arch/ive/ief (2000 - 2005)

Onlangs werd op 20 juli in Genua herdacht dat Carlo Giuliani twee jaar geleden doodgeschoten werd door een politieagent. Dit ging zoals het jaar daarvoor gepaard met massale demonstraties en met grote aandacht voor dit feit door de verschillende onafhankelijke mediabronnen die de sociale beweging rijk is. Het is erg belangrijk dat we zijn dood altijd zullen blijven herinneren als het ultieme redmiddel dat de Italiaanse staat nodig achtte om haar eigen autoriteit en die van het kapitalisme te verdedigen. Deze gebeurtenis luidde zonder enige twijfel een nieuw tijdperk in waarbij duidelijk werd dat alle middelen gerechtvaardigd zijn vandaag om de anti-kapitalistische, anti-fasitische en anti-autoritaire sentimenten die zich manifesteren op de straten genadeloos de kop in te drukken. Dat is echter niet een conclusie die we enkel aan de dood van Carlo kunnen verbinden, want hij is niet de eerste en zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn die zijn leven heeft moeten geven voor de gemeenschappelijke strijd die we voeren. Het is zonder respect voor iedereen die elke dag de gevolgen van de zware repressie ondergaan als we alleen Carlo Giuliani tot martelaar verheffen.

De pijn van de onderdrukking wordt door velen over de hele wereld hard gevoeld. En het is niet alleen tijdens massale protesten zoals onlangs in Thessalonki en Evian dat activisten het slachtoffer worden van gewelddadig machtsvertoon. Voor velen begint de zware strijd pas nadat iedereen weer naar huis is teruggekeerd, en de gevangenisdeuren zich achter hen sluiten. Wanneer de slachtoffers van de staatsrepressie niet meer zichtbaar zijn op straat, betekent dat nog niet meteen dat zij niet bestaan.

Meer dan ooit proberen overheden op een internationaal gecoördineerde wijze de sociale beweging dusdanig te criminaliseren dat talloze personen onderheven zijn aan langdurige processen, boetes, surveillance, en in het ergste geval gevangenschap. In Nederland ondervinden we de gevolgen daarvan nog niet zo hevig. Hoewel het proces van Volkert van der G. toch wel degelijk als voorbeeldfunctie moet gelden voor de manier waarop de huidige democratie moet blijven bestaan, is de situatie nog niet zo uit de hand gelopen zoals in landen als Spanje, Turkije en Italië. Hier moeten anarchisten, communisten en autonomen een keiharde strijd leveren in de gevangenissen waar zij terecht zijn gekomen door maximale straffen voor feiten die doorgaans weinig opzien baren zoals het bezit van radicale literatuur, zwarte kleding of het ingooien van een ruit. De mensenrechten voor personen met subversieve ideeën worden achter de muren van de gevangenissen bij lange na niet gewaardeerd. Omdat de gevangenen volledig uit het zicht van de samenleving zijn verdwenen, worden zij in feite overgeleverd aan de haat en agressie van de staat die er alles aan doet om het verzet te breken.
Wij gaan er als Anarchist Black Cross vanuit dat de marteling en isolatie mede mogelijk wordt gemaakt door een gebrek aan steun vanuit de sociale bewegingen voor het onrecht dat activisten wordt aangedaan. Deze mensen zijn in de handen gevallen van het systeem waar zij samen met jou tegen vechten. De strijd voor hun is echter van levensbelang, want als ze toegeven aan de onderdrukking dan hebben ze niets anders over als een leeg lichaam in een cel. Zij maken net zo goed deel uit van de strijd die we met z’n allen voeren, want zij zijn het slachtoffer geworden van hun toewijding en hebben er hun vrijheid voor op moeten geven. Maar dat betekent niet dat dit het einde moet zijn van hun inzet. Met onze gezamenlijke hulp kunnen we ervoor zorgen dat de gevangenis slechts een onvermijdelijk kwaad is voor het moment en dat zij allemaal sterk naar buiten komen, en samen met ons doorgaan om te werken aan een andere wereld die mogelijk is.
Het is tijd om te laten zien waar we goed in zijn: solidariteit en betrokkenheid.

