arch/ive/ief (2000 - 2005)

Dr. Colette Moulaert: "Alles OK met ons hier. Vannacht zijn er drie uur lang bombardementen geweest. Sommige daarvan op een paar honderd meter van ons, hoogstens een kilometer. Je heb ons Hotel Palestine, dan de Tigris, en het was juist aan de overkant. We weten niet wat er precies geraakt is. Volgens de Iraakse tv zijn er veel gewonden gevallen in Basra. Maar blijkbaar hebben de Irakezen zich goed verdedigd en heeft het VS-leger het niet gemakkelijk gehad. Irak zegt een Amerikaans vliegtuig te hebben neergehaald. Er zouden ook al Amerikaanse slachtoffers zijn gevallen."

Ben je met je collega dr. Geert Van Moorter tijdens de bombardementen naar de schuilkelders gegaan?

Dr. Colette Moulaert: "Neen, zegt ze lakoniek, want de Irakezen hebben ons dat niet gevraagd. Men zegt hier dat de schuilkelders niet veel nut hebben, ze verwijzen daarvoor naar Al-Ameriya. Die burgerschuilkelder werd tijdens de eerste Golfoorlog geraakt door een precisiebom, die 408 doden maakte.

Hebben jullie nog hospitalen kunnen bezoeken?

Dr. Colette Moulaert: "We wilden er naartoe samen met de journalisten, maar zij hadden andere objectieven dan wij, en het is niet gelukt. Vanmorgen willen we werk maken van de officiële toelating om medisch werk te mogen doen. We willen graag de volgende nacht in een ziekenhuis doorbrengen. We hebben hier een fantastisch team, met onze Algerijnse vrienden. Bij hen is ook een Jordaanse chirurg. Hij wil met ons équipe vormen. Dat zou mooi zijn: een urgentie-arts (Geert), een pediater (Colette) en een chirurg."

En hoe reageren de gewone Irakezen op de bombardementen?

Dr. Colette Moulaert: "We hebben niet veel mensen kunnen spreken, er blijft trouwens erg weinig volk in Bagdad. Wie kon, is vertrokken naar het platteland of heeft zijn familie daar in veiligheid gebracht. Hier in de stad is men blijkbaar voorbereid op een lange en harde oorlog."

Colette vraagt me hoe de mensen in België, in Europa, in heel de wereld reageren tegen de oorlog. Ik vertel over de duizenden betogers in Brussel, Antwerpen, Gent en andere steden. Over de honderdduizenden in Madrid, Rome, Parijs, Berlijn, Londen, Washington, New York, Boston. Over de scholieren die naar buiten zijn gegaan om te manifesteren. Over de betogers in Brussel die voor de VS-ambassade bleven staan van lang vóór 17u tot lang na 20u. "Dat is formidabel, roept Colette uit. Dat zal voor iedereen hier prima zijn voor de moraal!"

Ik zeg Colette ook dat op de betoging veel mensen me vroegen om hun steun en hun dank over te brengen aan haar en Geert in Bagdad. Ze zegt me nog dat vredesactivisten van het ‘Human Shield' zich nog steeds bij civiele doelwitten bevinden, die binnenkort kunnen aangevallen worden… "Jullie moeten het verzet tegen de oorlog vergroten, zegt ze. Kan er niet worden opgeroepen om te staken? Vraag dat alleszins aan mijn vrienden bij Caterpillar! Toevallig bevinden zich nog twee kinderen in ons hotel. Als je de angst in hun ogen ziet… Het is echt noodzakelijk deze oorlog te stoppen!"