arch/ive/ief (2000 - 2005)

Met zo'n tien personen verzamelden we in de vrieskou voor de ambassade van de Verenigde Staten. De politie had blijkbaar een grote opkomst verwacht: twee politiewagens met zwaailichten cirkelden rond de ambassade en amper aangekomen kwamen vier combi's aangereden en stelde een peloton ordehandhavers zich op. Toen we onze spandoeken ontvouwden en onze pamfletten begonnen uit te delen naderde een neutrale wagen waaruit drie individuen stapten die om inlichtingen vroegen. Nadat ze zich op onze vraag hadden geïdentificeerd (twee leden van de Brusselse politie, konden we lezen op hun geplastificeerd kaartje; de derde keek even over de schouders mee en verdween dan weer in de wagen), zeiden we hen dat we hier waren om voor de Amerikaanse ambassade vreedzaam te tonen dat er ook in België mensen weten van de Angola 2 en van wat er zich afspeelt in de Amerikaanse gevangenissen, en we stopten hen een pamflet in de handen voor meer informatie. Volgens hen ging het echter om een "verboden betoging" (dat is in Brussel elke betoging die niet wordt aangevraagd, ook al zou dat 1 persoon zijn met spandoek (?)), zij wisten ervan via het internet, en zij hadden de identificatiegegevens van één van ons nodig "louter voor de administratie". Het was dat of vertrekken of administratief (nemen we aan) aangehouden worden…

Eén van ons heeft zich toen geïdentificeerd. We waren hier tenslotte om de mensen in de ambassade en in de straat te laten weten dat de zaak van de Angola 2 en van die duizenden andere gevangenen die hun lot niet gelaten ondergaan en terugvechten, ook onze zaak is en de zaak van al degenen die niet aanvaarden dat mensen omwille van hun ideeën, hun klasse, hun huidskleur, hun geloof, … worden vervolgd, opgesloten, gemarteld.

Na een uurtje flyeren en met verkleumde handen de spandoeken hoog houden, konden we in alle rust vertrekken.

Wij zullen volgende keer, in warmere tijden (sic), misschien een picknick organiseren voor de ambassade. Wij hopen dat dan veel meer mensen zullen opdagen en solidariteit daad-werkelijk zullen maken.
De strijd gaat voort!

Hieronder de tekst van het pamflet dat werd verspreid:

VRIJHEID VOOR DE ANGOLA 2 – STOP ISOLATIEFOLTER

De "ANGOLA 3' zijn drie voormalige Black Panthers, Herman Wallace, Albert Woodfox en Robert King Wilkerson, die meer dan 30 jaar in de beruchte Angola gevangenis, in Louisiana, de V.S. zijn opgesloten wegens een misdaad die zij niet hebben begaan. Zij zitten al dertig jaar in isolatie (CCR – Closed Cell Restriction); dat is 30 jaar foltering!

De Angola gevangenis, ook gekend als "The Farm", is een voormalige slavenplantage die begin deze eeuw werd omgebouwd tot een gevangeniscomplex en zo werd genoemd omdat de meeste slaven uit Angola in Afrika kwamen. Het functioneert nog steeds als een plantage; de gevangenen werken van 's morgens tot ‘s avonds op het land, oogsten katoen en suiker en andere gewassen. Het is de grootste gevangenis in de V.S., met zowat 5000 gedetineerden, waarvan 3/4 Afro-Amerikanen. De meeste gevangenen (85%) die Angola binnenkomen, komen er niet meer levend uit.

Deze Panthers organiseerden zich tegen de brutale gevangenisomstandigheden. Zij namen jongere en zwakkere gevangenen in bescherming tegen verkrachtingen en sexueel geweld, streden tegen de raciale segregatie, tegen de mishandelingen en vernederingen, tegen de corruptie van de bewakers die vaak uit families kwamen die leefden op de plantage en al generaties voor de gevangenis werkten.

Om een einde te maken aan hun activisme werden Woodfox, Wallace en Wilkerson door de gevangenisautoriteiten valselijk beschuldigd (Woodfox en Wallace in 1972 van moord op een gevangenisbewaker, Wilkerson een jaar later van de moord op een medegevangene), voor een volledig blanke jury veroordeeld tot levenslang zonder vervroegde vrijlating, en in permanente isolatie geplaatst. Het enige bewijs tegen hen waren telkens de getuigenissen van andere gevangenen. Het is ondertussen duidelijk geworden dat deze getuigen ofwel betaald ofwel gedwongen werden om valse verklaringen af te leggen.

