Ya Basta! Gedaan met lallen!

"Wij willen de globalisering juist beschouwen als een totaalproces, als een strategie van het kapitaal maar ook als de huidige verschijningsvorm of historische fase van de kapitalistische productiewijze, de zogenaamde 'vrije markt'. Dat is niets anders de meest dominante, krachtige flexibele, creatieve maar tegelijkertijd ook destructieve en moordende systeem dat ooit heeft bestaan. Kapitaal (geld of kredieten om arbeidskracht, grondstoffen, machines of stocks mee te kopen) is hoofdzakelijk in het bezit van de kapitalistische klasse. De arbeidersklasse (in de meest ruime zin van het woord) bestaat uit diegenen die hun arbeid moeten verkopen tegen een door de koper vastgestelde prijs, en van wie meerwaarde wordt ontvreemd. Met hun arbeidskracht produceren ze immers meer waarde dan ze onder de vorm van hun loon terugkrijgen. Dat is de meerwaarde, het geheim van de winst, zoals Marx het noemde."
(pagina 33)

Opnieuw over de sociale klassen in het kapitalisme:

"Vandaag vormen de loontrekkenden nog steeds de meerderheid van de bevolking in alle geïndustrialiseerde landen. Ondanks alle veranderingen die dat kapitalisme doormaakte en hoewel sommige linkse theoretici terecht wijzen op de vervaging van de grens tussen economische productie en maatschappelijke reproductie , blijft loonarbeid de bron van waarde binnen een dergelijk politiek-economisch systeem. (...) Om twee redenen blijven de loontrekkenden onontbeerlijk in elke strijd voor een rechtvaardige en egalitaire samenleving. Ten eerste biedt hun numerieke overwicht een fantastischg potentieel om de samenleving in een andere richting te duwen. Ten tweede zorgt de plaats die ze innemen in het kapitalistische productieproces ervoor dat ze effectief kunnen wegen op de bezits- en ùachtsverhoudingen. Zij hebben de 'economische macht' waarover consumenten en directe actiegroepen slechts in veel geringere mate beschikken."
(pagina 287)

"Is het echter wegens de globalisering van het financiekapitaal dat de nationale staten hun macht ingeperkt zien? Zijn het de nationale staten die het onderspit delven en tot hun eigen spijt niet langer welvaart en overvloed kunnen garanderen aan 'hun volkeren', zoals Ramonet het formuleerde? Dat zijn betwistbare passages. In zijn editoriaal lijkt Ramonet eraan voorbij te gaan dat al die internationale instellingen met hun supranationale bevoegdheden niet zomaar uit de lucht zijn komen vallen. Zij werden gecreëerd, bemand en gestuurd door nationale regeringen en staatsfunctionarissen. (...) De globalisering van het neoliberalisme is niet uitsluitend het neutrale voortvloeisel van de dynamiek van het kapitalisme zelf, maar het is ook mede het gevolg van hele reeks politiek keuzes en beslissingen. (...) De sociaal-democratie die haar project had aangevat als de hervorming van het kapitalisme in de richting van een socialistische en dus klassenloze sameleving, liet zich doorheen de jaren ontwapenen en vormt zichzelf om tot een kapitalistische beheersideologie, waarmee ze de werkende bevolking van West-Europa misleidt."
(pagina 152)

En nog over de staat:

"Zelfs Thomas Friedman, top-columnist van de New York-Times en tevens één van de goeroe's van het neoliberalisme, gaf recent toe in zijn ode aan het kapitalisme 'The lexus and the olive tree' dat de verborgen hand van de markt nooit kan functioneren zonder de verborgen vuist: geen Mach Donalds zonder McDonnel Douglas!"
(pagina 38)

"Onder het motto van de 'strijd tegen het gevoel van onveiligheid' en nu ook de 'strijd tegen het terrorisme' -waar in de grond niets anders mee bedoeld wordt dan het verzet dat het neoliberalisme zelf oproept- wordt er in de meeste Westerse landen een Big-Brother-apparaat opgebouwd."
(pagina 45)

"In de marxistische optiek wordt beklemtoond dat de macht nooit vrijwillig uit handen wordt gegeven, zelfs niet in de beste nationale en internationale krachtsverhoudingen. Elke discussie over de vorm van dergelijke confrontaties is nu nog pure speculatie, maar vele marxisten wijzen erop dat het hoe dan ook om een revolutionair proces zal moeten gaan, dat als eindfase gezien wordt van een lang en complex proces van opbouw van krachtsverhoudingen. Een sociale revolutie is voor marxisten onontbeerlijk gezien de bezittende klasse voor de bescherming van haar eigendom kan rekenen op een uitgebreide repressiemacht (leger, politie, wetten, rechtbanken, ideologie) waarmee de tegenmacht af te rekenen zal krijgen. De ontbinding van de kapitalistische repressiemachine, de afschaffing van de loonarbeid en de wedertoeëigening en vergemeenschappelijk van de productiemiddelen zijn essentieel om een post-kapitalistische, volgens marxisten een 'socialistische' maatschappij', te bereiken."
(pagina 320).

Sla deze fragmenten gewoon op je harde schijf op. Wanneer er hier dan nog eens iemand, vanuit welk kapelleke dan ook, komt lallen over ya Basta! en het feit dat de auteurs de klassentegenstellingen binnen het kapitalisme negeren, kijk dan gewoon even wat er werkelijk in het boek te lezen valt.

arch/ive/ief (2000 - 2005)