arch/ive/ief (2000 - 2005)

De mobilisaties tegen de aangekondigde oorlog in Irak zwellen week na week in de hele wereld aan. Het overduidelijke imperialis-tische karakter van deze nieuwe oorlog om olie, de arrogantie van Bush, Blair, Aznar en Berlusconi, de aanvallen tegen de democra-tische rechten en vrijheden, de vuile oorlog tegen het Palestijnse volk, dat alles roept een breed gevoel van afkeuring op. Stilaan weten heel wat diverse krachten zich te verzamelen rond het ordewoord "De oorlog stoppen nog voor hij begonnen is".

Vandaag is het duidelijk dat Bush en het Amerikaanse imperialisme tegen ‘elke prijs' hun oorlog tegen Irak willen starten. Naast de evidente economische en geostrategische belangen die aan deze oorlog verbonden zijn, willen de Amerikanen hun prestige als supermacht wat opkrikken en tonen dat het hen menens is met hun ‘planetaire oorlog tegen het terrorisme'. Bovendien wil Bush een precedent scheppen en voor de eerste de doctrine van de ‘preventieve oorlog' toepassen, een begrip dat in feite niets anders is dan de juridisch-ideologische verpakking van een permanente oorlogsverklaring aan het adres van alle volkeren ter wereld.

De inzet is de enorm. Hopen op een oplossing via de VN is niet meer dan een illusie. Die instelling is vandaag niets anders de plaats waar de koehandel plaatsvindt in inter-imperialistische belangen. De officiële terughoudendheid van wat minder omvangrijke imperialistische naties, zoals Duitsland of Frankrijk, zal als sneeuw voor de zon smelten vanaf het moment dat er gesproken zal worden over de verdeling van de olietaart. Er bestaat maar één enkele manier om deze oorlog te stoppen: de mobilisatie van massa's mensen.
Die mobilisatie heeft een vliegende start genomen in een hele reeks sleutellanden, met als startpunt het weekend van 27 tot 29 september. In Europa nemen Italië, de Spaanse staat en Groot-Brittannië het voortouw in de acties. Dat laatste land staat met primier Blair natuurlijk zij aan zij met de VS. Maar ook in Spanje en Italië is er een rechtse regering aan de macht die de hielen van Bush likken. In Groot-Brittannië mobiliseerde de "Stop the war coalition" een massamanifestatie op 28 september, onder de ordewoorden: "Don't attack Iraq - Freedom for Palestine". Het werd de grootste anti-oorlogsbetoging sinds 30 jaar, met méér dan 400.000 mensen op de been in Londen. Ondanks de zware inspanningen staat Blair oog in oog met een publieke opinie de de oorlog niet gunstig gezind is. Méér dan 70 procent is tegen een aanval. De "Stop the war coalition" verenigt een hele waaier van politieke organisaties (trotskistisch links speelt een eerste plan rol), vakbonden en ook migrantenorganisaties, zoals ‘the Muslim Association of Britain. Voor de betoging van 28 september werd opgeroepen door zeven vakbonden, ondermeer die van de spoorwegen en van het overheidspersoneel. Ook de Unison, de belangrijkste vakbond van het land, riep mee op.

Diezelfde dag kwamen in Rome 150.000 mensen op straat tegen de oorlog. De oproep ging voornamelijk uit van Rifondazione Comunista. Tijdens de slotmeeting daar nam Liz Davies het woord namens de ‘Stop the war coalition'. Op die manier werd de noodzaak duidelijk van een echter internationale beweging. Ook nog op de 28ste september kwamen er in Marseille 12.000 mensen op straat tegen de oorlog en voor Palestina. Daags nadien trok een betoging van 50.000 mensen door de straten van Madrid, op basis van een oproep die gelanceerd werd door 54 sociale, syndicale en politieke bewegingen (waaronder Izquierda Unida).

Eén week later, tijdens het weekend van 5 en 6 oktober was het opnieuw prijs. De Italianen waren nog maar eens het talrijkst. In 120 verschillende steden werd er betoogd door in totaal zo'n anderhalf miljoen mensen. In Rome waren het er méér dan 200.000. In Milaan 100.000. Er tekent zich een verbond af van de vredesbeweging, de syndicale beweging en andersglobaliseringsbeweging. In de Verenigde Staten, in het hol van de imperialistische leeuw, wint een beweging voor globale rechtvaardigheid en tegen de oorlog veld, ondanks het feit dat de nationale vakbond AFL-CIO Bush formeel steunt in zijn ‘oorlog tegen het terrorisme'. Op 27 en 28 september hebben tienduizend activisten betoogd tegen een top van het IMF en de Wereldbank in Washington. Ze slaagden erin de top te blokkeren!. Op zes oktober trokken nog eens tienduizend mensen door Central Park, de groene long van Manhattan. En ook in andere staten kwamen duizenden mensen op straat (tussen de 5.000 en 10.000 in Portland en in Los Angeles). Ook interessant is dat een aantal lokale secties van AFL-CIO, zoals die van New York bijvoorbeeld, de oorlog toch veroordelen.

De komende weken worden erg bepalend voor de verdere ontwikkeling van de beweging in de VS. Tijdens aangekondigde acties van de anti-oorlogsbeweging ANSWER worden er 100.000 betogers verwacht in Washington en ook nog eens duizenden in San Francisco, op de westkust. Ondertussen zijn er ook in Europa nieuwe acties gepland, ondermeer in Duitsland, Spanje, België,... Op 9 november wordt in Firenze het Europees Sociaal Forum geopend met een massademonstratie tegen de oorlog. In België lopen de zaken wat moeilijker, twee platformen roepen op voor twee nationale betogingen, twee weken na elkaar. Onverantwoordelijk!