arch/ive/ief (2000 - 2005)

---------------------------------------------------------
Lise & Milly - Zelfs een pijnloze dood wordt de kinderen ontnomen.
---------------------------------------------------------
Met een groepje van 10 Belgen brengen we 's morgens een bezoek aan het Saddam Teaching Hospital. We worden ontvangen door de directeur van de kinderafdeling, Dr. Murtadha Hassan. Hij vertrouwt ons toe dat we met iedereen mogen spreken, dat we mogen fotograferen, de mensen mogen omarmen en kussen geven (behalve de mannen dan). We bezoeken eerst de leukemie afdeling. Voor we binnengaan vraagt Joke aan Mohammed of hij niet in haar plaats wil fotograferen. Ze heeft het moeilijk om de miserie van deze mensen te filmen. Het voelt aan als sensatie. Kinderen die veel kans hebben de volgende maand niet te overleven, moeders die hulpeloos toekijken. Er liggen hier zeven maal meer leukemie patiëntjes dan voor de golfoorlog in '91, ten gevolge van het verarmd uranium dat gebruikt werd door de Amerikanen. Maar ook na de oorlog stopt hun agressie niet. Met het embargo wordt de invoer van vele geneesmiddelen verboden, omwille van het ‘gevaar voor militair gebruik'. Zo kunnen ze enkel paracetamol invoeren als pijnstillend middel. Zelfs een pijnloze dood wordt de kinderen ontnomen, reageert Milly.

We zien een dokteres die de medicamenten voor de kinderen verdeelt aan de moeders. Ze legt uit dat ze geen geld hebben voor verpleegsters en dat ze aan de moeders aanleren hoe ze hun kind moeten verzorgen, zelfs spuitjes en infusen moeten aanleggen. Een dokter is hier zowel dokter als verpleger, en is 24 op 24 uur oproepbaar met één vrije dag per 14 dagen. Het is niet dat de Irakese regering geen geld wil uitgeven aan geneeskunde. Met het embargo is de Dinar immens gedevalueerd, vóór '91 was één Dinar 3 $, nu na 12 jaar embargo is één $ 2000 Dinar waard. Dr. Hassan legt uit dat hij met zijn loon zich nog geen blikje coca cola kan permitteren in het buitenland.

We praten met een kindje en haar moeder dat lijdt aan kanker, een non-Hodgkin lymphoma. De dokteres toont ons het schema dat het meisje normaal van medicamenten moet krijgen, een cocktail van 4 kankerbestrijdende middelen. Maar er is maar één soort toegelaten door het embargo. Het meisje zal dus niet genezen, maar wel de nevenwerkingen hebben van de chemotherapie. Als dokter moet je van je hart een steen maken om hier te werken.

We waren blij dat we de kindjes een beetje konden doen lachen met speelgoed en tekeningen die we van België hadden meegekregen. Hamid was in zijn element. Hij nam de kindjes vast, speelde met hen, deelde cadeautjes rond uit zijn rugzak die onuitputtelijk was. Ook de dokters en personeel dat rondliep kregen graag kleding mee voor hun kinderen.

We bezochten ook een afdeling waar Palestijnen verzorgd worden. Nasser, van Ramallah, verloor zijn been door een Israëlische kogel. Neden, uit Gaza kreeg een dum-dum kogel in zijn rug. Dat is een kogel die je lichaam binnendringt en daar ontploft, ze zijn internationaal verboden! Omar, van Jenin, werd geraakt in zijn oog. Ook al hebben de Irakezen weinig middelen, toch aanvaarden ze Palestijnse patiënten. Zij worden daar gratis verzorgd. In de hele stad zien we ook vele Palestijnse vlaggen hangen. Irak en Palestina voeren dezelfde strijd tegen Amerikaanse agressie.

Als de Palestijnen zich laten verzorgen in Jordanië hebben ze geen problemen met hun terugkeer. Maar als ze zich in Irak laten verzorgen, riskeren ze de gevangenis in Israël. Daarom dat de Irakese regering geen stempel laat zetten in hun paspoort maar op een blaadje apart.

Milly en Lise
----------------------------------------------------------