arch/ive/ief (2000 - 2005)

25-12-02.  Vandaag belooft het een drukke dag te worden. Eerst naar de schuilkelder in Aalmeria, een buitenwijk van Bagdad. We worden daar al onmiddellijjk geconfronteerd met de gruwel van een high-tech oorlog. 410 moeders en kinderen zijn hier omgekomen tijdens de nacht van 12 op 13 februarie (4u30) 1991 als gevolg van een doordachte VS aanval met twee gesofistikeerde granaten. De eerste boorde een gat in het 2 meter dikke plafond van de eerste verdieping en verscheurde iedereen op deze verdieping. Ook op de tweede verdieping was iedereen dood als gevolg van de luchtverplaatsing. Vijf minuten later boorde zich een tweede, thermische bom - welgemikt - in de verluchtingsinstallatie. Door de grote hitte werden alle lijken nog eens verschroeid, zodat er zo weinig mogelijk bewijs overbleef van de "colateral damage". Op de vloer van de bunker vinden we silhouetten gebrand van vrouwen en kinderlichaampjes in foetus houding. Daarna worden ons nog makabere beelden getoond van de bunker tijdens de ontruiming.

Iedereen is zwaar aangeslagen en schrijft in het gastenboek zijn verdriet en woede neer. Niks rechtvaardigd deze gruwel. De psychologische gevolgen voor de mensen zijn niet te onderschatten, verteld de directrice."Waar de schuilkelders voordien nog een veilige schuilplaats waren voor vrouw en kind tijdens bombardementen, voelt niemand zich nu nog ergens veilig".

Vervolgens brengen ze ons naar het Academische pediatrisch ziekenhuis El Mansour van Bagdad, gespecialiseerd in oncologie (vnl leukemie). Er bevindt zich ook een centrum voor erfelijke bloedziekten. Dr. Mazum leidt ons rond op de oncologie afdeling van het kinderziekenhuis. Hij vertelt:"Een wetenschappelijk bewijs tussen de aanwezigheid van verarmd uranium - gebruikt in de kogels en bommen tijdens de golfoorlog door de VS - en kanker is er nog niet. Onderzoek is nodig. Maar we stellen wel vast dat er in de regio's die zwaar getroffen werden door dergelijke projectielen, het aantal kankergevallen duidelijk aan het stijgen is. Algemeen kan men stellen dat het aantal kanker gevallen in dit ziekenhuis, met patienten van over het ganse land, verdubbeld is gedurende de periode 1994 - 1998. Het aantal gevallen van acute leukemieen is toegenomen met 30 %... Opdat een therapie efficient zou zijn, moet ze aan drie voorwaarden voldien: juiste dosis op het juiste moment, en continuiteit gewaarborgd. Helaas kunnen we aan geen enkele van deze voorwaarden voldoen alsg evolg van het embargo en het daaraan gekoppeld te kort aan medicijnen".
Daar er ook een tekort aan verplegend personeel is, vinden we bijna naast ieder kinderbedje een bezorgde moeder. De patientjes komen soms van ver en voor hen komt de diagnose vaak te laat. Pijnbestrijding is dan nog het enigste geneesmiddel, indien natuurlijk voor handen.
Naar het Bagdad Museum. We wandelen er snel door. We komen er enkele scholen tegen. Er is een traditioneel Arabische lokatie opgezet. Iedereen verkleed zich als arabier. Hamid bewapent zich met de speelgoedgeweren, 'Laat ze maar komen die Amerikanen' voegt hij er aan toe.
Snel terug naar het hotel want de Vlaamse pers gaat ons opbellen voor een intervieuw. Het interview met een vrouw voor het Laatste Nieuws verloopt vrij vlot, ik voel dat ze meevoelt met wat er hier aan de hand is. Het interview met de VRT-radio verloopt wat stroever. 'Hebben de mensen angst'. Neen het leven gaat hier zijn gewone gang. En er wordt ook niet stoer gedaan. Mensen zijn ook bezig met het dagelijks voorzien in hun onderhoud. (…) Ik leg ook uit dat je hier niets merkt van een nakende oorlog, Bagdad is geen belegerde stad. De politie regelt het verkeer, ze zijn niet bewapend. We gaan waar we willen, we spreken met wie we willen. ‘Ja maar dat geloof je toch allemaal niet, zo eenvoudig is het toch niet, jullie bekwamen zelfs bijna geen visum, en wijzelf wachten al maanden op ons visum.' Ik antwoord waarom we ons visum niet eerder bekwamen, en ik voeg er aan toe. Vanmorgen vertelde een dokter me dat hij ooit bijna in Belgie is geraakt, alleen kwam zijn visum te laat, hij had er zes maand op gewacht.

Dieter