-WOORD-VRIJHEID-ALLES…
Het is genoeg geweest!!! Gedaan met de bevelen, de klucht, de stilte, de vernederingen, de folteringen… vandaag ben ik VRIJ (zo vrij als een menselijk wezen kan zijn, verbannen van zijn land en de zijnen) en ik kan SPREKEN en HANDELEN… Ik kan slapen met het gerust GEWETEN dat ik op z’n minst al die personen/collectieven zal kunnen helpen die zoals mij geleden hebben, lijden en zullen lijden onder het GEWELD van de STATEN-INSTITUTIES-REGERINGEN-WETTEN…
Wanneer de WETTEN-NORMEN verworden tot WRAAKmiddelen in de handen van de bestaande machten blijft ons niet veel meer over dan ze te negeren, te verachten, aan te klagen,en te bevechten in al hun uitdrukkingen/verschijningsvormen… Wanneer de RECHTEN enkel de belangen en ambities van een kleine minderheid dienen, blijven wij de enigen aan de Linkerzijde…
Ik ga hier en nu niet alle concrete feiten uiteenzetten die getuigen van ALLE machtsmisbruiken die de RECHTSSTATEN vroeger en nu tegen ons hebben gepleegd, plegen en zullen plegen.
In de Spaanse staat rotten mijn broeders weg in Speciale Eenheden die in het begin illegaal waren, dan semi-legaal en veel later legaal… Een regime, F.I.E.S., C.D. 1, waar sinds de installatie ervan (in het jaar ‘91) 13 KAMERADEN in de strijd en de rebellie hun leven hebben verloren; de laatste was Paco Ortiz ; broeder en vriend…
Er is geen wapenstilstand!!! Nooit zullen wij in vrede rusten zolang er geen einde is gemaakt aan jullie militaire geheimen!!! Wij zullen niet ophouden onze afschuw en woede uit te schreeuwen/uit te drukken voor jullie democratisch fascisme, totdat ook jullie niet meer rustig kunnen slapen!!!
Ik weet dat we zowat alleen zijn in deze strijd tegen jullie instituties/representanten; dat de tijden zo zijn veranderd dat bijna niemand echt geraakt is door of belang hecht aan een aantal gecriminaliseerde personen die gek worden gemaakt en sterven onder de grootste onverschilligheid…
Persoonlijk ben ik zo overtuigd van en verliefd op de VRIJHEID/VRIJHEDEN van allen, dat ik zal vechten met al mijn energie, gevoelens en passies om (op z’n minst te proberen) deze wereld te veranderen, te vernietigen en EEN ANDERE WERELD te creëren dan degene die jullie ons hebben nagelaten met jullie Autoriteit/Autoritarisme.

AAN DEGENEN MET ONS…
Ik doe een oproep aan al de personen-collectieven-organisaties en volkeren om vandaag in volle 21ste eeuw te strijden voor meer Waardigheid, Autonomie en Vrijheid... Ik heb geen enkele hoop goed uit dit “avontuur” te stappen, daarom wil ik dat mijn/onze strijd tegen de tirannie en de tirannen een referentie en teken van continuïteit mag zijn voor al deze personen-groepen-collectieven die zeggen de vrijheid lief te hebben…
Ik doe een oproep aan deze journalisten (die geen spreekbuis zijn van de Staten) om moedig, waardig en verantwoordelijk te zijn en die Speciale Departementen in Spanje, Frankrijk, Duitsland, de V.S. etc binnen te gaan, en zelf te zien waar ik naar verwijs…
Vanzelfsprekend koester ik geen hoop dat de Staten aan hun instrumenten van Dominantie en Foltering verzaken; noch dat ze ingaan op de goede wil van die groepen/organisaties etc. die deze en andere FEITEN/CONCRETE SITUATIES aanklagen… Zoals bijvoorbeeld de F.I.E.S., D.E.R.T…. En verder weg van hier maar dichterbij in de tijd, de situatie van de Taliban oorlogsgijzelaars in Guantanamo (juridisch-legaal absoluut en manifest onverdedigbaar) ; de legale moorden van de Yankees; vooral tegen de Afro-Amerikanen en Hispan@s…

AAN DE MIJNEN…
Wat betreft jullie, familie... vrienden en kameraden: ik zeg jullie dat jullie leven in mijn hart en ik betreur dat ik niet in jullie nabijheid en gezelschap kan zijn; maar zo zij het, zo dicteert mijn geweten en mijn hart…
Aan degenen die me alleen gelaten hebben in deze situatie van strijd en vrijheid, net zoals aan de verraders en vijanden: een glimlach van diepe en eeuwige minachting…

GROETEN, ANARCHIE EN SOCIALE REVOLUTIE!!!
Gabriel Pombo da Silva"