arch/ive/ief (2000 - 2005)

Damascus, 20-12-02. Vandaag is het vrijdag, hier betekent dit zoveel als zondag. We besluiten om 's morgens naar de Moskee te gaan en het gebed van 12.00 bij te wonen. Even schrikken voor sommigen toen ze merkten dat de dienst gemengd was. In België bevinden mannen en vrouwen zich meestal gescheiden, maar gaat de dienst door in een dezelfde plaats. Sommigen denken dat dat verboden is, anderen zeggen dat het afhankelijk is van land tot land.We gaan naar het museum, we hebben niet veel tijd meer maar we zijn vastbesloten. In het park voor het museum schuilen we onder een geïmproviseerd afdakje. Hier vinden we Kotob. Zijn vader vroeger politiek asiel aan in Marokko. Hij spreekt perfect Frans en beantwoord al onze vragen.

'S avonds zijn we naar een Hamam geweest. Vlakbij het hotel, in een van de pikdonkere steegjes bevindt zich een stoombad van 8 eeuwen oud. Wat krijg je als je 8 macho's in een kamertje van 1m20 op 1m20 stopt, ambiance. Iedereen masseerde de rug van de andere om het zweten op gang te brengen. Tussen de stoombadbeurten door, verwende Khalid ons op een stretching, al had het meer weg van een middeleeuwse foltering, tot in de verte hoorden men de kreten. Een oudere bruin getaande man, schrobde het vuil uit ons lichaam, bij elke kreun wreef hij nog een beetje harder, ja nu zijn we proper. Bij de thee werd er gepraat over de bedelaars. Mohamed verwondert zich erover dat er zo weining bedelaars zijn in vergelijking met Marokko. Abou had gehoord dat dit vooral komt omdat het te koud is zodat ze binnenblijven, Maar we houden het toch maar op het politiek bewustzijn van de mensen dat we hier zeer goed aanvoelen.

Daarna vertelt Hamid over zijn bewogen leven, ik was ondertussen al in mijn bed gekropen, hij zal het nog een keer moeten overdoen. Drie anderen hebben een stapje in de wereld gezet. Door enkele vrienden werden ze naar een danszaaltje gebracht.

Dieter Truyen