arch/ive/ief (2000 - 2005)

De uitvinding van een voordelige stofzuiger.

“ De grote strijd binnen onze maatschappij waar we leven stelt niet het goede en het slechte tegenover elkaar maar de intelligentie ten opzichte van de dommigheid. De krachten van de dommigheid zijn krankzinnig.”

Yves Michaud ( Hedendaagse filosoof)

Wij hebben een gesprek kunnen volgen tussen een bedrijfsleider en een adviseur van een financiële instelling.

De bedrijfsleider: Ik ben president-directeur van een grote industriële groep. Door het creeëren van grote hopen in de nieuwe economie, de starts-up, heb ik geïnvesteerd door schulden te maken in de jaren 90. Ik heb lij gelanceerd in winstgevende plannen, maar risicovol. Hoe moet ik het vertrouwen herwinnen van mijn aandeelhouders?

De adviseur: Ik heb een wonder middel, aantrekkelijk en revolutionair. U moet zich situeren in een wereld die voortdurend in beweging is. Een fabriek, de werknemers, indienstnemingen, sociale plannen, het zijn verplichtingen en u moet zich ervan bevrijden. De toekomst bevindt zich in het werken via netwerken.

De bedrijfsleider: Wilt u dat ik mijn bedrijf ontmantelt?

De adviseur: Ja en neen. Uw bedrijf zal geen fabriek en werknemers meer hebben. Ze zal met de winsten weer aanknopen en de aandeelhouders zullen beloond worden voor het vertrouwen die ze u gegeven hebben. Aarzelt niet! Verkoop uw fabrieken, fabricatie ateliers en uw werknemers aan hurende bedrijven. Deze zullen produceren voor uw rekening. Uw bedrijf zal alle productieacties aftrekken, zal ze externeren zodanig dat enkel financiële, ondeerzoekende en conceptie acties zullen overblijven. Stelt uw eigen bedrijven in concurrentie met elkaar. Op die manier zal u de werkenemers uit de verschillende locaties tegenover elkaar opstellen. Ze zullen op die manier voor goedkopere kosten voor u werken. U moet uw bedrijf ledigen van de substantie ‘werk’ om de mogelijkheid te geven de flexibiliteit van het werk te verbeteren. Op deze wijze zullen de winsten stijgen ten nadele van de lonen. Nog meer profijt voor de kapitaal bezitters. Mijn recept gaat verder nog. Indien een hurende bedrijf het niet haalt te produceren aan competitieve prijzen in Frankrijk, zal ze zich delocaliseren in Oost Europa of in het zuidwesten van Azië. Maakt u zich geen zorgen er is altijd een manier in deze wereld om goedkoper te latenwerken!

De bedreifsleider: Is het werkelijk mogelijk? Dit zit er uit als een kapitalistische utopie.

De adviseur: De autofabrikanten hebben een strenge saneringskure op de nobelste deel van hun activiteiten toegepast ( onderzek, conceptie, financiën…). Al de rest wordt doorgegeven aan de onderaannemers. De petroleummaatschappijen hebben quasi geen schepen meer: ze laten het door derden vervoeren met de bijhorende risico’s die u allen kent…
Deze uitwisseling die wij hebben kunnen onderscheppen brengt u aan het denken. Zou het mogelijk zijn in Brest zelf?

Spijtig genoeg ja! Vraag maar aan de werknemers van Jabil Circuit, waarvan de fabriek eigendom was van Alcatel. Het was hun president-directeur, Serge Tchuruk, die het idee gelanceerd heeft van de bedrijven zonder fabrieken. Vandaag worden hun werknemers in concurrentie gesteld met de werknemers van de locaties verkocht door Alcatel aan verschillende onderaannemers. En de delocalisatie van de productie van Brest naar China is al ondernomen. De rest kan volgen…

De Franse groepen hieronderaan vermeld passen dezelfde strategie toe. Ze hebben meerdere van hun fabrieken verkocht aan hurende Amerikaanse bedrijven:

Matra heeft aan Solectron de fabrieken van Douarnenez verkocht en Pont de Buis die herverkocht heeft aan andere onderaannemers Solas en Novatech.
Alcatel heeft de fabriek van Laval verkocht aan Flextronics en de fabriek van Sammina aan Cherbourg, aan Jabil de fabriek van Brest.
Thomson heeft Brest en Rennes afgestaan aan Nextream.

Elke gelijkaardige onderneming heeft banen afschaffingen en ontslagingen als gevolg. Dus moeten wij bijgevolg niet verbaasd zijn van het hoge werkloosheidscijfer en compressie van de lonen.

Voor degenen die nog steeds van mening zijn dat de compresie van de lonen ten voordele zou zijn van de groei, volstaat het naar de evolutie in Frankrijk te kijken.

Evolutie van de groei in Frankrijk:

5,6% als gemiddelde van de jaren 60
3,7% als gemidddelde van de jaren 70
2,2% als gemiddelde van de jaren 80
1,8% als gemiddelde van de jaren 90
Tegen 2010 voorziet men een percentage lager dan 1,8%.

Hun profijtige stofzuigers functioneren wel goed maar leiden ons rechtstreeks naar de catastrofe.

Er moet dringend een einde gesteld worden aan hun krankzinnige projecten.