arch/ive/ief (2000 - 2005)

Historisch dieptepunt bij naturalisaties
Vorig jaar werden 43,8 % van de naturalisatiedossiers geweigerd. Dit was meer dan het aantal goedkeuringen, wat 41,4 % bedroeg. In 2002 was gelijkaardig: 38,20% goedkeuringen, 34,2 % weigeringen en 27,6 % verdagingen. Eind jaren negentig werden nog 79% van de dossiers goedgekeurd. (bron: Dienst Naturalisaties)

Effect “Snel-Belgwet” minimaal
Zoals bij voorgaande wetswijzigingen het geval was, bracht ook deze nieuwe wet een verhoging van het aantal nationaliteitaanvragen en dus -verwervingen teweeg, om daarna terug te nivelleren naar een lager niveau. Het effect van deze wet mag dus niet opgeblazen worden. Uit de cijfers van het NIS (zie bijlage) blijkt dat het resultaat van deze wet zo’n 85.000 extra ‘nieuwe Belgen’ inhoudt, waarvan dan nog meer dan een derde kinderen die de nationaliteit automatisch verkregen via de nationaliteitswijziging van hun ouders. De cijfers duiden bovendien op een dalende trend; in 2002 daalde het globaal aantal nationaliteitsverwervingen al met 26% tegenover 2001.

Aantal niet-stemmers blijft hetzelfde
Op 1 januari 2000 waren er 735.831 meerderjarige niet-Belgen, op 1 januari 2003 waren dit er 724.288 . Drie jaar zogeheten “Snel-Belgwet” hebben m.a.w. weinig invloed op het aantal mensen dat bij de komende verkiezingen niet zal mogen stemmen.

Niet snel of soepel
De praktijkervaringen van kandidaat-Belgen laten zien dat hun grootste probleem met de Belgische nationaliteit, is dat je er zo moeilijk aan geraakt. In Brussel duurt het 10 à 11 maanden voor een antwoord volgt op de nationaliteitsaanvraag via de “snelle” procedure, in Antwerpen duurt dit 5 maanden. Een naturalisatieaanvraag vraagt minimum anderhalf jaar.
De weigeringsgrond “gewichtige persoonlijke feiten” wordt steeds creatiever ingevuld. Het laatste nieuwtje hier: weigeringen op basis van een ontbrekend advies van de Dienst Vreemdelingenzaken (zie voor concrete voorbeelden http://www.allrights.be/praktijk).