arch/ive/ief (2000 - 2005)

Lenteoffensief (21 maart, overdag)

21-03-2003

Vandaag bezoeken we het kinderhospitaal Saddam, goed bekend bij al wie eerder in Irak was. Het is vrijdag, rustdag, maar het hospitaal draait zoals op een gewone werkdag.

Normaal is dit een medisch hospitaal, er worden bijna geen operaties gedaan. Nu is nog slechts één medische vleugel, al de rest is aangepast om gekwetsten te kunnen behandelen.

Normaal liggen hier 160 kinderen, nu nog slechts 20 à 30. De ouders namen hun kinderen mee, ondanks hun conditie, liever dan ze in het centrum van Bagdad te laten.

Zo'n twintig leukemiepatiëntjes, die een zware behandeling nodig hebben, zitten nu thuis met een paar pilletjes. Ze zullen sterven. Ook andere kinderen die het hospitaal verlaten zullen sterven, bij gebrek aan medische zorgen. Daar trekken de VS en de anderen zich niets van aan.

Het personeel holt af en aan, heel efficiënt. Heel de urgentiedienst is aangepast. De grote zaal op het gelijkvloers is leeg gemaakt om er gekwetsten in op te vangen.

We krijgen een rondleiding van dokter Hamed, in looppas. Hij is verantwoordelijk voor de specialisten in opleiding. Hij heeft geen minuut te verliezen, antwoordt telkens in het voorbij gaan op vragen van een patiënt, een verpleegster... Een hels ritme.

Zieke kinderen komen overdag op consultatie in een klein kabinet ingericht op het gelijkvloers. De raadplegingen gebeuren collectief en snel. Iedereen komt zijn voorschrift afhalen en gaat dan in de file staan bij de apotheker. Om reserves op te slaan?

's Nachts is de urgentiedienst op de verdieping ondergebracht. Vannacht hebben de dokters zo'n 70 à 80 patiënten gehad.

Veel maag- en darmklachten en ernstige parasieten. En dan willen de VS de waterzuiveringscentrales bombarderen. Al die kinderen, die al ondervoed zijn en geen enkele reserve hebben, zullen ook sterven. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Ik bewonder de jonge dokter die alles organiseert om op het ergste voorbereid te zijn.

De neonatale afdeling draait ook maar er is geen tijd voor een bezoek. Ik hoop dat de couveuses in betere staat zijn dan twee jaar geleden. Toen al was er gebrek aan zuurstof, aan onderdelen voor de couveuses...

Het hospitaal wacht op de eerste gekwetsten

Op de 4de verdieping zijn twee operatiekwartieren ingericht. Daar kunnen we niet binnen, ze zijn tip top in orde, het personeel wacht en brengt alles in orde voor het geval dat... Er staan 25 bedden voor de eerste gekwetsten.

In de reanimatiezaal staan vier bedden. Ook die is gesloten om alles schoon te houden. De andere verdiepingen kunnen snel in staat van paraatheid gebracht worden als dat nodig is. Een verschrikkelijke gedachte.

De voorraad basismedicamenten blijkt momenteel toereikend te zijn. Er is wat reserve om tegemoet te komen aan de huidige vraag maar wat moet er daarna gebeuren?

Er is een versterkte personeelsbezetting voorzien, vooral voor de nacht: 14 dokters en 75 verpleegsters meer, naar gelang de noden.

Ik sta vol bewondering voor deze gezondheidswerkers, met hun doorzetting, hun competenties, hun discipline, hun bescheidenheid. En zo efficiënt. Het lijkt wel routine, een urgentie als een andere.

Menselijk schild

Ook de mensen die uit heel de wereld een Human Shield zijn komen vormen (HS noemen ze hen hier) houden het vol. Ze zien de Amerikaans helikopters over de terreinen vliegen die ze helpen beschermen. Er wordt gezegd dat die helikopters hen op een dag zullen komen weghalen om daarna te kunnen bombarderen, in alle ‘wettelijkheid'...

Wij leggen hen uit dat de Irakezen de installaties gekozen hebben die vitaal zijn voor de volksgezondheid: het waterzuiveringstation, de elektriciteitscentrale, raffinaderijen, voedselsilo's... Dat wat nodig is om de bevolking te laten overleven.

De HS-mensen hangen echt aan mekaar. Veel informatie gaat de wereld rond dank zij hen.

Bedankt iedereen…

Aan iedereen vertellen we over het protest in België en in andere landen tegenover de Amerikaanse agressie. Dat is heel belangrijk voor het moreel van al wie hier is. Bedankt.

Ik weet dat de delegatie van Caterpillar een stakingsaanzegging heeft gedaan. Hen in het bijzonder wil ik hartelijk bedanken. Dat arbeiders van zo'n grote Amerikaanse multinational zo'n radicaal standpunt innemen tegen de oorlog, voor het Iraakse volk, daar is iedereen hier diep van onder de indruk. Bedankt Antonio en alle anderen.

Ik ben echt geschandaliseerd door de houding van de Belgische regering die uiteindelijk toch de Amerikaanse bommenwerpers zal laten overvliegen. Mét de groenen! Zien zij dan niet wat er hier gebeurt? Ze zeggen dat ze tegen de oorlog zijn maar wat doen ze?

Ik lees ‘Zabida en de koning', een verhaal uit de Duizend en één nachten. Irak, wat een land! Wat een fascinerend volk!