arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ein-El-Hilweh, 16 september, 15h 15

Over operaties, Sabra en Shatila en over Palestijnse versus Israëlische emoties.

Sinds vandaag is het weer wat rustiger, maar de laatste dagen bijna constant doorgebracht in operatiekwartier, stukjes kogels helpen verwijderen in abominabele omstandigheden, licht dat om het uur uitvalt, 1 minuut in het donker tot de motor in gang gezet wordt. Anesthesie met de hand, we wisselen elkaar af voor de beademing van de patiënt, want een operatie an 3uur dat kan wel tellen. Als een kogel zich door het abdomen geboord heeft, moet er gecheckt worden of er perforatie van de ingewanden is. Normaal mogelijk met laparoscopie , een soort cameraatje dat in de ingewanden wordt gebracht, niet-invasief, maar dit toestel is niet aanwezig wegens veel te duur, dus noodzakelijk om heel de patiënt open te leggen, litteken over heel de borst voor een kogeltje van 3mm. En inderdaad, meestal perforatie dus noodzaak was inderdaad noodzaak. Ik mag de patiënten dan terug dichtnaaien en dan wachten op de volgende. Vandaag kwam er nog iemand langs met 10 gaatjes in zijn been!! Het aantal gewonden ligt wel wat hoger dan 15...

Maar het leven gaat hier terug zijn gewone gang, geen gespannen sfeer in het kamp, toch niet overdag, wat gebeurd is is gebeurd, de mensen moeten verder...overleven.

Sommigen herinneren het zich misschien, misschien iets gehoord op het nieuws, Maar vandaag is het 21 jaar geleden dat de Falangisten onder het toekijkend oog van de Israëli's Sabra en Chatila zijn binnengedrongen en daar een enorm bloedbad hebben aangericht. Tussen 16 en 18 september hebben ze daar bijna 2000 mensen - Palestijnen en Libanezen - omgebracht. Vanavond is er een concert ter herdenking en in het weekend was er al een receptie in het Commodore hotel. Ik vind het allemaal net iets te chichi. Gisteren was er wel een activiteit voor de kinderen. Maar ik heb niet echt het gevoel dat de mensen zelf betrokken worden. Maar ik ga toch maar eens een kijkje nemen, verslagje volgt...

NB Kleine rechtzetting: in België wordt regelmatig gezegd "de kampen van Sabra en Chatila" en dat enkel het kamp van Chatila overblijft. Dit is niet helemaal correct: Sabra is geen Palestijnse kamp en is dat nooit geweest. Hier wonen vooral arme Libanezen en in de loop van de tijd hebben er zich ook Palestijnen uit Chatila gevestigd, maar Sabra bestaat nog steeds, en was dus nooit een "Palestijns kamp" en dit wil dus ook zeggen dat er toentertijd enorm veel Libanese mensen ook koelbloedig vermoordt zijn.

Wat mij ook onlangs pas is opgevallen is dat CNN hier niet dezelfde CNN is als wij te zien krijgen in Europa en Amerika!!! Dus ze hebben hier een speciale CNN voor het midden Oosten. Waarschijnlijk iets minder pro-Amerikaans en meer afgestemd op het publiek van hier. Om maar te zeggen wat een mediamanipulatie kan doen!!

Als ik hier bv naar Al Jazeera kijk krijgen we altijd rechtstreekse beelden over Israëlische aanslagen op Palestijnen en en je ziet de gewonden wegdragen uit de kapotgebombardeerde huizen, je ziet "bloed" en je ZIET emoties. Wat ik wil zeggen is dat in België je enkel de dag nadien de ruines te zien krijgt, praktisch nooit zie je Palestijnse slachtoffers. Wel bij een Palestijnse aanslag, dan krijg je Israëlische slachtoffers te zien (en slachtoffers wekken altijd medelijden op bij mensen, dat werkt op de emoties) zodat er een enorm verschil ontstaat in "medelijden", als je geen Palestijnse slachtoffers ziet ga je ook minder makkelijk "medelijden" krijgen. Al Jazeera toont OOK rechtstreekse beelden van Palestijnse aanslagen, dus ze zijn misschien net "iets" democratischer" hier..??? Ik weet niet of het duidelijk is wat ik probeer uit te leggen, maar ik voel toch weer dat in Europa lang niet ALLE beelden passeren in de ether!!!

Joke