arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ok, er moest van hot naar her gecrost en nog op het laatste moment georganiseerd en tot een kot in de nacht geselecteerd en geschreven soms en doodop 's morgens en toch vroeg opnieuw de trein op... maar werken... Neen, deelnemen aan een WSF is vooral dikken ambiance, energieboost van al die keineige mensen uit alle hoeken van de wereld die je ontmoet.

Maar heb je daar nu aan gehad, zullen mijn leerlingen volgende week maandag vragen als ik na twee weken onbetaald verlof terug voor de klas zal staan. En was het WSF in Indië wel een goede zaak met al die hamer en sikkels en het alternatieve festival Mumbai Resistance zullen meer gepolitiseerde mensen opwerpen?

Volgens mij was de sterkte van dit Wereld Sociaal Forum de voortdurende confrontatie met de armoede, de sloppen en krotten en bedelaars, de babies van 6 maanden op een stuk karton langs de straat, de gevolgen van de imperialistische globalisering dus. Het WSF 2004 was dan ook het forum van de common people, van de volksorganisaties.

Andere wereld komt vanuit de buik

De wegen op de terreinen van het WSF zagen voortdurend letterlijk zwart van het volk. De ene betoging volgde er de andere op. Steeds met zeer radicale slogans. Het ging over oorlog en imperialisme en kapitalisme en dat dat down down moest en over socialisme dat up up moest. In plaats van academische alternatieven kwam de andere wereld in Mumbai vanuit de buik. De mensen die hier voortdurend betoogden, zullen niet wachten tot ergens petieterige hervormingen komen aan de internationale instellingen die hen in miserie storten, deze mensen willen die instellingen het liefst afschaffen.

Een Wereld Sociaal Forum is ook de plaats waar je op enkele dagen tijd enorm veel contacten kunt leggen met boeiende mensen uit heel de wereld. Zo heb ik in mijn adressenboekje de mailadressen staan van activisten uit alle hoeken van de wereld. Maar vooral ook van veel Indiërs want één ding is eker: Indiërs fantastische mensen zijn. Met een fantastische keuken trouwens, maar dat is dan weer een ander verhaal.

Brasil here we come

Natuurlijk was ik ook hier als vertegenwoordiger van intal, door Gie Goris van MO*magazine op www.mumbai 2004.be omschreven als 'een samenwerkingsverband van vier kleine ngo's'. Wat op zich overigens de waarheid is al had ik daar zelf liever 'actieve' bij zien staan want in tegenstelling tot wat Gie verder laat uitschijnen hebben wij niet alleen deelgenomen aan enkele workshops op Mumbai Resistance (net als ons idool Arundathi Roy trouwens) maar vooral aan het Wereld Sociaal Forum waar we naast vele andere zaken geslaagd lobbywerk gedaan hebben voor onze campagne Health NOW en waar Dr. Colette de slachtoffers van de Amerikaanse agressieoorlog tegen Irak een gezicht heeft gegeven en wij, samen met onze Cubaanse vrienden, Cuba in het zonnetje hebben gezet.

Al bij al zeer blij dus dat we erbij waren. Moe maar voldaan zoals dat heet. En, inch'allah tot volgend jaar in Brazilië. Als het van mij afhangt, wel.

Peter Darin, Mumbai, 10h31