arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vorig jaar reisden 8 jongeren op initiatief van de NGO Geneeskunde voor de Derde Wereld vzw (lidorganisatie van intal, international action for liberation) naar Palestina. In Palestina leerden ze dat de Palestijnsen vier noodzakelijke eisen naar voren schuiven: stopzetting van de bezetting, onafhankelijke staat Palestina met als hoofdstad Jeruzalem en de terugkeer van alle vluchtelingen. Vandaag verblijven 3 jongeren uit de vorige reis opnieuw in het Midden-Oosten.
Ze maken deel uit van de Che Leila Jongerenbrigades die in Jordanie, Libanon en Syrie willen te weten komen wat de situatie is van de 4 miljoen en een half Palestijnse vluchtelingen buiten Palestina.
Ondertussen verblijven we al een paar dagen in Jordanie. Om 17 u plaatselijke tijd reizen we door naar Syrie.
Op die enkele dagen hebben we onder andere een vluchtelingenkamp bezocht en vele Palestijnse jongeren ontmoet. Samira, die vorig jaar meeging naar Palestina, zei daarover: als ik mijn ogen sluit ben ik in Palestina. En inderdaad, Palestina is nooit ver weg. Ook niet letterlijk. Vanuit de Jordaanse kant van de Dode Zee konden we Palestina zien en zelfs ruiken.
We zien hier ook dat de roadmap tot mislukken is gedoemd: zolang de terugkeer van de 4.5 miljoen vluchtelingen niet is geregeld zal er geen vrede zijn. We interviewen Bader, we interviewen Ahmed, we hangen rond en roken arguillah met Bilal en onze eigen Bahaa en we willen allemaal hetzelfde: terugkeren naar hun dorp dat velen slechts kennen uit de verhalen van grootvaders of andere familieleden.
Kinderen in het vluchtelingenkamp zijn 3 of 5 jaar oud: ze zijn een beetje verlegen maar zingen niettemin oorverdoverend: nu ben ik klein en een gastje die leeft in een kamp, als ik groot ben zal ik terugkeren naar Palestina.

Peter Darin, Amman, 10/07, 13.07h

Berichten uit Libanon en Syrie volgen.