Een regering van de rijken voor de rijken
"Een regering van de rijken voor de rijken", zo werd in de officiële media in Singapore de aantredende regering van George W. Bush jr. bestempeld. Zelden was de top van het Amerikaans bedrijfsleven zo aanwezig in het Witte Huis. Bewindslieden die niet uit een groot bedrijf komen, vormen er een kleine minderheid. Olie- en wapenindustrie zijn prominent aanwezig. Is hier geen sprake van belangvermenging daar oorlog de aandeelhouders van die bedrijven flinke winst zal opleveren?
(meer...)
V E R D E R :
Selecteer de artikels die u wilt lezen door op de titel te klikken:
De Veiligheidsraad als "Internationale gemeenschap"?
"We zitten op de lijn van de VN", antwoordde een commentator van De Standaard op de vraag wat nu de houding van de krant was. Op de lijn van de VN? Wat is dat dan? In de eerste plaats betekent het: geen eigen mening hebben of er niet durven voor uitkomen. Want was is de lijn van de V N wetende hoe een beslissing van de Raad tot stand komt. Niet in de openbare discussies, wel achter de schermen. Met andere, zeer beproefde, middelen. Daaronder chantage, beloften, omkoperij.
De ‘democratie' opleggen in het Midden Oosten?
De Amerikaanse regering schoof in de laatste fase van haar offensief voor de oorlog tegen Irak een argument uitdrukkelijker naar voor: Irak democratiseren als aanloop tot de democratisering van de Arabische en zelfs islamitische wereld. Maar totnogtoe heeft Washington het altijd opperbest gevonden met zijn niet-democratische bondgenoten in de Arabische wereld. En die bondgenoten zijn als de dood voor democratisering. Echte democratisering zou trouwens lang niet de verhoopte pro-westerse regering opleveren. Het democratiseringsargument is dan ook met meer dan één korrel zout te nemen.
Brits kolonialisme speelt Irak nog altijd parten
De Amerikanen hebben al mooie plannen opgesteld om Irak, als eenheidsstaat in zijn huidige vorm, te besturen. Het zou hen geen kwaad doen als ze het Britse koloniale verleden zouden bestuderen. Dat ligt aan de bron van een reeks problemen die Irak nog altijd teisteren en waarmee de Amerikanen onvermijdelijk zullen te kampen krijgen.
Wie bedreigt Turkije?
De Navo besliste, na enig tegenstrubbelen van de Belgische regering, Turkije militaire bescherming te bieden. Deze lidstaat van de Navo grenst immers aan Irak en loopt volgens de Atlantische Alliantie dus gevaar te worden aangevallen. Het lijkt eerder Irak dat bescherming tegen Turkije nodig heeft: 80.000 Turkse soldaten staan klaar om Irak binnen te vallen. Officieel om vluchtelingenstromen op te vangen. Maar Ankara koestert al langer plannen voor de annexatie van het olierijke Noord-Irak.
Olie in de Golf
De crisis rond Irak draait natuurlijk rond veel meer dan massavernietigingswapens en de dictatuur van Saddam Hoessein. De inzet is veel groter en overstijgt de kwestie Irak: het gaat over de verdere uitbouw van de enige supermacht tot een machtig imperium dat zich het recht toemeet om terug te grijpen naar de aloude koloniale recepten van militaire en economische controle.
De OPEC
De inzet van de crisis is de OPEC, de Organisatie van de olie-uitvoerende landen. Ze werd opgericht op de Conferentie van Bagdad (10 tot 14 september 1960) door Iran, Irak, Koeweit, Saudi-Arabië en Venezuela. Bij de vijf stichtende leden zouden er in de loop der jaren nog acht bijkomen.
Israël grootste schenner VN-resoluties
In 1948 werd Israël het lidmaatschap van de Verenigde Naties geweigerd omdat het weigerde mee te werken met de bemiddeling van de VN en omdat joodse terroristen hun bemiddelaar, graaf Folke Bernadotte, vermoordden. In mei 1949 werd het via resolutie 273 van de Algemene Vergadering wel toegelaten, onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat het onvoorwaardelijk de resoluties van de VN zou eerbiedigen. Wat nooit gebeurde. Sedertdien heeft Israël zich ontpopt als de kampioen van het niet-naleven van de VN-resoluties. Waarmee het in feite zijn eigen legitimiteit en bestaansrecht ondergraaft.