In deze nieuwsbrief willen we wat informatie geven over personen die voor hun acties in de gevangenis terecht zijn gekomen in de hoop dat je iets voor hun kunt betekenen op wat voor manier dan ook. Voor uitgebreidere informatie over gevangenen en de strijd tegen gevangenissen in het algemeen, kun je terecht op onze website: http://www.abc-holland.antifa.net of door te mailen naar anarchistblackcross@zonnet.nl

1. Maarten wacht een uitleveringsproces
2. Love to Martin
3. Free Ulla
4. Situatie voor gevangenen van Thessalonki
5. Marc Sontrop
6. Juanra kan uitgeleverd worden & nieuw adres
7. Nieuw adres Volkert van der Graaf
8. Steun nodig voor Roberto B. Catrino Lopez

1. Maarten wacht een uitleveringsproces

De Amsterdamse activist Maarten heeft op 12 augustus een uitleveringsproces. Hij wordt door de Zweedse justitie gezocht in verband met de Eurotop in Göteborg in 2001. We roepen iedereen op om dinsdag 12 augustus om drie uur op de Parnassusweg 220 (Amsterdam) te zijn voor het proces. Om te protesteren tegen het onrecht in de rechtszaken en om onze solidariteit te betuigen met Maarten.

Nog steeds is de nasleep van de in Göteborg (Zweden) gehouden Eurotop van 14-16 juni 2001 niet voorbij. In Zweden zitten tientallen mensen op dit moment nog hun belachelijk hoge straffen uit, en voor de niet-Zweden zijn de processen pas net op gang gekomen. Noren, Duitsers, Denen, Finnen en 1 Nederlander wachten op dit moment hun proces af. Maarten, een 22-jarige Amsterdammer, heeft binnenkort een proces over zijn uitlevering aan Zweden.

Hoewel er voldoende bewijs is van zijn onschuld is Maartens kans op een eerlijk proces in Zweden minimaal. Eerder gevoerde rechtszaken rondom de Eurotop hebben laten zien dat de Zweedse justitie meer waarde hecht aan het stellen van afschrikwekkende voorbeelden dan aan eerlijke rechtspraak. In Zweden zelf zitten op dit moment nog steeds tientallen mensen buitensporig lange gevangenisstraffen uit na veroordeeld te zijn zonder overtuigend bewijs.

Daarom eisen wij: geen uitlevering van Maarten en de overdracht van een eventueel proces naar Nederland.

Solidariteit met de slachtoffers van Göteborg.

Voor meer info:
http://www.steunmaarten.org
info@steunmaarten.org

2. Love to Martin

Tijdens de G8-top in Frankrijk begin juni is een jongen uit Engeland, Martin Shaw, van dertig meter hoogte op de rotsen gevallen nadat een politieagent het touw waarmee hij aan een brug in Lausanne (Zwitersland) hing los had gesneden (...). Dat terwijl Martin slechts een spandoek aan het bevestigen was, dat in geen enkel opzicht een bedreiging vormde voor de openbare orde of het gezag van de autoriteiten. Helaas is de verbazing niet eens zo groot omdat het repressieve geweld tegen activisten ongekende proporties heeft aangenomen de laatste jaren, met name tijdens internationale bijeenkomsten van economische grootmachten. Juist daarom is het belangrijk om niet terug te schrikken en hard door te gaan met het verzet tegen alles wat de repressie probeert te verdedigen, en vooral te tonen waar we sterk in zijn: betrokkenheid en solidariteit.

Martin is veroordeeld tot een lange revalidatie en veel fysieke pijn doordat zijn rug ernstig is beschadigd tijdens de val. Daarom zou het goed zijn voor zijn herstel om hem wat opbeurende woorden te schrijven naar: love.to.martin@web.de want hoewel de staat erin is geslaagd zijn lichaam te beschadigen, is het onmogelijk om de geest te verwonden.

