arch/ive/ief (2000 - 2005)

Jasser Lotfi, woordvoerder van de Afghanen, is er van overtuigd dat de Afghanen hier ook na januari 2004 nog zullen kunnen blijven. “De situatie in Afghanistan zal spijtig genoeg niet snel verbeteren.”

Van het respijt dat hij nu krijgt, hoopt hij gebruik te maken om de Belgische bevolking te doen inzien dat je geen vluchtelingen kan terug sturen naar een land dat in oorlog is. “Ik denk dat de publieke opinie in Belgie uiteindelijk wel zal begrijpen wat de situatie in Afghanistan is.”

Selma Benkhelifa, de advocate die begin deze week nog onder vuur kwam te liggen van minister van Binnenlandse Zaken Dewael, stond de Afghanen tot het einde bij. Zij noemt het akkoord een overwinning voor alle vluchtelingen.

“Ten eerste krijgt de regularisatieprocedure van 1999 waarbij vluchtelingen die hier al langer dan drie of vier jaar waren de kans kregen om een definitieve verblijfsvergunning te krijgen, een permanent karakter. Ten tweede krijgt iedereen die een asielaanvraag indient de belofte dat zijn dossier binnen een redelijk termijn behandeld zal worden. Als hij na drie maanden geen antwoord krijgt, kan hij de federale ombudsman inschakelen. Tot nu toe kon zo’n procedure anderhalf jaar aanslepen.”

Amnesty International niet politiek correct

Dat laatste punt bleek één van de taaiere noten. “Tijdens de onderhandelingen zei de federale ombudsman dat minister Dewael zijn beleid toch nooit kon afstellen op een NGO als Amnesty International. 'Die zijn toch niet politiek correct’, zei hij.”

Ondanks deze uitschuiver was de federale ombudsman toch de figuur die de onderhandelingen tot een ontknoping bracht. “De federale ombudsman was de eerste onderhandelaar waar we vertrouwen in hadden,” zegt Mohamed Nazari, een andere Afghaanse woordvoerder. “Hij was sympathiek en toonde een menselijke interesse voor onze situatie.” Jasser Lotfi was het daarmee eens. “Hij heeft het vertrouwen hersteld. Hij was misschien niet neutraler, maar hij was wel beter. We hadden alle vertrouwen verloren in Pascal Smet.”

Na 22 dagen leven in de zijbeuken van een kerk mogen de Afghanen dus eindelijk terug naar huis. Mohamed Nazari maakt grote kans op een regularisatie omdat hij hier al meer dan vier jaar is met zijn familie. Jasser hoopt eindelijk werk te vinden in de tussenperiode tot begin 2004. De drie weken zullen ze niet snel vergeten. “Hier zijn hechte vriendschappen gebouwd. De burenraad was een enorme steun. Die contacten zullen zeker onderhouden worden,” zegt Jasser.

Het was in ieder geval opmerkelijk dat de Afghanen die uit een verscheurd land komen waar verschillende etnieen elkaar bekampen, hier eensgezind bleven doorgaan tot het einde. “Samenleven is iets heel normaals. Het is de oorlog die de oorzaak is van de verdeeldheid, niet de mensen of de godsdiensten.”

This work is licensed under a Creative Commons License. --