Verkiezingen in Israël maken voor Palestijnen geen verschil
28 januari 2003. Een mijlpaal in de geschiedenis? Ja en nee: Ja, voor de Israëlische verkiezingsgeschiedenis, want Likoed won nog nooit zoveel zetels, en Labor moest het nooit eerder met zo weinig zetels stellen. Nee, want iedereen is de dag alweer vergeten: Irak overstemt alles. Een verandering?Ja en nee: Ja, misschien, een beetje, althans als er niet weer een 'regering van nationale eenheid' wordt gevormd. Nee, want 9 kansen op 10 haalt ook deze samenstelling de volle 4 beleidsjaren niet, En voor de Palestijnen maakt het al zeker geen moer verschil.
Nieuwe etnische zuivering in de maak. "Transfer" van Palestijnen opnieuw op de Israëlische politieke agenda.
In de aanloop naar de parlementsverkiezingen van 28 januari laatstleden werd in Israël een reeks beangstigende opiniepeilingen gepubliceerd. Zo bleek 20% van de Israëlische kiezers bereid te zijn voor de fascistische partij Kach te stemmen, als deze partij tenminste opnieuw de toestemming zou krijgen aan de verkiezingen deel te nemen. Eén van de stokpaardjes van Kach (en zijn oprichter, de in 1990 vermoorde Amerikaans-Israëlische rabbijn Meir Kahane) is de "transfer" van de Palestijnen – een eufemisme voor de gewelddadige verdrijving van de Palestijnen uit de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook, Oost-Jeruzalem en uit Israël zelf (waar 20% van de bevolking nog steeds Palestijns is).
Intifada of Oorlog(3)
Het derde en laatste deel over de Intifada. Waarbij de aandacht gaat naar de demonisering van Arabieren en Palestijnen. Arabieren worden, in de Westerse populaire media, steeds verondersteld een jihad, een heilige oorlog te voeren. Arabieren worden steevast begrepen als ‘Islamieten' door de modale nieuwsconsument. Het is dan ook niet verwonderlijk als de opstand beschreven wordt als ‘Arabisch' en ‘dus' ‘islamitisch' geweld. De link naar de Jihad popt spontaan op bij de nieuwsconsument. In tegenstelling tot Israël dat steeds gepresenteerd wordt als een joodse, democratische natie en dus een vertrouwde, ‘normale' natie zoals ‘wij', worden de Palestijnen gezien als inherent ‘gewelddadig', ‘fundamentalistisch' en ‘terroristisch'.
Bosnië, geen model voor anderen
De "internationale gemeenschap" die vrede en stabiliteit brengt na een "humanitaire interventie"? We hebben in Europa al enkele experimenten lopen, namelijk op het grondgebied van het vroegere Joegoslavië – Bosnië-Herzegovina, Kosovo, Macedonië. Meer dan zeven jaar na het afsluiten van de Dayton-akkoorden is er in Bosnië inderdaad betrekkelijk vrede. Verder zijn er weinig redenen tot juichen, blijkt uit de verslagen van instanties van die "internationale gemeenschap" zelf en van mensenrechtenorganisaties.
I N T E R V I E W :
Amerikaanse wapentransporten op Belgisch grondgebied.
Dirk Van der Maelen pleit voor nieuwe akkoorden met ‘veiligheidssleutel'
Dirk Van der Maelen, fractieleider van de SP.A in de Kamer, pleit in een gesprek met Uitpers voor de vervanging van de geheime akkoorden over transporten van Amerikaans oorlogsmateriaal over Belgisch grondgebied door open overeenkomsten. En daarin moet een "veiligheidssleutel" komen die het mogelijk maakt om bij operaties zonder VN-goedkeuring nee te zeggen.
(meer...)
B O E K E N :
Selecteer de artikels die u wilt lezen door op de titel te klikken:
Een nieuw essay van Jean Ziegler: De nieuwe meesters van de wereld
S I G N A L E M E N T :
In deze rubriek worden manifestaties aangekondigd, interessante websites meegedeeld, organisaties voorgesteld ...
(meer...)
D I S C U S S I E :
In onze discussierubriek ruimen we plaats voor uw meningen, uw reacties op de politieke actualiteit.
Attac-België: De Europese Commissie verbiedt een democratisch debat over de liberalisering van de openbare diensten
(meer...)
|
