arch/ive/ief (2000 - 2005)

De titel maakt de sfeer duidelijk die heerst op het 20ste kamp van de Vierde Internationale dat doorging van 26 juli tot 2 augustus. Zoals elk jaar was dit kamp opnieuw het trefpunt van een 450tal jongeren. Velen onder hen zijn al jarenlang van op de eerste rij geëngageerd in de sociale strijd in hun land. Voor anderen was dit eerste contact met het linkse politieke militantisme een vernieuwende ervaring. Dat maakt dat je tijdens deze ontmoetingen steeds weer de polsslag kunt meten van het verzet in Europa. De interventies in de fora, meetings en workshops weerspiegelen als het ware de debatten die binnen de sociale bewegingen leven en de vragen en contradicties waarmee jongeren die daarin actief zijn, worden geconfronteerd.

Zoals elk jaar hebben deelnemers van het kamp het moeilijk om nadien de sfeer na te vertellen aan hun vrienden aangezien het een unieke ervaring is die moeilijk onder woorden te brengen is. We moeten toegeven dat onze Portugese kameraden van de PSR er in geslaagd zijn om een kamp naar voor te schuiven dat helemaal ondergedompeld is in de sfeer van het andersglobalisme, anti-oorlogsgevoel, anti-kapitalisme en het revolutionair-socialistische project van onze internationale organisatie.

Place to be was dit jaar het Portugese São Gião in de buurt van de studentenstad Coïmbra. Op het thuisfront zag men de bosbranden, wij daarentegen genoten van de stralende zon en een verfrissende duik in de bergrivier. Al hadden sommigen toch heel wat overtuigingskracht nodig om in dit ijskoude water te springen. De Portugezen waren met betrekking tot het weer hun beloften meer dan nagekomen. Over het klimaat hoor je ons dus zeker niet klagen; al was het voor ons koude Belgen soms wel wat té warm, maar dat kon de pret niet verderven.

Portugal is niet direct bij de deur dus was op voorhand afgesproken met de Denen, Zweden en Nederlanders om een gezamenlijke multinationale bus in te zetten. Goed dus voor een brok internationale contacten en ook al een voorproefje op wat nog komen moest. De Denen vertelden ons over de Rood-groene alliantie waarin de SAP een parlementszetel heeft en de opkomst van extreem-rechts in Denemarken. De Zwitsers hadden het daarentegen over de acties tegen de G8 in Evian waarin ze samen met de Fransen zeer actief waren. Onder andere deden ze mee aan de brugbezettingen waarbij de G8-top enkele uren vertraging opliep. Achteraf gezien moeten we wel toegeven dat de busreis niet bepaald een vluggertje was en dat we dit toch moeten bekijken voor het volgende jaar.

Centraal thema dit jaar was de strijd tegen de oorlog op mondiaal vlak, vandaar ook de kampslogan “een wereld zonder oorlog is mogelijk: een socialistische”. Al moet ik achteraf zeggen dat “Sun, fun and socialism” een minstens even goeie benadering was van de waarheid. Het thema speelde zeer goed in op de activiteit van de honderden mensen die een heel jaar actief waren geweest tijdens de vele anti-oorlogsdemonstraties en –acties. De levendige actualiteit van het kampprogramma maakte van dit overigens puik georganiseerde kamp dan ook een plaats waar jonge mensen politiseren en enthousiast worden om gewapend met de uitgewisselde inzichten en ervaringen, er zelf tegenaan te gaan. Daarom zien we elkaar het nut in van een dergelijk kamp. Na dit 20ste kamp wordt nu onder de jongerengroepen van de Vierde Internationale een discussie opgezet over hoe het nu verder moet. Hoe het kamp nog beter maken, hoe nog meer inspelen op de nieuwe vormen van verzet? Het was bijvoorbeeld de bedoeling om tijdens het kamp meer praktische workshops te geven, maar niet altijd worden daar mensen voor gevonden. In een zelfbeheerd kamp zijn het de deelnemers zelf die de verschillende workshops geven. Het is dus een uitwisseling van ervaringen en kennis die ons moet versterken in ons verzet.

Terwijl het kamp vorig jaar bijna volledig was getekend door de doorbraak in de presidentsverkiezingen van onze zusterorganisatie in Frankrijk, de LCR, was het dit jaar aan onze Portugese kameraden om vol enthousiasme te vertellen over hun ervaringen in het Links Blok, een links eenheidsinitiatief, waarbinnen de PSR, de Portugese afdeling van de Vierde, een belangrijke rol speelt. Een aantal interessante dingen kwamen zo naar voren. Onder andere het opvallende feit dat ze geen vaste parlementairen hebben, maar om de zoveel maanden hun parlementairen vervangen door nieuw bloed in een rotatiesysteem. Meestal loopt dit samen met de campagne die zij voeren rond een bepaald thema. Tijdens een campagne rond onderwijsthema’s bijvoorbeeld waren hun drie parlementairen allen mensen die uit de onderwijsbranche kwamen. Ook tijdens hun campagne rond bepaalde economische problemen maakten ze gebruik van dezelfde principes. Langs de ene kant hebben ze daardoor geen vaste boegbeelden, maar langs de andere kant wegen de voordelen enorm op. Zo geven ze een kans aan jonge mensen en vooral dito vrouwen om in het parlement te verschijnen. Zo schuiven ze voor de volgende verkiezingen een gemengde ploeg (jong-oud, man-vrouw) naar voor met mensen die allen al ervaring hebben opgedaan in het parlement. Daar komt nog bij dat ze vermijden boegbeelden te creëren die na verloop van tijd “onschendbaar” worden.. Het gaat dus om een bijzonder democratisch principe op het vlak van de interne partijfunctionering.

Dit jaar niet zoveel grote namen op het programma, hoewel de interventies van Gilbert Achkar, Patrick Auzende, Léonce Aguirre, … zeer gesmaakt werden. Maar ook de tussenkomsten van de jongeren zelf getuigden van een zeer hoog theoretisch en politiek niveau. Zoals altijd moest een niet-gemengde vrouwenruimte en een open holebiruimte de ruimte scheppen voor de zelforganisatie van deze groepen op het kamp en voor debat over deze specifieke kwesties. Ook dit jaar kon ook de holebifuif weer op zeer veel bijval rekenen. Al was de eerste fuif die de Belgen samen met de Spanjaarden organiseerden wellicht nóg beter. Kortom aan sfeer en gefeest ontbrak het niet en als de fuiven eindigden dan danste men maar voort aan de bar of zong men zijn eigen (revolutionaire) liederen.

De Belgische delegatie was bescheiden, maar we kijken toch met genoegen terug naar dit geslaagde kamp. Meer dan andere jaren hadden we de kans om mensen van verschillende landen te ontmoeten. Nooit hebben we zoveel emailadressen en contacten opgebouwd voor de toekomst. In een tijd waarin internationale relaties en internationalisme aan belangrijkheid winnen, stijgt de noodzaak om dergelijke kampen te organiseren en de contacten tussen de afdelingen te bevorderen. Volgend jaar zal het kamp hoogstwaarschijnlijk doorgaan in Spanje en wellicht zelfs in de buurt van Barcelona, Catalonië. Deze belofte kregen we van onze Spaanse kameraden in de slotmeeting van het kamp. Zoals vorig jaar vermoeden we dat we wellicht veel kampdeelnemers opnieuw zullen tegenkomen in het najaar op het Europees Sociaal Forum in Parijs, op het Wereld Sociaal Forum in India, de Eurotoppen, … waar we allen zullen schreeuwen: Tout est à nous!