arch/ive/ief (2000 - 2005)

Sinds maandag 24 november houden de werknemers de directieleden van het bedrijf Sigma Coatings in het bedrijf. Dit is het gevolg van een herstructureringsaankondiging die aan 159 werknemers hun job zou kosten.

Op maandag 24 november kondigde de directie van Sigma Coatings tijdens een buitengewone ondernemingsraad haar beslissing aan om 159 jobs op de 275 te schrappen. De werknemers beslisten de leden van de ondernemingsraad vast te houden opdat ze zouden onderhandelen over het sociaal begeleidingsplan van deze herstructurering.

Toen de directie dit weigerde werden de werknemers verplicht hun standpunt te verharden namelijk de leden van de Ondernemingsraad op de vestiging te houden tot de onderhandelingen zouden starten.

De werknemers gedwongen tot het uiterste

De woede van de werknemers dateert niet van maandag, maar is een gevolg van diverse woordbreuken van de directie. Alles begon in februari 2003. De hoofdaandeelhouder Total-Fina besloot het bedrijf te verkopen aan het Amerikaanse Bain Capital.

In mei 2003 kondigde de directie een herstructurering aan met verlies van 74 jobs. Na 7 dagen staking werd een protocolakkoord ondertekend met de herstructureringsvoorwaarden. In dit akkoord werden naakte ontslagen vermeden en het brugpensioen voorzien voor de werknemers van meer dan 50 jaar, vertrek op vrijwillige basis, tijdskrediet en een loonsverlaging tot 15%. De werkgevers verbonden er zich toe alternatieven te zoeken waaronder nieuwe partners.

De discussies ter uitvoering van dit akkoord zaten goed, tot begin november tijdens een onderhandeling tussen vakbonden en patroons de directie aankondigt dat zij het akkoord niet zal nakomen. De directie weigert de brugpensioenen vanaf 50 jaar toe te kennen en wil dit wijzigen in werknemers vanaf 52 jaar en meer.

Op 17 november mislukt een verzoeningspoging. Door deze mislukking worden de bedienden een week op verlof gestuurd door de directie, die geen enkel teken van leven meer geeft. De arbeiders onderhouden de machines, zonder evenwel de directie te bespeuren.

Op 24 november roept de directie een buitengewone ondernemingsraad samen. Zij kondigt hier een herstructurering aan met het verlies van 159 jobs ( 95 arbeiders op 133 en 64 bedienden op 146)

Meer nog, naast de herstructureringsaankondiging houdt de directie niet op te provoceren. De werknemers hadden immers op 13 en 14 november twee dagen gestaakt tegen het inschakelen van onderaannemers voor het verwerken van plaatselijk geproduceerde producten.

Delokalisatie

Deze herstructurering is het gevolg van de delokalisatie van de oil caotingsproductie naar vestigingen in Duitsland en Polen. Dit is een industriële verf, vooral afgenomen door Arcelor. Ac-delegee Michel Marchet:”Deze delokalisatie werd geëist door de hoofdaandeelhouder en is totaal onterecht. Wij bewezen de werkgever dat deze verhuis naar Polen even duur was als hier blijven, naar Duistland is het zelfs duurder. Het gaat hier om een gril van de hoofdaandeelhouder die het nut van de vestiging in Manage niet inziet.”

Geen heethoofden

De werknemers reageren met waardigheid op de moeilijke situatie waaraan zij het hoofd moeten bieden Er is geen sprake van het gebruik van geweld of een slechte behandeling. Een werknemer getuigt: “ wij zijn geen beesten, maar gijzelaars van hun wreedheid en onkunde.”

Momenteel zit de situatie vast. De werknemers wachten op een teken om de onderhandelingen over het sociaal luik te starten. Jean-Luc Quebella, AC-secretaris Centre:” Wij weten zelfs niet zeker of er een budget voor een sociaal plan is. Wij vrezen dat de werkgever enkel wacht op de het eerste luik van de procedure uit de wet Renault om daarna de arbeiders zonder enige vorm van sociale begeleiding te ontslaan. Meer nog, zij oefenen chantage uit met door ons voor te houden dat er wellicht 120 jobs kunnen behouden worden indien we gematigd blijven bij de onderhandelingen over dit sociaal begeleidingsplan”