Wat is het Collectif sans ticket?

Het Collectif Sans Ticket (CST) werd in mei '98 opgericht. Er werd toen al snel aangespoord om gratis het openbaar vervoer te nemen. De mensen van het collectief zelf waren vooral gewonnen voor het idee van gratis te treinen. In verschillende franstalige delen van het land waren afdelingen actief, alsook zusterorganisaties als het Collectif contre les expulsions.
Vanaf oktober '98 werden er vervoerskaarten aangereikt aan al die het wou, die men op o.a. treinen kon tonen om de eigen eis voor gratis openbaar vervoer kracht bij te zetten. De kaarten hebben het uitzicht van een abonnement, maar bewijzen het lidmaatschap van het Collectif sans ticket.

Aan het begin van het jaar 2000 trad er een nieuwe fase in. Men startte met vragenformulieren die men voorlegde aan het personnel van de NMBS. Men wou die organisatie doorlichten om een beter beeld ervan te krijgen, in de hoop daar profijt uit te kunnen trekken. Men kreeg o.a. zicht op de werking van het management. Veel meer dan een aantal nieuwe contacten leverde dit echter niet op. Het water tussen het personeel van de NMBS en het CST was dieper dan verhoopt.

De derde fase startte een jaar later. Men ging zich vooral concentreren op de werking van de Societé des Transports Intercommunaux de Bruxelles (STIB). Dit betekende de start van de operatie "free zone" in de Brusselse metrogangen. Over heel Brussel zocht men, vaak met een dertigtal personen, naar controleurs (die erg herkenbaar zijn in Brussel). Zelf geuniformeerd waren de actieve leden van het collectief ook herkenbaar. Zo kon men er gemakkelijk reizigers op wijzen waar de controleurs zich bevonden. Gewapend met GSM's werd er ook telkens een kat-en muisspelletje met die controleurs gespeeld. Er werden zelfs bij uitzondering vervoersticketjes gekocht die bij controle door de collectief-leden getoond konden worden. Intussen informeerde men de reizigers met flyers die de werking van het collectief uitlegden.

De resultaten zijn er naar. Zo'n 2000 mensen uit Brussel en omstreken zijn tegenwoordig in het bezit van een collectif-vervoerskaart. Maar er volgden ook processen. De eerstkomende jaren zal daar nog zeker sprake van zijn. Zowel de NMBS als de STIB hebben juridische stappen ondernomen.
De STIB wil het collectief voor vanalles laten vervolgen, ook voor het uitdelen van pamfleten in de metrogangen. De NMBS wil boetes voor het zwartrijden hardmaken. De zaken zijn al verschillende keren voorgekomen, met een weinig gunstig resultaat voor het CST. De organisatie gaat dan ook telkens in beroep.

Sinds het begin van dit jaar werkt het Collectif sans ticket aan weer een nieuw project : de ecolabus. Het gaat om een milieuvriendelijke bus die op koolzaadolie rijdt. Het is de bedoeling nu die bus in verschillende steden een route te laten afleggen die ook door bussen of trams van de openbare vervoersmaatschappijen worden afgelegd. De ecolabus zal echter gratis zijn voor de reizigers. Daarnaast plant men ontmoetingen tijdens en debatten rond deze campagne. Er wordt daarvoor zelfs een tweede bus ingezet, die allerlei informatiemateriaal over de campagne bevat.

arch/ive/ief (2000 - 2005)