In Wilkerson's geval heeft de gevangene die de moord bekende steeds verklaard dat hij alleen handelde, en hebben de twee getuigen ten laste toegegeven dat zij hebben gelogen. Toch duurde het tot december 2000 vooraleer een gerechtshof besloot dat het bewijs tegen Wilkerson opnieuw moest worden bekeken. Aangezien dit onvermijdelijk zou leiden tot het bewijs van zijn onschuld, werd besloten Wilkerson voorwaardelijk vrij te laten. Op 8 februari 2001 verliet Wilkerson de gevangenis als een vrij man!

Wallace en Woodfox zitten nog steeds in de gevangenis, ondanks het feit dat er steeds meer bewijzen van hun onschuld aan het licht komen. Beiden vechten nog steeds hun veroordeling aan in hoger beroep. En recent heeft de American Civil Liberties Union hun zaak opgenomen om de 30 jaar in eenzame opsluiting te laten veroordelen als "cruel and unusual punishment".

In April van dit jaar werd Herman Wallace in het strafkamp Camp J geplaatst. Het is de directe aanleiding voor de National Coalition to Free the Angola 3 om vandaag te demonstreren voor de gevangenis in Angola. Hieronder de persverklaring van de NCFA3:

___
"Hiermee laten wij weten dat wij, de betrokken familieleden, steunbetuigers en vrienden van gevangenen in de Angola State Prison, en in het bijzonder degenen opgeborgen in het befaamde Kamp J, het gevangenisstrafkamp, een vredevolle wake/demonstratie zullen houden bij de hoofdingang van Angola op Zaterdag 7 December, van ongeveer 10:30A.M. tot 12:30 P.M.

Het eerste doel van deze demo is de gevangenisadministratie laten weten dat wij, de belasting betalende burgers van Louisiana, tesamen met vrienden en steunbetuigers van andere staten, op de hoogte zijn van de vele frappante mishandelingen en schendingen van de mensenrechten tegen de gevangenen in Kamp J en andere isolatie-eenheden in de gevangenis.

Deze mishandelingen lopen samen met de invoering van Kamp J in 1977 en duren onverminderd voort tot de dag van vandaag. Ze bestaan uit, maar zijn niet gelimiteerd tot: willekeurig gebruik van traangas; gebruik van "four-point restraints" waarbij gevangenen met de armen en benen wijd gespreid worden geketend aan een metalen bed, enkel gekleed met een papieren overkleed, waarbij sommigen worden gedwongen op zichzelf te urineren en zich te ontlasten; gedetineerden die met voetkluisters blijven zonder sokken zodat bloedige plekken ontstaan; en gefabriceerde disciplinaire rapporten om gevangenen voor altijd onder het rigoureus programma van Kamp J te houden.

Dit alles is in overtreding met de geest en de letter van het programma, dat ontworpen was om slechts zes maanden te duren. In werkelijkheid kunnen gevangenen jaren in het programma verblijven, zich moeizaam door de drie niveau's werkend, enkel om opnieuw naar het eerste niveau gezonden te worden voor een gril van zelfs maar de laagste gevangenisbewaarder. Kamp J is een val geworden waarin de gedetineerde gevangen zit in een cyclus van machtsmisbruik en gruwel.

