arch/ive/ief (2000 - 2005)

De recente gebeurtenissen hebben het debat over de 'multiculturele samenleving' weer hoog doen oplaaien. Links en rechts zie je tal van beleidmakers en andere machthebbers die – onder druk van de media en de komende verkiezingen – tezelfdertijd de ‘allochtonen' stigmatiseren en criminaliseren, én beloftes maken voor een beter minderhedenbeleid. De ervaring leert ons dat de talrijke beloftes en voorgestelde maatregelen snel weer ‘vergeten' worden. Het is dus hoog tijd om de druk op te voeren en te tonen dat we het deze keer menen en geen neen zullen aanvaarden.

Daarom organiseert Radiks op 27 december 2002 om 14u een betoging in Gent. De optocht zal starten op het Fonteinplein (Brugse Poort) en eindigen aan het stadhuis.

Op een overleg met de Gentse politie (vrijdag 20 december) beloofden beide partijen om voor een rustig verloop van de betoging in te spannen. De Gentse politie engageerde zich om de betogers niet te provoceren met een overdreven machtsvertoon en om zich zoveel mogelijk op de achtergrond te houden. RADIKS verbond zich ertoe om een interne ordedienst te organiseren en in voortdurend contact met de politie te blijven.

RADIKS schuift de volgende eisen naar voor:

1. Racisme

‘Allochtone' jongeren kampen met tal van moeilijkheden op het vlak van het jeugdbeleid, de tewerkstelling, de huisvesting en het onderwijs. Wijdverbreid racisme en discriminatie zijn hiervan de hoofdoorzaken. Het Gentse stadsbestuur kan hierin een belangrijke rol spelen, maar onder druk van het Vlaams Blok weigert ze structurele maatregelen te treffen. RADIKS aanvaardt het racisme en de discriminatie niet langer en eist dat de overheid dringend haar verantwoordelijkheid opneemt.

2. Jeugdbeleid

De jeugdwerkingen kampen met een groot gebrek aan middelen, infrastructuur, personeel en degelijke inspraak. Blijkbaar investeert het Gentse stadsbestuur liever geld in ‘veiligheid' dan in zinvolle vrijetijdsbesteding voor ‘allochtone' jongeren. Jeugdhuizen dienen om jongeren maatschappelijk sterker en weerbaarder te maken, niet om hen van de straat te houden. Het Vlaams Blok speelt een voortrekkersrol in de criminalisering van de ‘allochtone' jeugd en de andere politieke partijen lopen er in ganzenpas achteraan. We glijden af van een welvaartsstaat naar een sociale ‘veiligheidsstaat'.

3. Arbeid

In hun zoektocht naar werk worden ‘allochtone' werkzoekenden voortdurend met racisme en discriminaties geconfronteerd. Dit uit zich in de dramatische werkloosheidscijfers: niet minder dan 57,7% van de Gentse ‘allochtone' bevolking is langdurig werkloos. In het bezit zijn van de Belgische nationaliteit, een diploma, het beheersen van de Nederlandse taal,… zijn geen garantie op werk. Ook wanneer de algemene werkloosheid daalt, geraken ‘allochtone' werkzoekenden niet vlugger of makkelijker aan een job. Werkgelegenheid is een duidelijke hefboom naar emancipatie, en het Gentse stadsbestuur neemt hierin te weinig fundamentele initiatieven.

4. Huisvesting

De meeste ‘allochtonen' worden naar de kansarme buurten van onze stad weggedrukt. Op de huurmarkt zijn verdoken of openlijke vormen van racisme en discriminatie meer de regel dan de uitzondering. Hierdoor kampen de ‘allochtonen' ook met problemen op het vlak van woonkwaliteit, woonzekerheid en betaalbaarheid van de woning. Op de overheid hoeven ze meestal ook niet te rekenen. Vaak antwoordt die enkel met repressieve maatregelen op de onveiligheidgevoelens van de winkeleigenaars, de horeca-uitbaters en welgestelde middenklasse. Zij slaagt er evenmin in om de woonomstandigheden ingrijpend te saneren en de sociale nieuwbouw uit te breiden. De sociale huisvestingsmaatschappijen kunnen meestal niet voldoen aan de vraag naar grote woningen voor ‘allochtonen', en zijn terughoudend bij de toekenning om geen 'concentratiewijken' te creëren. Momenteel bestaat er in Gent een wachtlijst van 2,5 jaar (!) voor een sociale woning.

5. Onderwijs

De ongelijke deelname aan het onderwijs van vele ‘allochtone' kinderen begint al vroeg: op het einde van het lager onderwijs zitten 52 % van de ‘allochtone' leerlingen onder hun leeftijdsniveau, terwijl dit voor de ‘autochtonen' 13% is. Verder is er meestal ook een éénzijdige doorstroming naar het buitengewoon en het beroepsonderwijs. Het aandeel van de ‘allochtone' jongeren in het buitengewoon onderwijs nam de laatste jaren met de helft toe. Amper de 50% van de ‘allochtone' leerlingen behalen een einddiploma van het secundair onderwijs. De situatie in het hoger onderwijs is al even dramatisch. Nauwelijks 0,3% van de Gentse universiteitsstudenten zijn van ‘allochtone' afkomst. Dit in een stad met een aanzienlijke allochtone gemeenschap en aan een universiteit die gelijkheid hoog in het vaandel draagt. Hoe men het ook draait of keert, het huidige onderwijssysteem is enkel democratisch voor de middenklasse. Want zowel de vrije toegang tot als de gunstige behandeling tijdens de schoolloopbaan zijn gericht op de ‘blanke middenklasse'.

Daarom organiseert Radiks op 27 december 2002 om 14u een betoging in Gent. De optocht zal starten op het Fonteinplein (Brugse Poort) en eindigen aan het stadhuis.

.