Europese staking bij de spoorwegen

15 maart 2003 is een belangrijke datum voor de Europese spoorwegen. Het is het moment dat de regeringen, het Europese parlement, de Europese commissie hebben gekozen om het goederenvervoer open te stellen voor de concurrentie, dwz dat privé treinen op onze openbare netwerken zullen mogen rijden.
Dat is nog maar de eerste etappe. Want, na de toepassing van het " eerste spoorwegpakket" (dat is de naam van de teksten die aanvaard werden) is al een "tweede pakket" voorzien dat de liberalisering nog zal versnellen en een derde pakket dat de liberalisering uitbreidt naar het reizigersvervoer.

De voorbeelden van de netwerken waar de privatisering werd uitgevoerd zijn nochtans sprekend:

 Buiten enkele technocratische dogmatici van de Europese Commissie ontkent niemand meer de situatie waarin het Britse spoor zich bevindt : het onderhoud van de installaties en het materieel werd bijna geheel opgegeven, want « niet-rendabel ». Er zijn geen aansluitingen meer voorzien voor lijnen die toegekend werden aan verschillende maatschappijen. En vooral de veiligheid is bijkomstig geworden omdat ze tegengesteld is aan de directe financiële belangen van de kapitalisten die voor het ogenblik (alvorens elders te gaan kijken) in het spoor investeren …
 In Italië¨hebben privébedrijven sinds enkele maanden de toelating om hun treinen te laten rijden : ze respecteren de veiligheidsconsignes niet. Bij gebrek aan middelen om de regels te laten respecteren laten ze soms hun treinen rijden zonder voldaan te hebben aan de controles van een agentschap dat schade moet vaststellen.

Dit model willen ze toepassen in al onze landen :

 In Spanje heeft de regering zijn intentie bevestigd om het spoor te privatiseren.
 In Frankrijk bereidt de regering sinds jaren het terrein voor met de opsplitsing van het openbaar bedrijf (oprichting van de RFF, regionalisatie, beheer per activiteit).

Deze politiek leidt tot opeenvolgende drama‘s, honderden gewonden, tientallen doden (spoormannen en gebruikers) in naam van de « economische efficiëntie » en tot een afbraak van de sociale rechten die bekomen werden door de vakbondsstrijd van de vorige generaties.

Een ander spoorweg-Europa is mogelijk!

Onze organisaties CGT (Spanje), CUB (Italië), ORSA (Italië), RMT (Groot-Brittannië), SUD Rail (Frankrijk), UCS (Italië), hebben besloten om een concrete internationale actie te organiseren. Met deze actie willen we de kapitalistische aanval op onze beroepssector achteruitdringen. In onze sector moet de openbare dienst blijven bestaan als we het recht op transport voor iedereen willen blijven waarborgen.

Volgens ons is een ander spoorweg-Europa mogelijk is. Een Europa dat de sociale verworvenheden, de werkomstandigheden, de veiligheid, de openbare dienst, het stakingsrecht en de vakbondsvrijheid respecteert.

Ons initiatief staat open voor alle syndicale krachten in Europa. Wij vergeten ook niet de specifieke situatie van onze kameraden uit Afrika, Azië en Latijns-en centraal Amerika, waar onze Europese maatschappijen al te vaak tussenkomen als gewapende arm van het kolonialisme.

14 maart,
organiseert de internationale federatie van transportvakbonden (ITF) zijn jaarlijkse dag met als thema de veiligheid.
Onze vakbonden CGT (Spanje), CUB (Italië), ORSA (Italië), RMT (Groot-Brittannië), SUD Rail (Frankrijk), UCS (Italië) vinden dat gezien de inzet en de aanvallen we verder moeten gaan dan symbolische acties:
We moeten een unitaire, internationale staking organiseren bij het spoor in Europa.
Teruggaan naar openbare spoorwegmaatschappijen, daar waar de openbare maatschappijen afgebroken zijn.
De openbare maatschappijen versterken daar waar ze aangevallen worden.
We kunnen winnen !
Links :

arch/ive/ief (2000 - 2005)