Concrete voorbeelden:
1) Michael Alford, vals beschuldigd terwijl hij al in Kamp J was en voor onbeperkte tijd in "four-point restraints" geplaatst nadat hij zonder enige reden met traangas werd bespoten.
2) Chester Lee werd ook in four-point restraints geplaatst, maar hem werd ook voedsel geweigerd door de bewakers.
3) Een gevangene gekend als "Starwood", wiens misdaad het was te trachten zijn persoonlijke bezittingen terug te krijgen, kreeg gas in het gezicht en terug geplaatst op Niveau 1, het laagste niveau in Kamp J. Sinds 1999 worden "Starwood's"handen, telkens hij uit zijn cel wordt gehaald, achter zijn rug geboeid, met als gevolg, zoals hij zelf beweert, gevoelloosheid in beide armen, slechte bloedcirculatie en permanente littekens. Dokters daar weigerden hem te behandelen.
4) Earnest "Nicky" Montgomery en David Sylvester ondergingen een gelijkaardige behandeling als "Starwood".
5) Herman Wallace is een bij het publiek gekend lid van de "Angola 3", wiens hoger beroep nu voorligt. Zijn stelling dat hij en Albert Woodfox vals beschuldigd werden voor de moord op een gevangenisbewaker in 1972, en zijn aansluiting als lid bij de Black Panther Party, heeft hem tot de status van een politieke gevangene verheven en hem een groeiende wereldwijde steun verleend. Dit maakt hem ook een doelwit van de gevangenisautoriteiten. In Maart werd zijn cel in CCR tweemaal doorzocht. Toen Herman aanwezig was, werd er niets gevonden. Het was enkel nadat hij gedurende een uur buiten was voor zijn wandeling dat een valse of zelfgemaakte handboei-sleutel werd "gevonden" en hij werd veroordeeld tot Kamp J. In het Kamp J werd Herman de terugkeer geweigerd, eerst op basis van de valse beschuldiging "raciale" en "gang-related" literatuur, die hem toegestuurd werd via de post (een tijdschrift over de 35ste Reünie van de Black Panther Party) en later voor het bezit van nog een valse sleutel en een schroevendraaier, wat men onmogelijk binnen het Kamp J kan krijgen. Hij is nu in de kerker van Kamp J en moet wachten om opnieuw vanaf het eerste niveau te beginnen.

Gevangenen die ARP's (Administrative Remedy Procedures) indienen met klachten over de omstandigheden in Kamp J worden rechtzetting en herziening geweigerd door de classificatie commissie van het Kamp.

Het gaat hier duidelijk om machtsmisbruik die gelijk staat met wrede en ongebruikelijke bestraffing. Zaterdag willen we een duidelijke boodschap zenden naar de Gevangenis en het publiek dat er nog steeds mensen zijn die geloven in menselijke behandeling van ALLE mensen."
___

Met de manifestatie vandaag voor de V.S. ambassade in Brussel sluiten wij ons aan bij de campagne.
- Wij eisen dat Herman Wallace onmiddellijk uit het strafkamp Kamp J wordt gehaald en dat er een einde komt aan nu meer dan 30 jaar van onrechtvaardigheid:
- Tegelijkertijd willen wij er op wijzen, net zoals Robert King, Herman Wallace en Albert Woodfox steeds hebben gedaan, dat de zaak van de Angola 3 geen alleenstaand geval is. Integendeel. Zij behoren tot die tientallen andere politieke gevangenen, die officieel niet bestaan in de V.S., en tot de twee miljoen gewone gevangenen in de V.S. die het ongeluk hebben arm en, in meer dan 60% van de gevallen, gekleurd te zijn.
- Tenslotte willen wij het bestaan en de proliferatie van Control Units in de V.S. aanklagen. "Control Units", "Maximum Security Prisons", etc. ontstonden in de jaren '70 met als expliciete doelstelling politieke tegenstanders (door een uitgekiend programma van langdurige isolatie, zintuiglijke deprivatie, slaaponthouding, constante vernederingen, bedreigingen, …) fysiek, moreel en psychologisch te breken. Het is een vorm van foltering, en is als dusdanig ook door verschillende mensenrechtenorganisaties aangeklaagd, die mensen tot waanzin en zelfmoord kan drijven. Sinds de jaren '90 hebben maximum security prisons en control units zich snel over heel de V.S. verspreid, duizenden gevangenen bevinden zich momenteel in deze plaatsen waar isolatiefolter tot administratief "programma" verheven is.
Dit alles wijst op een politieke keuze die de heersende klasse in de V.S. heeft gemaakt: massale opsluiting, controle en onderwerping van de voor haar "dangereous classes".

VRIJHEID VOOR ALBERT WOODFOX EN HERMAN WALLACE!

VRIJHEID VOOR ALLE POLITIEKE GEVANGENEN!

SLUITING VAN DE CONTROLE EENHEDEN!

Voor meer info:

Anarchist Black Cross – Gent
PB 40, 9000 Gent 2, België
abc_gent@yahoo.com
http://www.geocities.com/abc_gent

National Coalition to Free the Angola 3
c/o community Futures Collective
1215 66th St.
Berkeley, CA 94702
USA
http://www.prisonactivist.org/angola