3. Free Ulla

Op 11 maart 2003 is de Deense Trident Ploughshares (http://www.tridentploughshares.org) activiste Ulla Roder (48) gerarresteerd op beschuldiging van opzettelijke vernieling van een Tornado straaljager. Ulla heeft ook geen afstand genomen van deze aantijgingen overigens. Het toestel stond opgesteld in een hangar op de RAF Leuchars vliegbasis in Fife, Schotland. De Tornados waren betrokken bij de bombardementen op Irak waarbij de bewapening ondermeer deels bestond uit het radioactieve uranium.
In eerste instantie zou het proces van Ulla op 30 juni zijn begonnen, maar zij heeft zelf verzocht om dit op een later tijdstip te laten plaatsvinden omdat ze niet in staat was aanvankelijk om een degelijke juridische ondersteuning gereed te hebben. Haar advocaat heeft haar namelijk verteld dat hem geadviseerd is om niet de verdediging op zich te nemen op de manier zoals Ulla het wenst. Momenteel probeert ze er dan ook achter te komen of er een andere optie is om toch een goede verdediging te hebben tijdens het proces, omdat ze vindt dat dit een basisrecht is voor iedereen die beschuldigd wordt van een misdrijf.
De voornaamste juridische kwestie die deze zaak behoorlijk compliceert is het feit dat er bepaalde richtlijnen bestaan voor advocaten in Schotland die stellen dat geen enkele vorm van vernieling van bezit te rechtvaardigen is. Dit geldt altijd, ongeacht of de reden bestaat uit het voorkomen van het doden van onschuldige mensen. Trident Ploughshares heeft hier dan ook op gereageerd met de volgende boodschap: ''Moeten we hieruit opmaken dat als er iemand ervan op de hoogte is dat er mensen aan boord van een vliegtuig gaan met de bedoeling om het in het House of Parliament in Westminster te boren, en die persoon zou het toestel onklaar maken zodat het niet kan opstijgen, het dan niet mogelijk is om die omstandigheden te gebruiken in de rechtbank? Als dit het geval is, dan heeft de Schotse rechtspraak haar menselijk gevoel verloren.''

Ulla Roder heeft al vaker soortgelijke acties uitgevoerd, en is daar dan ook al meerdere keren voor veroordeeld. Ze heeft bijvoorbeeld al heel wat opzien gebaard met haar zwempartijtjes bij de zogenaamd hoog beveiligde marinebasis Faslane in Schotland, waar ze eens met verf 'Useless' op de romp van een onderzeeer had gespoten. Daarnaast staat ze ook bekend als een van de 'Trident Three' die in juli 1999 een onderzoeksschip hebben ontwapend. Later zijn ze zelfs door de rechter vrijgesproken omdat deze de actie gerechtvaardigd vond. Ook is Ulla nog eens onderscheiden voor haar inspanningen door het Zweedse parlement.

Je kunt Ulla schrijven op het volgende adres:
(Als je een kaart stuurt, let er dan op dat je niets schrijft op de andere kant op de plaats van de postzegel want de bewaarders van deze gevangenis schijnen de gewoonte te hebben om de zegel los te knippen.)

Ulla Roder
Prisoner on remand
HMI Cornton vale
Cornton Road
Stirling
FK9 5NY
Scotland

Voor meer actuele informatie over haar proces kun je terecht op de website van haar steungroep: http://www.free-ulla.org

4. Situatie voor gevangenen van Thessalonki

Op 21 juni kozen duizenden anarchisten in Thessalonki, Griekenland, in de schaduw van de EU-top buiten de stad, voor een confronterende betoging die zich richtte tegen de symbolen van macht en kapitalisme. Tijdens deze rellen was het verzet hevig en de activisten stelden zich weerbaar op tegen het zware politiegeweld. Desalniettemin konden zij niet verhinderen dat meer dan honderd mensen werden gearresteerd tijdens de rellen, waaronder verschillende personen die op geen enkele manier actief deelnamen aan de confrontaties met de politiemacht. Van deze grote groep werden 29 personen in eerste instantie gerechtelijk vastgehouden, waarna 21 van hen na het betalen van borgsommen ‘vrijgelaten’ zijn. Dat betekent dus dat er nog altijd acht mensen vastzitten, die niet de keuze werd gelaten om zichzelf weer vrij te kopen.

