arch/ive/ief (2000 - 2005)

Jorge Martin is de secretaris en mede-initiatiefnemer van de internationale campagne 'Handen af van Venezuela'. Hij is een actieve waarnemer van het proces van revolutie en contrarevolutie in Venezuela en schrijft daarover artikels voor de Venezolaanse bladen El Topo Obrero en El Militante. In zijn artikels getuigt hij van een scherpe kijk op de twee pogingen tot rechtse coup in 2002 en 2003 met behulp van de patronale lock-out en de Amerikaanse ambassade, bedoeld om de populaire president Chavez uit het zadel te lichten.

President Chavez voert een sociaal en economisch beleid dat indruist tegen de belangen van de rijken en van het Amerikaanse imperialisme, de zogenaamde Bolivariaanse revolutie. Hij geniet hiervoor veel steun bij brede lagen van het volk. Ondanks deze steun komt er meer en meer kritiek van onderuit op de aarzelingen en twijfels van Chavez in de strijd tegen de rechterzijde. Jorge Martin deelt de mening dat de Bolivariaanse revolutie een bewuste socialistische inhoud moet krijgen wil ze niet in levensgevaar komen.

Hij heeft van zeer dichtbij de ontwikkelingen in de vakbondswereld gevolgd, onder andere de vorming van een nieuwe grote strijdbare en democratische vakbond, en was een bevoorrecht getuige van de talrijke initiatieven van arbeiderscontrole in verschillende bedrijven, maar vooral dan in de machtige petroleumsector.

In een reeks debatten over de Venezolaanse Bolivariaanse revolutie willen wij niet alleen onze solidariteit uitdrukken. Ook willen wij door informatie en politieke discussie bijdragen tot een betere kijk op het revolutionaire proces in Venezuela en heel Latijns-Amerika.

Jorge Martin zal spreken op de volgende plaatsen:

Dinsdag 3 februari om 20u in vzw Vocht, A.Rodenbachstraat 18, 3500 Hasselt.

Woensdag 4 februari om 15.30u in Tati’s Jazzclub, Langestraat 74, Oostende. In De Haan zal op vrijdag 30 januari om 19.30u een video over Chavez worden vertoond in De Brasseur (vlak aan het tramhuis van de kusttram).

Woensdag 4 februari om 19u in de Espace Marx, Rouppestraat 4, 1000 Brussel.

Donderdag 5 februari om 20u in de Rotonde, Kortrijkse Steenweg 1 (kruispunt met de Charles de Kerckhovelaan), Gent.

Vrijdag 6 februari om 20u in De Rode Wig, Handelstraat 53, 2060 Antwerpen. Hier zullen ook Latino snacks en muziek worden voorzien, waarvoor we in Antwerpen 4 euro vragen als steun voor Venezuela.

Interview met Jorge Martin

Volgens de media is Hugo Chavez een dictatoriaal type, een ondemocratische machtswellusteling die weinig steun heeft onder de bevolking.

Alles wat je in de burgerlijke media leest over Venezuela, moet je omdraaien om de waarheid te kennen. Chavez werd vijf jaar geleden democratisch verkozen door de absolute meerderheid van de bevolking. Sindsdien is hij door zes electorale processen gegaan die hij alle heeft gewonnen. Dat lijkt mij heel democratisch.

Bovendien is zijn beleid een politiek die voordelig is voor de meerderheid van de Venezolanen. Hij investeert in de gezondheidssector en onderwijs, hij zegt neen tegen privatisering van de openbare diensten en van de pensioenen, om slechts één voorbeeld te geven van zijn beleid. Vorig jaar hebben ongeveer 1 miljoen mensen leren lezen door zijn alfabetiseringspolitiek. Dat zijn genoeg redenen om hem te steunen en waarom hij ook een grote steun onder het gewone volk geniet, in tegenstelling tot wat de media vertellen.

Waarom zijn er dan betogingen tegen zijn regering?

Een deel van de bevolking is tegen Chavez, namelijk de mensen die voordeel hebben bij het systeem van de laatste veertig jaar, de privé-kapitalisten, de bankiers, de vakbondsbureaucratie, een deel van de middenklasse, de kerkelijke hiërarchie, de werkgevers en uiteraard de Amerikaanse ambassade. Deze oppositie is helemaal niet democratisch, ze hebben al tweemaal een staatsgreep proberen te plegen, in april 2002 en in december 2002-januari 2003. Zij zijn de geprivilegieerde lagen van de bevolking, niet de armen.

Vorig jaar zijn er inderdaad grote betogingen geweest tegen Chavez, maar de betogingen die de revolutie steunen waren veel groter, en dat komt nooit in de media. Tegen het einde van de patronale lock-out op 23 januari 2003 betoogden er bijvoorbeeld 200.000 mensen in Caracas tegen Chavez. De tegenbetoging telde echter 1 miljoen koppen!

En wat heeft dat voor belang voor ons in België?

Het Venezolaanse revolutionaire proces is het verst gevorderd in heel de wereld. Als we hier een overwinning boeken, dan zou dit een grote klap zijn voor de politiek van het imperialisme en het neoliberalisme wereldwijd. Daarom moeten we de beweging in Venezuela steunen, uit solidariteit, maar ook omdat het neoliberale beleid in heel de wereld wordt toegepast, ook in Europa: besparingen in sociale uitgaven, aanvallen op de pensioenen en de gezondheidszorg, privatiseringen enzovoort. Als ze in Venezuela winnen, dan winnen wij allemaal. Als ze in Venezuela verliezen, dan verliezen wij allemaal.

Wat kom jij dan precies in België doen?

Uitleggen wat de echte situatie is, want de media verdraaien alles. Syndicalisten, jongeren, antiglobalisten moeten weten wat er echt gebeurt. Ik kom ook om solidariteit te organiseren, relaties uit te bouwen met de revolutionaire organisaties in Venezuela, de vakbonden, de wijkcomités enzovoort. Ik wil steun verwerven, zowel politiek, moreel als financieel.

Jij schrijft voor de bladen El Militante en Topo Obrero. Wie zijn dat juist?

Dit zijn twee publicaties van twee revolutionaire stromingen in Venezuela die bestaan uit wijkactivisten, syndicalisten en actieve jongeren. Zij organiseren de mensen daar om het revolutionaire proces te versterken, het te verdedigen tegen de reactie. Er zijn immers al twee staatsgrepen geweest en zij hebben die helpen afslaan. Maar zij pleiten er ook voor om dit proces te verdiepen. Alleen als er fundamentele veranderingen worden doorgevoerd in de economische structuur van de samenleving, bijvoorbeeld door de grote kapitalisten te onteigenen, alleen dan kan het volk winnen. Wat beide stromingen gemeenschappelijk hebben, is dat ze actief opkomen voor de verdediging van de revolutie en de vooruitgang naar het socialisme.