TAYAD: Hongerstaking eist 96ste Slachtoffer.

De folteringen eisen het leven van onze martelaars …op de 395ste dag van de hongerstaking werd Fatma Tokay onder dwang meegevoerd naar het Ziekenhuis te Ankara. Hier overleed ze echter op de 400ste dag van haar dappere hongerstaking.
Fatma Tokay geboren op 14 September 1967 te Elazig.
Studeerde Geschiedenis aan de Universiteit van Hacetepe en zat in haar laatste jaar.
Op 5 julie 1994 werd ze opgepakt ivm het proces tegen de DHKP-C. Ze werd veroordeeld voor 17,5 jaar gevangenis straf en had nog drie jaar voor haar voorwaardelijke vrijlating.

Mijn zus Fatma Tokay Köse is opgenomen in het Ankara Numune Ziekenhuis op de spoedgeval afdeling.
Mijn zus werd al 20 dagen geleden al eens opgenomen toen ze nog in de gevangenis in Kutahya verbleef. Daarna werd ze verplaatst naar Ankara, dit uiteraard als gedetineerde.
Op 26/08/2002 kreeg mijn zusje een flauwte waardoor ze vastgeketend gebracht werd naar het Numune Ziekenhuis te Ankara zoals eerder vermeld. De eerste twee dagen probeerde ik mij persoonlijk te informeren omtrend de gezondheid van mijn zus. Maar dit zonder resultaat.
Op 28/08/2002 kreeg ik 15 min. de tijd om een blik van mijn zus op te vangen,… Mijn zus werd samen met haar kameraden Serdar Karabulut en Talat Sanli in dwang onder arrest gehouden; er bevond zich zelf een bewaker "soldaat" in de kamer. Mijn zus lag naakt op een bed onder haar eigen kots en bloed. Ze had in haar linker hand een boed-zak en haar rechter hand werd geleid naar medisch apparatuur. Hierbij kon ik nog zien dat haar rechter hand met een groen lap stof aan het bed was vastgemaakt. Kon nog verscheidene naalden in haar aders nog opmerken. Het eerder opgelopen wonding aan haar rechter dij deed mij ook wonderen. Drie dagen geleden had ik haar wonde nog schoon gemaakt maar dat was de laatste keer duidelijk te zien.
Haar benen waren beginnen op te zwellen en de ijzeren kettings deden haar benen erg. Mijn zus had het koud omdat ze in haar naakt lijf stond en omdat er een raam openstond.
Mijn zus had al verschillende keren gezegd dat ze het koud had, dat ze haar kleren wou aandoen en vooral dat ze haar slecht voelde na haar bloed afgifte. Ze herhaalde hierbij telkens dat ze naar haar kameraden wou gaan. Dit waren de laatste woorden van haar en ik moest naar buiten gaan onder de begeleiding van de bewaker.
Toen ik voor verdere informatie naar de vergaderingszaal van de dokters stapte, zaten vijf dokters in een gezellig gesprekje die ik dus moest onderbreken.
Toen ik hun erop wees dat mijn zus niet onder humane omstandigheden verbleef, kreeg ik als antwoord dat de bewakers al de nodige zouden doen, en indien ik verdere vragen had dat ik mij overal kon melden "dit uiteraard al spottend". Daarna hebben ze mij buiten gezet. Ik als haar begeleideres kon voortaan mijn zus niet meer bezoeken.
Van hetgeen wat ik heb gezien, heb ik mijn twijfels over de gezondheid van mijn zus. Bovendien de houding van de dokters tegenover mijn zus stelt mij alles behalve tevreden.
Over de hierboven vermelde oorzaken, redenen en gevolgen wil ik hierbij toevoegen dat dit allemaal zeker niet menselijk is en dat de gevolgen gedragen moeten worden. Wil hierbij ook toevoegen om op juridisch vlak in orde te zitten wil ik ook graag een gedetailleerd rapport van mijn zus, dat ik eventueel de komende dagen noodzakelijk nodig kan hebben.

arch/ive/ief (2000 - 2005)