Nu inmiddels alweer een maand na hun arrestatie is er weinig verandering in hun situatie gekomen, afgezien van de Amerikaan Jonathan Crowell die in afwachting van uitlevering in een deportatiecel zit. In het ergste geval schijnt dit maanden te kunnen duren in Griekenland. Dit betekent overigens niet dat hem geen veroordeling boven het hoofd hangt. Wanneer het proces zal plaatsvinden wordt Jonathan, vergezeld door de FBI persoonlijk, naar Thessalonki vervoerd om daar voor de rechtbank te verschijnen. Dit naar aanleiding van een overeenkomst tussen de Verenigde Staten en de Europese Unie om Amerikaanse burgers die beschuldigd worden van een misdrijf direct te deporteren tot het proces volgt.
Verder zijn twee Griekse jongeren ovegeplaatst naar de gevangenis in Athene, waar zij verblijven zonder enige verder steun van buitenaf. Er is vrijwel niets bekend over hen tot op heden omdat zij individueel naar Thessalonki zijn afgereisd en niemand daarom enige informatie over deze jongens heeft. Er wordt vanuit gegaan dat ze van het platteland komen en op geen manier politiek georganiseerd zijn. Dit berust echter op speculaties want spijtig genoeg hebben ze geen familie waarmee contact opgenomen kan worden om zorg te dragen voor hun zaak en verdere informatie. Zij zijn dus geheel overgeleverd aan de handen van de Griekse justitie, en zullen dat blijven zolang niemand hun belangen wil behartigen.
Voor de overige vijf personen is de situatie vanaf het begin vrijwel hetzelfde gebleven. Zij verblijven allen in dezelfde gevangenis in Thessalonki, zij het in afzonderlijke cellen en op verschillende verdiepingen. Voorlopig kunnen ze bezoek ontvangen van hun advocaat en familie in de eerste en tweede graad, mits met dezelfde achternaam. Het is echter mogelijk voor een enkele persoon om zich als verloofde voor te doen, en dat schijnt ook al te gebeuren, zodat ook vrienden en andere betrokkenen hun weg kunnen vinden naar de gevangenen. De mensen mogen een bedrag van ongeveer 350 euro per maand uitgeven aan zaken als toiletartikelen, telefoonkaarten, postzegels en sigaretten. Zij kunnen dergelijke dingen kopen in een soort supermarkt binnen de gevangenis. De steungroep heeft nu een regeling getroffen waarbij ze iedere gevangene elke maand een vast bedrag op hun bankrekening storten dat ze vrij kunnen gebruiken. Daarnaast is het toegestaan om hen brieven, kranten en tijdschriften op te sturen. Iets anders zoals telefoonkaarten, kleding, geld, eten of boeken is niet mogelijk. Deze personen kunnen verder ook geen telefoontjes ontvangen, maar mogen weer wel een radio hebben. Er wordt nu geprobeerd om deze zo snel mogelijk bij de gevangenen te krijgen. Een groep in Thessalonki heeft ook al gezegd dat ze een radioprogramma speciaal voor deze mensen aan het regelen is dat dan wekelijks uitgezonden zou moeten worden voor hen.

