arch/ive/ief (2000 - 2005)

Blauwe zwaailichten gaan de golf van brandende toortsen vooraf. Honderden jonge mensen dragen hun vlammend vuur doorheen de Bondgenotenlaan. Bondegenoten van de vredeswind die door de hele wereld vliegt. Hun kreten golven door de stad: one two three four...we don't want your bloody war.
Als gewijde wierook hangt de geur van fakkels over de menigte. Ze zingt, ze loopt en springt. De djembé geeft het ritme aan; het koor zingt uit de diepte van het hart van deze beweging.
De stoet zoekt de symbolen van de stad. Het vertrekt aan het stadhuis, symbool van de vrijheid der burgers; 't gaat verder richting station, symbool van de verbinding met de rest van de wereld; ze zit neer voor de kazerne, symbool van agressie en onderdrukking. De roep weerklinkt: "Verzet, verzet internationaal, tegen de oorlog van het kapitaal!"
De stad leeft mee met het straatprotest. Aan vele vensters hangt een slogan tegen de oorlog; mensen staan in hun deuropening of hangen door hun venster gelegen op een hogere verdieping. Ze zijn van alle nationaliteiten.
Alvorens te ontbinden wordt nog voorgelezen uit het dagboek van de oorlog. Nieuwe acties worden aangekondigd. Een nooit nog te stoppen beweging van mensen die alweer afspreken voor de volgende actie.