De laatste weken is er echter wel het een en ander gebeurd omtrent de beschuldigingen van de vijf mensen die nu in Diavaton, de gevangenis in Thessalonki, zitten. De advocaat van Simon Chapman, een Engelse activist, heeft verklaard dat alle acht personen die nu in detentie zitten simpelweg erbij gelapt zijn. De autoriteiten hebben er hun uiterste best voor gedaan om hen allemaal van de juiste attributen te voorzien om een spectaculaire beschuldiging ‘waterdicht’ te maken. De advocaat sprak dit uit na de vondst van verschillende foto’s en videobeelden waarop te zien is dat zijn cliënt Simon een zwarte tas in zijn handen wordt gedrukt door een agent. Er zijn beelden waarop dezelfde agenteven daarvoor deze tas met zeven molotov cocktails ergens van de straat opraapt, en er vervolgens nog eens twee bijlen in stopt. Simon daarentegen draagt op de beelden van zijn arrestatie alleen maar een blauwe rugzak. De zwarte tas duikt later pas ineens op in zijn handen nadat hij in elkaar was geslagen door de politie. Dit is zelfs bevestigd door andere organisaties zoals het Greek Social Forum.
De andere gevangen worden allemaal beschuldigd van het vasthouden van een molotov cocktail tijdens de arrestatie, wat het alleen maar aannemelijker maakt dat al deze aantijgingen niet op bewijslast zijn gebaseerd. Al was het alleen maar om het simpele feit dat wij ons niet kunnen voorstellen dat iemand een molotov in zijn hand houdt terwijl er agenten aanstalten maken om je te arresteren. Dat neemt echter niet weg dat deze aanklacht voorlopig wel blijft gelden. We kunnen op het moment helaas niets meer zeggen over de bewijzen tegen de overigen, want hun arrestatie was niet zoals die van Simon te zien tijdens een Griekse journaaluitzending.
Natuurlijk kan uit de omstandigheden ook het een en ander uitgelegd worden, want Souleiman Dadouk, ook bekend als Kastro, werd naar eigen zeggen gearresteerd terwijl hij pamfletten over immigratiezaken aan het uitdelen was ver van de ongeregeldheden. Voor hem is deze beschuldiging echter niet van groot belang, want hij weet de uitkomst van zijn proces toch al. Kastro is namelijk een immigrant uit Syrië die zijn geboorteland heeft moeten ontvluchten 13 jaar geleden omdat hij veroordeeld was tot de doodstraf. In Griekenland is hem politiek asiel geweigerd, maar hij is er toch in geslaagd geweest sindsdien daar toch te verblijven. Gedurende die lange periode is hij ook actief betrokken geweest bij de sociale strijd zoals o.a. in een bouwvakbond en verschillende organisaties voor migranten en vluchtelingen. Omdat hij zogenaamd ‘illegaal’ in Griekenland verblijft, probeert justitie hem nu uit te zetten en hem op deze manier dus de dood in te jagen.
Dan is er ook nog de zaak van Fernando Perez Gorraiz uit Spanje. Vanaf het begin werd hij door de plaatselijke autoriteiten in de media afgeschilderd als een Baskische anarchistische terrorist die in 23 landen wordt gezocht. Dit is een onmogelijke beschuldiging omdat er niet zoiets bestaat als een Baskische anarchistische terreurgroepering. De ETA is nationalistisch, en dus alles behalve anarchistisch. Daarnaast woont Fernando in Castilla en niet in Baskenland, wat het verhaal alleen maar ongeloofwaardiger maakt.
Over de andere twee gevangenen, Carlos Martin Martinez uit Spanje en Spyros Tsitsas uit Griekenland, doen voorlopig nog geen wilde verhalen de ronde afgezien van de gebruikelijke molotov cocktails.

De zaken van de acht personen zijn gelijk getrokken. Voor allen geldt nu de beschuldiging van verzet tegen autoriteiten (?), rellen, en het bezit van explosieven. Het proces van alle gevangenen zal nu samengevoegd worden en als één geheel beschouwd worden. De straffen zouden daarom dan ook even zwaar uit moeten pakken. Dat is natuurlijk onmogelijk wanneer je beseft dat Kastro de doodstraf wacht als hij werkelijk aan Syrië wordt uitgeleverd.
We kunnen dus alleen maar hopen dat een onafhankelijke rechter zijn taak serieus neemt en het recht ook werkelijk laat gelden voor hen die het verdienen en de politie veroordeelt voor de misdaden die ze hebben begaan tegenover alle activisten die ze hun stem hebben ontnomen in Thessalonki. Er mag geen rust in de straten komen voordat de wereld is ontdaan van zulk onrecht!

Griekenland zal volgend jaar de Olympische Spelen organiseren en in dat verband kunnen we druk uitoefenen op Griekse ambassades en toeristenbureaus door op die plekken op allerlei manieren duidelijk te maken wat er werkelijk gebeurt in dat land. Het laatste wat Griekenland tijdens de Spelen kan gebruiken is het imago van een land dat mensen onschuldig opsluit, mishandelt en uitlevert aan dictatoriale regimes die de doodstraf uitvoeren op politieke gevangenen.
Tevens kunnen we brieven schrijven aan de ambassade in ons eigen land en hen verzoeken om hun regering te adviseren de aanklachten tegen de 29 van Thessalonki in te trekken en de acht gevangenen onmiddellijk vrij te laten.

Voorlopig kun je de gevangenen ook persoonlijk schrijven en duidelijk maken dat niet iedereen gelooft in de leugens van de staat en het kapitalisme dat zij proberen te beschermen.
De namen van alle vijf in Thessalonki en de talen die ze in ieder geval spreken zijn:
Spyros Tsitsas (Grieks, misschien Engels), Simon Chapman (Engels), Carlos Martin Martinez (Spaans), Fernando Perez Gorraiz (Spaans) en Souleiman 'Kastro' Dadouk (Syrisch-Arabisch, Grieks).

Dikastikes Fylakes
Diavaton
54012
Thessaloniki
Greece

Belangrijk: Vermeld je eigen adresgegevens op de achterkant van de envelop anders wordt de post absoluut niet doorgelaten.

De bankrekening voor donaties ter tegemoetkoming van alle proceskosten en levensonderhoud voor de gevangenen is opgeheven door de autoriteiten in Thessalonki. Al het geld dat vanaf nu hierop gestort wordt, zal niet op de juiste plaats terecht komen! Meer nieuws hierover zodra die voorhanden is.

Verdere informatie over de situatie van alle gevangenen van Thessalonki zal op onze website te vinden zijn in de toekomst.
In Thessalonki zijn er nu drie groepen actief die ieder een afzonderlijke taak hebben ter ondersteuning van de processen en de gevangenen. Je kunt hen bereiken op de volgende adressen: 1) Voor nieuws en communicatie met groepen wereldwijd contacts2003@disobey.net 2) direct contact met gevangenen en hun behoeften solidarity2003@disobey.net 3) voor financiële zaken financial2003@disobey.net

Iedereen achter de muren van de gevangenis is een deel van onze strijd voor een rechtvaardige wereld!

5. Marc Sontrop

Deze Belgische anarchist heeft ondertussen al veertig jaar van zijn bestaan op verschillende manieren in detentie gezeten. Marc is door zijn vroege ervaringen met het gevangeniswezen actief geworden in de strijd tegen deze vorm van repressie en het 'oplossen' van sociale problemen door middel van detentie. Zijn pogingen om deze kwesties bespreekbaar te maken hebben er uiteindelijk verschillende malen toe geleid dat hij wederom in gevangenschap moet verkeren. Marc is op zoek naar mensen die met hem willen corresponderen in het Frans om ideeën uit te wisselen en enigszins betekenis te geven aan zijn huidige gevangenschap.

Men kan hem schrijven, met een aantal postzegels bijgevoegd:

Marc Sontrop
679.2005520.
Prison de Verviers
81 Chaussée de Heusy
4800 Verviers
Belgie

Meer informatie over hem op onze website.

6. Juanra kan uitgeleverd worden & nieuw adres

Minister Donner van justitie heeft besloten zijn goedkeuring te geven aan de uitlevering van Juanra. In vier pagina's wordt duidelijk gemaakt dat hij de uitspaak van de rechtbank op alle vlakken overneemt, behalve op het punt waar de rechtbank enige garanties stelde aan de uitlevering. (Juanra niet in anti-terreur-detentie plaatsen.) Uitleveren dus zonder voorwaarden. Inmiddels heeft Victor Koppe (Juanra's advocaat) een kortgeding aangespannen tegen de staat.
De beslissing van Donner kan niet los gezien worden van de anti-terreurhetze waar Nederland hard aan mee werkt. Zelfs het minimale advies van de rechtbank om Juanra bij aankomst in Madrid niet in `incomunicado’ detentie te plaatsen wordt nu door Donner terzijde geschoven. Overnemen van het advies van de rechtbank zou een diplomatiek schandaal veroorzaken en daar heeft Donner blijkbaar geen behoefte aan. De minister toont met zijn beslissing aan dat hij zich niet interesseert in de schending van Juanra's burgerrechten.

Verder is Juanra overigens overgeplaatst. Je kunt hem nu schrijven op het volgende adres:

Juan Ramon Rodriguez Fernandez (Juanra)
Postbus 41901
1009 CE Amsterdam

Meer informatie over Juanra kun je vinden op de website: http://www.freejuanra.org

7. Nieuw adres Volkert van der Graaf

Volkert van der Graaf
reg.nr. 3394879
Demersluis 4/1
HJE Wenckebachweg 48
1096 AN Amsterdam

8. Steun nodig voor Roberto B. Catrino Lopez

Op 15 mei ll. begonnen de gevangenen in het FIES regime in Mallorca een wandelstaking om te protesteren tegen hun dagelijkse leefomstandigheden in isolatie en voor de 4 basiseisen (afschaffing van de FIES en iedere vorm van isolatie, einde aan de verspreidingen, vrijlating van alle gevangenen die ongeneeslijk ziek zijn, vrijlating van alle gevangenen die 20 jaar hebben gezeten). Die gevangenen zijn o.m. Michele Pontolillo, Moreno Lindez, Manuel Torres, Carlos Barrera en Roberto B. Catrino Lopez.

Roberto B. Catrino, die op dat moment in het ziekenhuis lag na een operatie, werd door de gevangenisautoriteiten als aansteker van deze collectieve actie aangeduid. Hij werd daarop in de ziekenafdeling van de gevangenis in isolatie ondergebracht en er werd gedreigd met een overplaatsing naar Jaén (één van de ergste gevangenissen van het land). Dit nadat hem, op 9 mei 2003, nog werd toegezegd dat hij in een minder restrictief regime zou worden geplaatst (2de fase van 1ste graad, waarna hij dan naar een normaal regime zou kunnen overgaan). Ook hoopte hij dat hij zou worden overgeplaatst naar Zuera (Zaragosa) of een andere gevangenis in Catalonië, dicht bij zijn familie en vrienden.
Hierop kondigde Roberto aan in honger- en dorststaking te gaan. Actie die ernstige gevolgen kan hebben, zeker gezien zijn gezondheidstoestand - Roberto is seropositief en herstellende van de operatie.

Roberto B. Catrino Lopez is al 13 jaar opgesloten, waarvan de laatste 11 jaren in het FIES isolatieregime. Hij werd al 37 keer overgeplaatst, steeds onder strenge beveiliging, over heel Spanje. Hoewel ernstig ziek, staat het justitieapparaat erop dat hij nog 5 jaar zit, tot 9/9/2008. Zijn zeer strijdbare geest en houding hebben hem de continue pesterijen opgeleverd van de gevangenisautoriteiten, in het bijzonder van de Dirección General de Servicios Penitenciarios y Rehabilitación (DGSPR), afhankelijk van het departement van justitie van de Catalaanse regering. De DGSPR ging zelfs zover te beweren dat Roberto helemaal geen familiebanden meer heeft in Catalonië, een leugen om de eigen gevangeniswet, die zegt dat een gevangene zo dicht mogelijk bij zijn thuis moet worden opgesloten, en het positieve advies van de directie van de gevangenis van Mallorca en van de Directoraat-Generaal van de Penitentiaire Instellingen te Madrid, te kunnen omzeilen. Aldus, en met de bewering dat hij een conflictuele en gevaarlijke gevangene is, wordt hij al jaren ver van zijn familie en vrienden gehouden.

Op 31 mei wordt Roberto dan overgeplaatst van Mallorca naar de gevangenis van Picassent (Valencia) waar hij na een kort verblijf in de La Modelo gevangenis in Barcelona op 2 juni arriveert. Opnieuw wordt hij in isolement - FIES 1 regime - geplaatst.

Schrijf steunkaarten naar Roberto:

Roberto B. Catrino Lopez
C.P. Picassent 3
Apt. 1002
46220 Valencia
Spanje

(vertaling door ABC Gent)

Kijk op onze website om te zien wat je nog meer kunt doen om te proberen de situatie van Roberto te verbeteren.